به گزارش بخش بین‌الملل خبرگزاری اقتصاد ایران به نقل از Astana Times، توسعه منابع انرژی جایگزین در قزاقستان نیازی به سرمایه‌گذاری‌های دولتی قابل توجه ندارد. در عوض، مشوق‌های بازار نقش بسیار مهم‌تری نسبت به بودجه ایفا می‌کنند.

سرگئی آگافونوف، رئیس انجمن تامین انرژی، خاطرنشان کرد که قزاقستان تنها در ابتدای توسعه منابع انرژی جایگزین فراتر از انرژی‌های تجدیدپذیر است.

 با این حال، این کشور در حال تهیه پیش‌نویس قانونی در مورد انرژی‌های جایگزین است. این ابتکار توسط وزارت انرژی و انجمن کازانرژی حمایت می‌شود.

این کارشناس گفت که قزاقستان فرصت‌هایی برای استفاده از حرارت با پتانسیل پایین، از جمله حرارت و پساب‌های زائد، از طریق پمپ‌های حرارتی دارد. این کشور همچنین ممکن است از گازهای دفن زباله و متالورژی برای تولید برق و حرارت بهره‌مند شود.

 آگافونوف اشاره کرد که تاسیساتی در پاولودار در حال حاضر از گاز حاصل از تولید کک نفتی برای تولید برق استفاده می‌کند. همچنین، انرژی هسته‌ای مزایای اقتصادی بلندمدتی را ارائه می‌دهد و استفاده از حرارت با پتانسیل پایین می‌تواند راهکارهای گرمایشی مقرون‌به‌صرفه‌تری را برای مصرف‌کنندگان دوردست ارائه دهد.

رویکردهای سرمایه‌گذاری بر اساس بخش متفاوت است. آگافونوف خاطرنشان کرد که انرژی هیدروژنی به سرمایه مخاطره‌آمیز برای کاهش هزینه‌های تولید نیاز دارد، در حالی که انرژی هسته‌ای نیازمند سرمایه‌گذاری کلان و بلندمدت است. وی گفت که بازیابی حرارت زائد و استفاده از گازهای صنعتی می‌تواند توسط بازار شرکت خدمات انرژی (ESCO) حمایت شود، جایی که سرمایه‌گذاران خصوصی پروژه‌ها را در ازای صرفه‌جویی در هزینه تامین مالی می‌کنند.

تغییرات نظارتی به عنوان کلیدی برای باز کردن توسعه انرژی جایگزین تلقی می‌شوند. به گفته آگافونوف، تولیدکنندگان انرژی در حال حاضر انگیزه اقتصادی برای بهبود بهره‌وری سوخت ندارند، زیرا هزینه‌ها به مصرف‌کنندگان منتقل می‌شود.

وی گفت: دولت می‌تواند اهداف بهره‌وری را برای تولیدکنندگان انرژی تعیین کند و از آنها بخواهد که مناقصه‌های منظمی را بین شرکت‌های ESCO برای استفاده از حرارت زائد برگزار کنند که به طور مستقیم مصرف انرژی را کاهش می‌دهد.

آگافونوف معتقد است که قزاقستان استفاده از راهکارهای انرژی هسته‌ای، هیدروژنی و مبتنی بر پسماند را گسترش خواهد داد. او پیشنهاد کرد که تا سال ۲۰۴۵، حرارت با پتانسیل پایین می‌تواند ۲۰ درصد از بازار گرمایش را به خود اختصاص دهد، در حالی که گازهای زائد صنعتی می‌توانند به طور کامل در تولید انرژی ادغام شوند.