آنها قرار بود 28 و 29 فروردین در تالار اندیشه روی صحنه بروند.

در نهایت اما وحید تاج اجازه‌ی حضور روی صحنه را نیافت. او را ممنوع الفعالیت کرده بودند. علت؟ نامشخص...

سرنوشتِ کنسرت ارکستر ملل که قرار بود اجرایی دو زبانه باشد؛ چیزی جر لغو و یاس و ناامیدی برای همه‌ی عوامل نبود.

روزهای آخر خرداد

حالا جنگ شده است. رژیم صهیونیستی به کشورمان حمله کرده و شرایط کاملا حساس و نفس‌گیر است. جامعه بیش از هر زمان دیگری به اتحاد و یکدستی نیاز دارد. در این شرایط حساس باید دوستان واقعی را از بادمجان دور قاب چین‌ها و البته خیانت‌کاران تشخیص داد.

کمپینِ «به نام ایران» راه‌اندازی می‌شود تا هنرمندانِ سرشناس با پیوستن به آن، روحیه جامعه را بالا ببرند و اتحاد را در میان مردم حفظ کنند. وحید تاج یکی از نخستین هنرمندانی است که به این کمپین می‌پیوندد. او ویدیویی کوتاه منتشر می‌کند تا همراهیش با مردم و ملت ایران را اثبات کند.

تاج از جمله‌ی خوانندگانی است که بیشترین دلیل برای نپیوستن به کمپینِ «به نام ایران» را داشت. اما او وطن را رها نکرد و در کنار ملت ایران ماند. او ثابت کرد که منافع شخصی برایش ارزش چندانی در مقابلِ منافع ملی ندارد.

باز هم روزهای آخر خرداد و روزهای اولِ تیر

بسیاری از مدیران و البته هنرمندانی که از آنها انتظارات بیشتری می‌رفت، در سکوت کامل هستند. مدیرانِ پُست بگیر در روزهای آرامش و صلح، مدیرانِ یقه بسته با شعارهای دهان پر کن؛ مدیرانِ فرهنگی که هر جا می‌روند جز سکون و ایستایی و حفظ صندلی‌شان، آورده‌ی دیگری ندارند. همین مدیران در طولِ 12 روز جنگ تحمیلی با رژیم صهیونیستی در سکوت کامل بودند.

 هنرمندانِ پروژه بگیر، همان‌ها که میلیاردها تومان برای آهنگ‌های دسته چندمشان، آن هم با برچسبِ وطن از بیت المال پول بردند. آنها هم اغلب خاموش ماندند.

در این میان بودند مدیران و هنرمندانی که در دلِ روزهای جنگ هم در میدان ماندند.

روزهای آخر تیرماه

راستی وحید تاج باز هم ممنوع الفعالیت است؟