بر اساس تازه‌ترین آمار رسمی، نرخ مشارکت اقتصادی زنان در سال‌های اخیر حدود ۱۵ درصد گزارش شده است؛ عددی که نسبت به متوسط جهانی اختلاف فاحشی دارد.

موانع رکودآفرین برای اشتغال زنان

کارشناسان اقتصادی و اجتماعی چند عامل کلیدی را در محدود ماندن حضور زنان در بازار کار ایران مؤثر می‌دانند:

فرهنگ سنتی و نگرش‌های اجتماعی:
در بسیاری از مناطق کشور، کار بیرون از خانه برای زنان هنوز با محدودیت‌های فرهنگی همراه است و برخی خانواده‌ها اولویت را به خانه‌داری می‌دهند.

کمبود فرصت‌های شغلی مناسب:
بسیاری از مشاغل تخصصی یا مدیریتی همچنان در انحصار مردان قرار دارد و تنوع فرصت‌های شغلی متناسب با تحصیلات زنان محدود است.

مشکلات حقوقی و مقرراتی:
برخی قوانین کار و محدودیت‌های حوزه بیمه و مزایا، شرایط را برای اشتغال زنان دشوارتر می‌کند.

نبود زیرساخت‌های حمایتی:
فقدان مکانیزم‌هایی مانند مهدکودک رایگان یا مرخصی زایمان کافی، برای زنان شاغل به‌ویژه در بخش خصوصی مشکل‌ساز شده است.

تبعیض مزدی:
طبق آمار رسمی، زنان برای نقش‌های مشابه، معمولاً دستمزد کمتری نسبت به مردان دریافت می‌کنند.

پیامدهای پایین بودن مشارکت زنان

پایین بودن نرخ مشارکت اقتصادی زنان تبعات قابل‌توجهی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور دارد. متخصصان بازار کار هشدار داده‌اند که ادامه این روند به کاهش سطح درآمد خانوارها، کند شدن رشد اقتصادی و از دست رفتن بخش بزرگی از سرمایه انسانی منجر می‌شود. همچنین فعال نشدن زنان در اقتصاد، سبب تداوم نابرابری‌های جنسیتی و ایجاد مشکلات اجتماعی خواهد شد.

راهکارهای پیشنهادی برای افزایش سهم زنان در بازار کار

تحلیلگران برای عبور از این چالش‌ها، راهکارهای عملی زیر را پیشنهاد می‌کنند:

• اصلاح قوانین و ایجاد مشوق‌های استخدامی برای کارفرمایان
• گسترش و حمایت از خدمات جانبی مانند مهدکودک و بیمه‌های حمایتی
• ترویج فرهنگ کار زنان با استفاده از رسانه و آموزش عمومی
• تدوین و اجرای طرح‌های هدفمند مهارت‌آموزی و کارآفرینی زنان
• ایجاد فرصت برابر برای ارتقاء شغلی و تصدی مدیریت توسط زنان

به گزارش اکونیوز، کارشناسان تأکید می‌کنند دستیابی به اقتصاد پویا و مقاوم بدون مشارکت موثر زنان در بازار کار ممکن نیست و حل این چالش، مستلزم همکاری همه‌جانبه دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است.