به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، خودروسازان بزرگ ایرانی در سال‌های اخیر، به‌دلیل محدودیت‌ها مجبور بودند که از پلت‌فرم خودروهای مختلف استفاده کرده و محصولات خود را طراحی کنند. برای مثال سری محصولات دنا از ایران‌خودرو تماما براساس پلت‌فرم سمند و محصولات ساپیا مانند تیبا، ساینا، کوییک و اطلس و سهند کاملا براساس پلت‌فرم پراید ساخته شده‌اند.  

سایپا شاهین یکی از خودروهای مهم این خودروساز ایرانی به حساب می‌آید. این خودرو ابتدا با نام رهام در سال ۹۷ معرفی و سپس با نام شاهین در سال ۹۹ به خط تولید آمد. شاهین پس از عرضه محصولات ضعیفی مانند تیبا، کوییک و ساینا، یک دستاورد مهم برای این شرکت به حساب می‌آمد و سعی داشت تا تصویر سایپا را کمی بهبود ببخشد.

بسیاری از افراد پلت‌فرم شاهین را با تویوتا یاریس و ولکس C۳۰ مشترک می‌دانند، اما داستان چیز دیگری است. در ابتدای این پروژه، همه چیز عالی پیش می‌رفت و شرایط برای عرضه خودرویی روی پلت‌فرم اصلاح شده تویوتا یاریس با پیشرانه برلیانس سری H۳۰۰ و گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک جدید مهیا بود، اما تحریم‌های مجدد آمریکا دو گزینه آخر را منتفی نمود تا سایپا با پلت‌فرم SP۱۰۰ تنها بماند.  

در نهایت این محصول بر روی پلت‌فرم اختصاصی سایپا به نام SP۱۰۰ ساخته شد. مگاپلت‌فرم SP به صورت اختصاصی و ویژه در مرکز تحقیقات و نوآوری صنایع خودرو سایپا طراحی شد و توسعه یافت.  

پس از مدتی معلوم شد که از این مگاپلت‌فرم، دو پلت‌فرم SP۱ و SP۰ خارج شده که به ترتیب محصولات کلاس‌های C و B شرکت سایپا را در آینده تامین خواهد کرد. براساس اعلام شرکت سایپا طراحی این مگاپلت‌فرم به گونه‌ای است که بیش از ۷۰ درصد دو پلتفرم نام برده با یکدیگر مشترک بوده و این امر باعث شده که محصولات تولیدی روی این دو پلتفرم قدرت تنوع و تغییرات لازم را داشته باشند.

اگر تحریم‌ و محدودیت‌های مختلف گریبان‌گیر سایپا نمی‌شدند، شاهین را باید بدنه و پلت‌فرم گرفته شده از یک خودروساز مهم، یعنی تویوتا می‌دیدیم. به احتمال زیاد، پلت‌فرم ارتقایافته نسل دوم تویوتا یاریس قرار بود که زیرساخت اصلی شاهین سایپا را تشکیل دهد. 

پلت‌فرم یاریس قبل از شروع پروژه شاهین در محصول دیگری از چین نیز به‌کار رفته بود. گریت وال ولکس C۳۰ از پلتفرم مشترک با تویوتا یاریس بهره می‌برد و در نمای بیرونی تا حدی به طراحی اقتصادی یاریس وفادار ماند.