جنگ تعرفه ای چین و آمریکا؛
آیا چین می تواند باعث فروپاشی اقتصاد آمریکا شود؟
اقتصاد ایران: چین تا حدودی در توانایی خود برای آسیب رساندن به آمریکا با تعرفههای جدید خود با مشکل مواجه است، زیرا اگر بزرگترین واردات کننده محصولات آن کشور یعنی ایالات متحده که 13 درصد از کل ارزش واردات چین را به خود اختصاص می دهد قیمت حامل های انرژی را افزایش دهد به صنایع چین آسیب خواهد رساند.
به گزارش بخش بینالملل خبرگزاری اقتصاد ایران به نقل از نشریه اسپکتیتر، با توجه به اعلام چین مبنی بر اعمال تعرفه های تلافی جویانه 50 درصدی بر کالاهای آمریکایی علاوه بر تعرفه 34 درصدی که پیش تر اعلام شده بود، به نظر می رسد یک جنگ تجاری همه جانبه در راه است.
اکنون بدهی دولت آمریکا 36.2 تریلیون دلار است که معادل 123 درصد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده می باشد. در مقابل، بدهی عمومی بریتانیا معادل کمی بیش از 100 درصد تولید ناخالص داخلی آن کشور است. دولت فدرال ایالات متحده 16 درصد از بودجه کلی خود را صرف خدمات رسانی به این بدهی می کند، در حالی که این رقم برای دولت بریتانیا حدود 8.5 درصد است.
هم چنین، این درست است که چین یکی از دارندگان بزرگ اوراق قرضه ایالات متحده است و اگر تصمیم می گرفت همه آن اوراق را به یکباره بفروشد باعث ایجاد آشفتگی در بازارها می شد. با این وجود، برای در نظر گرفتن این موضوع باید توجه داشته باشیم که چین 768 میلیارد دلار بدهی دولت ایالات متحده است یعنی 2.1 درصد از کل بدهی آن کشور را در اختیار دارد. بریتانیا تقریبا به همین میزان یعنی 765 میلیارد دلار اوراق قرضه آمریکا را در اختیار دارد. بزرگترین دارنده اوراق خزانه ایالات متحده در خارج از کشور نه چین بلکه ژاپن است که 1.1 تریلیون دلار از آن را در اختیار دارد. با این وجود، بزرگترین دارندگان بدهی دولت آمریکا بازنشستگان و سرمایه گذاران آمریکایی هستند که 28.9 تریلیون دلار از آن را در اختیار دارند. 7.3 تریلیون دلار دیگر از آن بدهی در اختیار سایر نهادهای عمومی در ایالات متحده، مانند دولت های ایالتی است.
محدودیت های چین در آسیب رساندن به آمریکا
زمانی که "مارک کارنی" رئیس بانک انگلستان بود به طرز معروفی از دولت بریتانیا به عنوان "متکی به مهربانی غریبهها" یاد کرد بدان خاطر که تنها تا زمانی که خارجیها به خرید اوراق قرضه بریتانیا ادامه میدادند آن کشور میتوانست عملکرد خوبی داشته باشد. عبارت او از آن زمان در مورد ایالات متحده نیز به کار رفته است. با این وجود، اطلاق این عبارت در مورد آمریکا هرگز توصیف خوبی نبود زیرا سرمایه گذاران جهانی اوراق قرضه افرادی مهربان نیستند. آنان صرفا بازگشت سرمایه خود را می خواهند. با این وجود، در مورد ایده اتکای دولت ایالات متحده به سرمایه گذاران خارجی نیز تا حدودی زیاده روی شده است. اگرچه ممکن است بخواهیم دولت ترامپ را تحت الحمایه سرمایهگذاران جهانی بهویژه چین قلمداد کنیم اما محدودیتهایی برای آسیبهایی که آنان میتوانند با کنار گذاشتن اوراق قرضه دولتی آمریکا به اقتصاد آن کشور وارد کنند وجود دارد. علاوه بر این، اگر آنان سعی در انجام این کار داشته باشند، صدمات زیادی به خود وارد می کنند زیرا اوراق قرضه را به قیمت های آتشین خواهند فروخت. اگر جهان می خواهد ترامپ را مجازات کند باید راه دیگری پیدا کند.
هم چنین، چین همانند بریتانیا تا حدودی در توانایی خود برای آسیب رساندن به آمریکا با تعرفههای جدید خود با مشکل مواجه است، زیرا اگر بزرگترین واردات کننده محصولات آن کشور یعنی ایالات متحده که 13 درصد از کل ارزش واردات چین را به خود اختصاص می دهد قیمت حامل های انرژی را افزایش دهد به صنایع چین آسیب خواهد رساند.