مهاجر در ابتدا با بیان اینکه فراگیری موسیقی باید به شکل تخصصی و آکادمیک و از دوران کودکی آغاز شود گفت: سن افراد در زمان یادگیری موسیقی بسیار مهم و موثر است.

وی از مشکلات آموزش موسیقی و نبود یک برنامه مدون در این حوزه انتقاد کرد و افزود: متأسفانه از سال 1385 افرادی وارد این عرصه شدند که با نگرش متعصبانه‌ی خود، سعی در تخریب زحمات هنرمندان گذشته داشتند.

مهاجر از نبود برنامه حرفه‌ای برای آموزش به هنرجویان در هنرستان‌ها و دانشگاه‌ها انتقاد کرد و گفت: ما با یک برنامه حرفه‌ای در هنرستان موسیقی آموزش دیدیم اما الان متأسفانه به دلیل عملکرد و رویکرد سلیقه‌ای، شاهدیم که تمرکز آموزشی فقط روی یک سری مباحث خاص است.

استاد نوازنده و مدرس ساز کمانچه گفت: طبق شرح درسی که در سیستم هنرستان قدیم و بخشی از دانشکده هنرهای زیبا وجود داشت ما تئوری موسیقی غربی را هم می‌گذراندیم البته در برنامه‌ای که ابتدا در دانشکده موسیقی تدریس می‌شد نگرش‌های غربی زیادی وجود داشت اما از سال 1384 و 1385 این برنامه درسی فقط به سمت نت نوازی رفت و ردیف نوازی هم شفاهی شد.

وی ادامه داد: سوال بنده به عنوان عضو کوچک جامعه موسیقی از متولیان این است که چه کسی گفته ساز دوتار خراسان و یا کمانچه لرستان نباید در دانشگاه‌ها تدریس شود و چرا فقط باید روایت ردیف میرزا عبدالله که اتفاقاً ردیف تحریف شده است را ملاک قرار دهیم؟!

مهاجر افزود: خیلی از هنرستانی‌ها از وضعیت آموزش موسیقی و از نداشتن آزادی عمل و حق انتخاب در این حوزه نارضایتی دارند چون وقتی تمام تمرکز را بر سلیقه خودمان بگذاریم مسلماً دافعه ایجاد می‌کند. مایه تأسف است که دانشگاه دانشجویان را از ردیف و موسیقی ایرانی متنفر می‌کند و دانشجویان بعد از تحصیل در دانشگاه تازه به دنبال یادگیری موسیقی هستند.