اولین سؤال این است که مگر بیرانوند چه چیزی گفته که این جریمه برای او در نظر گرفته شده است؟ بهتر است مروری به حرف‌های دروازه‌بان تیم ملی در پایان دیدار تراکتور - فولاد بیندازیم. او درباره جریمه 20 میلیارد تومانی که کمیته وضعیت فدراسیون فوتبال برای او بابت فسخ قرارداد با پرسپولیس در نظر گرفته، گفته بود: «نه تنها این 20 میلیارد تومان را نمی‌دهم، بلکه آن 5 میلیارد تومانی که بابت اضافه کردن الحاقیه قراردادم هیئت مدیره باشگاه‌شان (پرسپولیس) به‌عنوان شیرینی از من گرفتند، پس می‌گیرم! اگر مدیران پرسپولیس زیاد در این مورد صحبت کنند، ویدیوی پرداخت مبلغ یادشده به آنها را نیز منتشر خواهم کرد.»

منظور بیرانوند از شیرینی همان رشوه است. یعنی سنگربان شماره یک تیم ملی مدعی شده که برای امضای الحاقیه رشوه داده است. موضوع از دو حالت خارج نیست؛ یا بیرانوند این کار را کرده که عملاً مرتکب جرم شده یا اینکه رشوه نداده و اتهام زده که این هم مجازات خاص خودش را دارد. هر چه هست اینکه کمیته انضباطی او را دو میلیارد تومان و یک جلسه محرومیت (تعلیقی به شرط عذرخواهی) محروم کرده هیچ تناسبی با اتفاق رخ داده ندارد.

قانون انضباطی در این باره به صراحت اعلام کرده رشوه دهنده و رشوه گیرنده حداقل 12 ماه محروم می‌شوند. حال اگر برای کمیته انضباطی اثبات شده او رشوه داده چرا چنین حکمی صادر شده و اگر ثابت نشده و اتهام زده آیا واقعاً یک جلسه محرومیت کفایت می‌کند؟ آیا کمیته انضباطی به جز پُر شدن خزانه فدراسیون فوتبال به جنبه‌های دیگر حکم‌های صادره توجه می‌کند؟

با چنین احکامی عملاً راه تخلفات باز می‌شود و هم‌اکنون می‌توان گفت که با آرای اخیر فدراسیون چه در مورد بیرانوند، چه درباره محمود فکری و چه موارد دیگر؛ تهمت، افترا، توهین و رشوه در فوتبال ایران آزاد شده است. پیش‌تر نیز در گزارشی اشاره کرده بودیم که رکن قضایی فدراسیون (شامل کمیته‌های انضباطی، اخلاق و استیناف) با آرای خود یک پیام را صادر می‌کنند؛ با خیال راحت تخلف کنید؛ کاری با شما نداریم! گذشت زمان این موضوع را ثابت کرده اما این پایان کار نیست؛ شعبده‌بازی‌های رکن قضایی فدراسیون همچنان ادامه خواهد داشت.