به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، با این حال، سال‌هاست با چالش‌ها و مطالبات جدی روبه‌رو هستند که بر کیفیت کاری و معیشتی آنها تأثیرگذار بوده است.

دستمزد و مطالبات معوق

یکی از اصلی‌ترین مشکلات پرستاران، تأخیر و عدم پرداخت کامل مطالبات مزدی و اضافه‌کاری است. این تأخیرها نه‌تنها انگیزه شغلی را کاهش داده، بلکه بخش اعظمی از پرستاران را در معرض مشکلات معیشتی قرار داده است.

همچنین، اجرا نشدن کامل قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری یکی از گلایه‌های همیشگی این قشر است که سبب نابرابری در پرداخت‌ها و کاهش قدرت خرید آنها شده است.

کمبود نیروی انسانی و فشار کاری

با وجود افزایش جمعیت و شیوع بیماری‌هایی مانند کرونا، تعداد پرستاران نسبت به استاندارد جهانی پایین است. این کمبود موجب شده پرستاران ناچار به انجام شیفت‌های طولانی و متوالی شوند که فرسودگی شغلی، افت کیفیت خدمات و تهدید سلامت جسم و روان آنها را به دنبال دارد.

امنیت شغلی و استخدامی

عمده پرستاران با قراردادهای موقت یا شرکتی فعالیت می‌کنند و امنیت شغلی ندارند. این وضعیت باعث نگرانی دائمی و بی‌ثباتی روحی در محیط کار می‌شود. خواسته اساسی این قشر، اجرای طرح استخدامی و تثبیت جایگاه شغلی است.

گرانی و مشکلات معیشتی

با رشد تورم و افزایش هزینه‌های زندگی، بسیاری از پرستاران برای تأمین معیشت خود مجبور به کار اضافی یا شغل دوم شده‌اند؛ موضوعی که انسجام خانوادگی و کیفیت زندگی آنان را شدیداً تحت تأثیر قرار داده است.

مطالبات صنفی؛ از اجرا تا وعده‌های تحقق‌نیافته

پرستاران خواهان اجرای کامل قانون تعرفه‌گذاری، پرداخت مطالبات معوق، افزایش امنیت شغلی، بهبود شرایط رفاهی، و ارتقای جایگاه اجتماعی خود هستند. تاکنون وعده‌هایی برای رفع مشکلات داده شده، اما بخش قابل توجهی از این وعده‌ها عملیاتی نشده است.

صدای مظلومیت خط مقدم سلامت

پرستاران ایران همچنان با انبوهی از چالش‌های معیشتی، شغلی و روانی روبه‌رو هستند؛ در حالی‌که ستون اصلی سلامت جامعه‌اند. تحقق مطالبات این قشر، پیش‌نیاز تقویت نظام سلامت و ارتقای خدمات درمانی است. تصمیم‌گیران باید هرچه سریع‌تر شنونده صدای حق‌طلبی پرستاران باشند تا سلامت جامعه تضمین شود.