مرگ پی در پی کودکان و نوزادان غزه از شدت گرسنگی

در غزه پدر و مادرها هر روز با فرزندان خود خداحافظی می‌کنند، نه به دلیل بیماری‌های همه‌گیر یا بلایای طبیعی، بلکه صرفاً به این علت که نمی‌توانند لقمه‌ای غذا برای نجات آنها پیدا کنند. بیمارستان‌های غزه به سرعت در حال ثبت اسامی کودکانی هستند که از شدت گرسنگی جانشان را از دست داده‌اند و همه این اتفاقات در حالی می‌افتد که جهان ساکت نشسته و در میان مرگ وجدان و انسانیت، درد غزه را صرفاً تماشا می‌کند.

عصر دیروز مجتمع پزشکی ناصر در جنوب نوار غزه، از «عبدالحمید الغلبان» کودک اهل خان یونس بر اثر سوء تغذیه خبر داده و همزمان با آن مجتمع پزشکی الشفاء در شهر غزه هم اعلام کرد که یک نوزاد 40 روزه به نام یوسف الصفدی، بر اثر سوء تغذیه جان باخته است.

منابع پزشکی غزه گزارش دادند که تنها طی دو روز 23 فلسطینی از شدت گرسنگی جانشان را در غزه از دست داده‌اند و مرگ بر اثر گرسنگی که یک اتفاق وحشتناک در عصر جدید به شمار می‌رود، در غزه تبدیل به امری عادی شده است. مردم غزه در حالی از شدت گرسنگی جان می‌دهند که ده‌ها هزار کامیون حامل مواد غذایی پشت گذرگاه‌ها مانده و رژیم جنایتکار صهیونیستی با حمایت آمریکا و غرب که بزرگترین مدعیان آزادی و حقوق بشر در جهان هستند، اجازه ورود این کامیون‌ها را نمی‌دهد.

وقتی تکه‌ای نان خشک برای کودکان غزه تبدیل به کالای لوکس می‌شود!

خانواده ابوزرقا، یکی از خانواده‌های فلسطینی در نوار غزه است که درد هزاران خانواده خسته از گرسنگی را در خود جای داده است. عبدالله 5 ساله و حبیبه 5 ماهه بعد از مرگ برادر بزرگترشان محمد به دلیل سوء تغذیه، اکنون خودشان هم در حال جان دادن هستند.

عبدالله از پوکی استخوان، انحنای قفسه سینه، پارگی ریه و مشکل در تنفس حرکت رنج می‌برد و خواهرش حبیبه گرفتار بزرگ شدن کبد، تورم شکم و سوء تغذیه شدید است و نه تنها دارو، بلکه هیچ غذایی هم برای آنها پیدا نمی‌شود.

پزشکان وضعیت عبدالله و حبیبه را بسیار بحرانی توصیف و تاکید کردند که جان آنها هر لحظه در خطر است؛ مگر اینکه فورا برای درمان به خارج از غزه منتقل شوند که آن هم با توجه به محاصره مداوم رژیم صهیونیستی علیه غزه، رویایی دور از دسترس به نظر می‌رسد.

در همین زمینه کاربران در شبکه‌های اجتماعی واقعیت تلخ پیش روی کودکان غزه را فراتر از تراژدی توصیف و اعلام کردند: غزه جایی است که حتی غذا برای کودکان گرسنه پیدا نمی‌شود و تکه‌ای نان خشک تبدیل به کالای لوکس شده و پدر و مادرها نمی‌توانند آن را برای فرزندانشان فراهم کنند.

برخی از کاربران هم کودکان غزه را با چهره‌های رنگ پریده، بدن‌های نحیف و چشمان گود رفته، به کودکانی که در دوران قحطی در سومالی دیده می‌شدند تشبیه و تاکید کردند: البته تفاوت بسیار بارزی میان کودکان غزه با کودکان سومالی است؛ اینکه فاجعه در غزه طبیعی نبوده و یک مجازات جمعی است که در مقابل دیدگان جهانیان انجام می‌شود.

یکی از فعالان نوشت: در سومالی، قحطی نتیجه بلایای طبیعی و خشکسالی بود، اما در فلسطین قحطی نتیجه مرگ انسانیت است. غزه زیر آتش اشغال و گرسنگی قرار دارد و جهان فقط تماشا می‌کند. کودکان غزه روزهای طولانی است که با شکم گرسنه می‌خوابند و سنگ به شکمشان می‌بندند.

بی‌پناه‌ترین انسان‌های دنیا

یک کاربر دیگر نوشت: در غزه مرحله گرسنگی به اوج خود رسیده و ما چیزی را تجربه می‌کنیم که قابل توضیح نیست. بدن‌های مردم غزه در حال فروپاشی است و اعضای بدن آنها یکدیگر را می‌خورند و سلول‌های خونی به آرامی در حال مرگ هستند. حتی وقتی پشه‌ای مردم غزه را نیش می‌زند بدن آنها قدرت مقاومت ندارد. در اینجا غش کردن بر اثر گرسنگی در خیابان‌ها امری عادی شده و انگار جهانیان به آن عادت کرده‌اند.

وی افزود: این اتفاقی است که برای بزرگسالان در غزه می‌افتد، اما در مورد کودکان چطور؟ کدام پدر و مادری می‌تواند این میزان از رنج و درد کودک خود را تحمل کند و حتی قدرت فراهم ساختن لقمه‌ای نان برای او نداشته باشد؟ کودکان در غزه یکی پس از دیگری بر اثر گرسنگی می‌میرند و تنها کاری که ما می‌توانیم بکنیم تماشای مرگ آنهاست. آیا تا به حال جنایتی این چنین در دنیا دیده‌اید؟

فعالان شبکه‌های اجتماعی همچنین آنچه را که در غزه اتفاق می‌افتد، جنایت مرگ جمعی ناشی از گرسنگی توصیف و تاکید کردند: اکنون در قرن بیست و یکم در حالی که جهان همچنان چشم خود را بسته و تنها به صدور بیانیه بسنده می‌کند، کودکان غزه بی‌پناه‌ترین انسان‌های جهان هستند و محکوم به مرگ شده‌اند.

این کاربران تاکید کردند: گرسنگی در غزه با هر چیزی که ما می‌شناسیم، فرق می‌کند، گرسنگی در اینجا به معنای دیر آماده شدن غذا یا نبودن ظرف غذا روی میز نیست؛ بلکه محرومیت دائمی و شدیدی است که بدن کودکان، زنان و سالمندان را ویران می‌کند و روح مردانی که مقابل گریه فرزندانش درمانده هستند را می‌خراشد. کودکان غزه جرمشان این است که اهل غزه هستند و به همین خاطر محکوم به محرومیت از زندگی می‌شوند.