به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، این موضوع مخصوصاً برای کشورهایی که یارانه سنگین انرژی می‌پردازند (مانند ایران)، اهمیت بالایی در کاهش فشار بودجه‌ای دولت دارد.

راندمان (بهره‌وری) خودروهای برقی بالاتر از خودروهای احتراق داخلی است؛ به همین دلیل برای پیمودن هر کیلومتر انرژی کمتری صرف می‌شود.

 شارژ شبانه خودروها در ساعت‌های غیرپیک می‌تواند بار شبکه برق را متعادل کند و از خاموشی‌های احتمالی جلوگیری کند.

خودروهای برقی فاقد آلایندگی مستقیم شهری هستند و با جایگزین‌شدن تدریجی آنها، آلودگی هوا (به ویژه در کلانشهرها) و هزینه‌های درمانی وابسته به آن کاهش می‌یابد.

این کاهش آلایندگی در راستای سیاست‌های جهانی مدیریت انرژی پاک و کاهش اثرات تغییر اقلیم است.

خودروهای برقی قابلیت تبدیل شدن به «ذخیره‌ساز انرژی متحرک» را دارند؛ یعنی در ساعت‌های اوج مصرف می‌توان مقدار محدودی از برق باتری‌ها را به شبکه بازگرداند (مفهومی به نام V2G).

این فناوری کمک می‌کند شبکه برق منعطف‌تر و پایدارتر باشد، به‌خصوص هنگام بروز بحران یا پیک مصرف.

توسعه خودروهای برقی، سبد مصرف انرژی کشور را از تمرکز صرف بر سوخت‌های فسیلی خارج می‌کند و امکان بیشتر بهره‌برداری از انرژی‌های تجدیدپذیر (خورشیدی، بادی…) را فراهم می‌آورد.

استقرار شارژرهای برقی متصل به نیروگاه‌های تجدیدپذیر، مدیریت انرژی را پاک و منعطف می‌کند.

با کاهش نیاز به واردات بنزین یا صرفه‌جویی در سوخت، منابع مالی برای توسعه زیرساخت‌های پایدار انرژی آزاد می‌شود.

هزینه تعمیر و نگهداری خودروهای برقی کمتر از خودروهای بنزینی یا دیزلی است که به کاهش بار مالی خانوارها و دولت کمک می‌کند.

افزایش چشمگیر خودروهای برقی نیازمند توسعه زیرساخت شبکه برق و ایستگاه‌های شارژ استاندارد است.

به گزارش اکونیوز، باید مصرف برق مدیریت شود تا اضافه بار شبکه رخ ندهد و برق کافی برای همه بخش‌های کشور وجود داشته باشد.

خودروهای برقی نقشی حیاتی در مدیریت بهینه انرژی، کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، ارتقای امنیت انرژی، کاهش آلودگی و هدایت کشور به سوی آینده‌ای سبزتر و پویاتر دارند. موفقیت عملیاتی آنها نیازمند همسویی سیاست‌گذاری، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و فرهنگ‌سازی عمومی است.