به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ,  این ناترازی که از عواملی چون مصرف بی‌رویه، هدررفت بالا، فرسودگی زیرساخت‌ها، و عدم توسعه کافی منابع جدید نشأت می‌گیرد، فشار فزاینده‌ای بر بودجه دولت، صنعت و زندگی روزمره مردم وارد آورده است.

در این میان، شرکت‌های دانش‌بنیان با ظرفیت‌های نوآورانه و فناوری‌های پیشرفته خود، می‌توانند نقش محوری در حل این معضل ایفا کنند. اما این توانمندی تا چه اندازه می‌تواند گره‌گشا باشد؟

نقش‌آفرینی دانش‌بنیان‌ها در حوزه‌های مختلف:

1. افزایش بهره‌وری و کاهش هدررفت:

   • سیستم‌های هوشمند مدیریت انرژی:
     دانش‌بنیان‌ها می‌توانند با توسعه نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای هوشمند، مصرف انرژی در بخش‌های خانگی، صنعتی و تجاری را بهینه کنند. این شامل سیستم‌های کنترل هوشمند ساختمان، شبکه‌های هوشمند برق (Smart Grid) برای توزیع بهینه، و پایش لحظه‌ای مصرف انرژی در صنایع است.
     
     
   • تجهیزات با بازدهی بالا:
     تولید و بومی‌سازی تجهیزات با راندمان بالا مانند موتورهای الکتریکی کم‌مصرف، پمپ‌های بهینه، سیستم‌های تهویه مطبوع پیشرفته و عایق‌های حرارتی نوین، از جمله اقدامات دانش‌بنیان‌هاست که می‌تواند به شکل چشمگیری هدررفت انرژی را کاهش دهد.
     
     

2. توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر:

   • فناوری‌های نوین خورشیدی و بادی:
     ایران از پتانسیل بالایی در انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه خورشیدی و بادی، برخوردار است. شرکت‌های دانش‌بنیان می‌توانند در تحقیق و توسعه و تولید پنل‌های خورشیدی با بازدهی بالاتر، توربین‌های بادی کوچک‌مقیاس و هوشمند، و همچنین سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی (مانند باتری‌های پیشرفته) نقش آفرین باشند.
     
     
   • بیوانرژی و ژئوترمال:
     توسعه فناوری‌های تبدیل زیست‌توده به انرژی (بیوانرژی) و بهره‌برداری از انرژی زمین‌گرمایی نیز از دیگر حوزه‌هایی است که دانش‌بنیان‌ها می‌توانند در آن ورود کرده و به تنوع‌بخشی سبد انرژی کشور کمک کنند.

3. بهینه‌سازی مصرف در صنعت و حمل‌ونقل:

   • اتوماسیون صنعتی و فرآیندهای بهینه:
     شرکت‌های دانش‌بنیان با ارائه راهکارهای اتوماسیون صنعتی و بهینه‌سازی فرآیندها، می‌توانند مصرف انرژی در کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی را به حداقل برسانند. این شامل سیستم‌های کنترل پیشرفته، سنسورها و تحلیل داده‌ها برای شناسایی نقاط هدررفت است.
     
     
   • حمل‌ونقل هوشمند و پاک:
     توسعه وسایل نقلیه الکتریکی، سیستم‌های مدیریت ترافیک هوشمند، و ارتقاء بهره‌وری سوخت در خودروهای موجود، از جمله نوآوری‌هایی است که می‌تواند مصرف انرژی در بخش حمل‌ونقل را کاهش دهد.

4. اقتصاد چرخشی و بازیافت انرژی:

   • بازیافت حرارت و مواد:
     دانش‌بنیان‌ها می‌توانند در توسعه فناوری‌های بازیافت حرارت از فرآیندهای صنعتی و استفاده مجدد از مواد (اقتصاد چرخشی) که به کاهش مصرف انرژی اولیه کمک می‌کند، نقش‌آفرین باشند.

محدودیت‌ها و چالش‌ها:

با وجود پتانسیل‌های فراوان، نقش دانش‌بنیان‌ها در حل ناترازی انرژی با چالش‌هایی نیز روبروست:

• محیط کسب‌وکار نامساعد:
  عدم ثبات اقتصادی، مقررات دست‌وپاگیر، و موانع بروکراسی می‌تواند مانع از رشد و توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان شود.
  
  
• کمبود سرمایه و تسهیلات:
  طرح‌های دانش‌بنیان اغلب نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجهی دارند. دسترسی محدود به سرمایه، ریسک‌پذیری پایین بانک‌ها و نبود مکانیزم‌های حمایتی کافی، توسعه این شرکت‌ها را با مشکل مواجه می‌کند.
  
  
• شکاف بین صنعت و دانشگاه:
  عدم ارتباط مؤثر بین صنعت و جامعه علمی، منجر به عدم تجاری‌سازی بسیاری از ایده‌های نوآورانه می‌شود.
  
  
• عدم فرهنگ‌سازی و مقاومت در برابر تغییر:
  پذیرش فناوری‌های جدید و تغییر الگوهای مصرف انرژی نیازمند فرهنگ‌سازی و آموزش است که ممکن است با مقاومت‌هایی مواجه شود.
  
  
• مقیاس‌پذیری محدود:
  بسیاری از راهکارهای دانش‌بنیان در مقیاس کوچک موفق هستند، اما توسعه آن‌ها به مقیاس ملی نیازمند حمایت‌های دولتی و زیرساخت‌های مناسب است.

به گزارش اکونیوز، شرکت‌های دانش‌بنیان بی‌شک ظرفیت‌های عظیمی برای کمک به حل ناترازی انرژی در ایران دارند. آن‌ها با ارائه راه‌حل‌های نوآورانه در حوزه‌های بهره‌وری، انرژی‌های تجدیدپذیر، و بهینه‌سازی مصرف، می‌توانند به شکل مؤثری به این چالش پاسخ دهند. با این حال، موفقیت این راهکارها مستلزم حمایت‌های همه‌جانبه دولت، رفع موانع کسب‌وکار، تسهیل دسترسی به سرمایه، و ایجاد پیوند قوی‌تر بین صنعت و دانشگاه است. تنها با یک رویکرد جامع و همکاری بین‌بخشی است که می‌توان از پتانسیل کامل دانش‌بنیان‌ها برای دستیابی به امنیت و پایداری انرژی بهره برد و کشور را از گرداب ناترازی انرژی رهانید.