وی اظهارداشت: ویروس آنفلوآنزا سال‌هاست جامعه انسانی را درگیر کرده و به دلیل تغییرات سالانه در آنتی‌ژن‌های آن، هر سال چهره‌ای متفاوت به خود می‌گیرد. ابتلای یک‌بار به این بیماری یا حتی تزریق واکسن در هر سال، ایمنی کامل برای سال بعد ایجاد نمی‌کند.

سالی با بیان اینکه آنتی‌ژن‌های H۱N۱، H۳N۲ و آنفلوآنزای B از رایج‌ترین انواع این ویروس در سال‌های گذشته بوده‌اند، افزود: در بیشتر مناطق، نوع ویکتوریا شایع بوده و نوع یاماگاتا نیز در طی سال‌های گذشته آنچنان گزارش نشده است، به همین دلیل واکسن های سه گانه یا چهارگانه در دسترس است و باید به افراد خاص این واکسن تزریق شود.

استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تصریح کرد: افراد بالای ۶۵ سال، بیماران مبتلا به بیماری‌های خاص مانند نارسایی‌های کبدی، کلیوی، ریوی و قلبی، افراد تحت درمان شیمی‌درمانی، بیماران دیالیزی، کسانی که پیوند عضو انجام داده‌اند، زنان باردار و افرادی که چاقی شدید با نمایه توده بدنی بالای ۴۰ دارند، باید هر سال واکسن آنفلوآنزا را تزریق کنند.

وی تاکید کرد که واکسیناسیون در این گروه‌ها، علائم بیماری را کاهش داده و عوارض جدی یا مرگ‌ومیر ناشی از آنفلوآنزا را به حداقل می‌رساند.

سالی توصیه کرد، بهترین زمان برای تزریق واکسن، از اواخر شهریور تا اواسط مهرماه است، پیش از آن‌که ویروس به‌طور گسترده شیوع پیدا کند. افرادی که در این بازه زمانی نتوانسته‌اند واکسینه شوند، می‌توانند در انتهای آذرماه یا انتهای بهمن‌ماه واکسن را تزریق کنند.

وی گفت: از زمان تزریق واکسن تا ایجاد ایمنی در بدن حدود دو هفته زمان می‌برد. بنابراین اگر فردی در مهرماه موفق نشده واکسن را دریافت کند، اواخر آذرماه یا اوایل بهمن‌ماه واکسن را تزریق کند تا در برابر موج های بعدی شیوع بیماری در دی ماه و بهمن و اسفندماه محافظت شود.