به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، تولید دانش‌بنیان منجر به ارتقای فناوری خطوط تولید، به‌کارگیری ماشین‌آلات هوشمند، و استانداردسازی محصولات می‌شود.

بهبود کیفیت، کاهش ضایعات، کاهش هزینه‌های تولید و افزایش سرعت نوآوری، صنایع را در بازارهای داخلی و خارجی رقابت‌پذیرتر می‌کند.

بخش قابل توجهی از واردات کشور متکی به دانش و قطعات حساس است. رشد شرکت‌های فناور محور، جایگزینی تولید داخلی با واردات را تسریع می‌کند.

بومی‌سازی دانش فنی صنایع کلیدی (مانند پتروشیمی، پزشکی، نظامی) تاب‌آوری اقتصادی در مقابل shocks ارزی و تحریمی را بالا می‌برد.

صنایع سنتی از جمله صنعت نساجی، سیمان، فولاد، با ورود فناوری‌های جدید و شده‌سازی، دوباره احیا می‌شوند.

شرکت‌های دانش‌بنیان به نیروی انسانی متخصص و جوان نیاز دارند؛ این امر موجب جذب نخبگان، ماندگاری استعدادها در کشور و جلوگیری از مهاجرت می‌شود.

اشتغال در حوزه‌های فنی-مهندسی، دیجیتال، پژوهش، طراحی صنعتی و مدیریت نوآوری رشد می‌کند.

توسعه شتاب‌دهنده‌ها، مراکز نوآوری و صندوق‌های خطرپذیر، بستری برای رشد استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای کوچک فناور فراهم می‌کند که خود محرک اشتغال‌زایی جدید است.

افزایش سهم اشتغال غیرمستقیم: زنجیره مشاغل وابسته از خدمات نرم‌افزاری، بازاریابی دیجیتال تا آموزش تخصصی.

چالش‌ها و بسترهای لازم برای موفقیت

سرمایه‌گذاری و تامین مالی پایدار: شرکت‌های دانش‌بنیان به سرمایه‌گذاری اولیه و حمایت مالی کافی نیاز دارند (مانند وام کم‌بهره، تضمین خرید محصول).

اصلاح قوانین، حمایت از حقوق مالکیت فکری و تسهیل فضای کسب‌وکار.

توسعه آموزش‌های تخصصی و مهارتی متناسب با نیاز صنایع دانش‌بنیان.

تسهیل صادرات محصولات فناورانه، رفع موانع صادراتی و حمایت از حضور بین‌المللی شرکت‌ها.

به گزارش اکونیوز، رشد و حمایت از تولید دانش‌بنیان، نه تنها موتور پیشران تحول صنعتی است، بلکه فرصت طلایی برای خلق اشتغال پایدار و جلوگیری از فرار مغزها به‌شمار می‌رود. ایران با اتکا به سرمایه انسانی علمی و حمایت هدفمند دولت، می‌تواند زنجیره ارزش صنایع را به‌روز کند و سهم فناوری در اقتصاد را گسترش دهد؛ مسیری که آینده رقابت‌پذیری اقتصاد را تضمین می‌کند.