به گزارش بخش بین الملل خبرگزاری اقتصاد ایران به نقل از ILF Science، جیمز پارکین و مت لاکسهام از دانشگاه ساوتهمتون در گزراشی در مورد نتایج تحقیق اخیر خود نوشتند: قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در سراسر جهان سالانه با حدود هفت میلیون مرگ زودرس مرتبط است. وقتی به آلودگی هوای شهری فکر می‌کنیم، اغلب انتشار گازهای اگزوز دیزل به عنوان عامل اصلی معرفی می‌شود - که با توجه به یافته‌های تحقیقات قبلی، درست است. با این حال، جدیدترین تحقیقات ما نشان می‌دهد که غبار حاصل از لنت‌های ترمز می‌تواند برای ریه‌های ما مضرتر باشد.

غبار تولید شده در اثر سایش جاده، لاستیک‌ها و ترمزها، که به عنوان «انتشارات غیر اگزوزی» شناخته می‌شود، اکنون اصلی‌ترین نوع انتشارات ناشی از حمل و نقل جاده‌ای است و از انتشارات اگزوز در بسیاری از کشورهای اروپایی فراتر رفته است. از این میان، غبار ترمز اغلب سهم اصلی را دارد، اما هنوز مشمول مقررات نیست. اطلاعات بسیار کمی در مورد اثرات بالقوه غبار ترمز در مقایسه با دود اگزوز دیزل وجود دارد.

ما سلول‌هایی را در آزمایشگاه برای شبیه‌سازی پوشش ریه رشد دادیم و این سلول‌ها را در معرض غبار ترمز و دود اگزوز دیزل قرار دادیم. غبار ترمز در مقیاس‌های مختلفی که به بیماری‌های ریوی مانند سرطان و آسم مرتبط هستند، به طور قابل توجهی برای این سلول‌ها مضرتر بود. جالب اینجاست که دریافتیم حذف مس از غبار ترمز این اثرات را کاهش می‌دهد.

با وجود این، مقررات فعلی خودرو در انگلستان فقط انتشارات اگزوز را هدف قرار می‌دهند. یافته‌های ما نشان می‌دهد که نیاز فوری به در نظر گرفتن مقررات انتشارات غیر اگزوزی نیز وجود دارد. تغییر فرمول لنت‌های ترمز می‌تواند یکی از راه‌های کاهش بار بالقوه سلامت ناشی از این انتشارات باشد.

لنت‌های ترمز قبلاً حاوی الیاف آزبست برای مقابله با گرمای بیش از حد بودند. با این حال، آزبست به دلیل ارتباط آن با بیماری‌های ریوی، در سال 1999 در انگلستان ممنوع شد. این امر منجر به طراحی روکش‌های جدید لنت ترمز توسط صنعت خودرو، از جمله لنت‌های آلی غیر آزبستی (NAO) که امروزه معمولاً در خودروها استفاده می‌شوند، شد.

ما مضرات غبار حاصل از سایش انواع مختلف لنت‌ها را مقایسه کردیم. طعنه‌آمیز این است که دریافتیم غبار حاصل از لنت‌های NAO که برای جایگزینی لنت‌های حاوی آزبست طراحی شده‌اند، در مقایسه با غبار سایر انواع لنت‌ها و همچنین دود اگزوز دیزل، برای سلول‌های ریوی سمی‌ترین بود. برخی از اثرات بر سلول‌های در معرض ما به بیماری‌هایی مانند سرطان ریه، فیبروز ریه (اسکار ریه)، آسم و بیماری انسدادی مزمن ریه مرتبط است.