وی افزود: تنوع زیستی، شناسنامه زنده سیاره ماست؛ هر توالی ژنتیکی، هر گونه و هر زیست‌بوم، نت مهمی در سمفونی پایداری زمین است. اگر این نت‌ها از بین بروند، ساختار این سمفونی فرو می‌ریزد و حیات دچار اختلال می‌شود.

این عضو شورایعالی محیط زیست با انتقاد از برخی دیدگاه‌های بی‌تفاوت نسبت به گونه‌های در خطر انقراض گفت: متأسفانه از برخی مسئولان شنیده‌ایم که گفته‌اند «اگر یک یوزپلنگ هم از بین برود، چه اشکالی دارد؟»؛ در حالی‌ که نابودی یوز، به معنای نابودی طعمه‌ی آن و زنجیره‌ای از نابودی‌ها در یک هرم زیستی است. باید این درک را در میان تصمیم‌گیران تقویت کنیم که حذف یک گونه‌ مثل یوزپلنگ آسیایی، تنها حذف یک حیوان نیست، بلکه به‌معنای فروپاشی تعادل اکولوژیکی است.

وی در ادامه به برنامه جهانی تنوع زیستی اشاره کرد و گفت: کنوانسیون تنوع زیستی در سال 2011، برنامه‌ای 10 ساله برای بازبینی وضعیت زیستی جهان ارائه کرد که نتایج آن نشان داد بیش از یک میلیون گونه در معرض انقراض قرار دارند. در پی آن، یک برنامه اصلاحی تدوین شد که هدف آن توقف روند شتابان نابودی گونه‌ها بود. این برنامه بر پایه مفهومی با عنوان «تئوری تغییر» استوار است؛ یعنی اگر مسیر و روش‌ها تغییر نکند، روند تخریب متوقف نخواهد شد.

زند با اشاره به چشم‌انداز 30 ساله این برنامه گفت: این برنامه در سه دهه تعریف شده است؛ دهه نخست (2020 تا 2030)، دهه توقف تخریب و جبران خسارات؛ دهه دوم، دهه احیا؛ و دهه سوم، دوره پایداری و تثبیت تنوع زیستی.

وی افزود: متأسفانه در کشور ما هنوز الزامات دهه اول به‌درستی درک و اجرا نشده است.

این عضو شورایعالی محیط زیست در پایان تأکید کرد: اگر همین الگو و چارچوب جهانی را به‌درستی در کشور پیاده کنیم، می‌توانیم روند تخریب تنوع زیستی و نابودی اکوسیستم‌ها در ایران را متوقف کنیم و به سمت بازسازی و احیای محیط طبیعی گام برداریم.