طی سال گذشته، چین بیشتر درگیر تلاش‌ها برای میانجی‌گری برای پایان دادن به جنگ غزه شده و در مجامع بین‌المللی از فلسطینی‌ها حمایت می‌کند. در ماه ژوئیه، وانگ یی، وزیر خارجه چین، میزبان نمایندگانی از 14 جناح فلسطینی در پکن بود و این کنفرانس را "لحظه تاریخی مهم در آرمان آزادی فلسطین" خواند.

جاناتان فولتون، کارشناس برجسته شورای آتلانتیک که تخصص وی سیاست‌های چین در قبال خاورمیانه است، می‌گوید که این منافع اساساً اقتصادی هستند.

چین یک شریک تجاری اصلی برای همه طرف‌های درگیری کنونی از جمله اسرائیل، ایران، لبنان، فلسطین و یمن است.

در حالی که اسرائیل و چین در سال 2017 از قرارداد خود موسوم به "مشارکت جامع نوآورانه" خبر دادند، حدود 9 ماه بعد، پس از اینکه ایالات متحده با اجرای استراتژی امنیت ملی دونالد ترامپ، چین را به عنوان رقیب اصلی خود اعلام کرد، همکاری های دوجانبه در پروژه های فناوری پیشرفته کاهش یافت.

بر اساس تجزیه و تحلیل گروه رودیوم، چین بین سال‌های 2010 تا 2017 حدود 10.8 میلیارد دلار در سرزمین‌های اشغالی سرمایه‌گذاری کرد که معاملات بخش فناوری برجسته بود.

داده‌های رودیوم نشان می دهد که در سال های پس از آن، چین تنها 1.3 میلیارد دلار در این مناطق سرمایه گذاری کرده است.

در عین حال، چین به شریکی ضروری برای ایران تبدیل شده است. در سال 2021، دو کشور قرارداد همکاری 25 ساله امضا کردند. هیچ یک از طرفین جزئیات این توافق را علنی نکرده‌اند، اما پیش نویس نسخه‌ای که در سال 2020 توسط نیویورک تایمز منتشر شد، خواستار سرمایه گذاری 400 میلیارد دلاری چین در ایران در ازای عرضه مداوم نفت ارزان شده بود.

داده‌های رودیوم نشان می‌دهد که چین از زمان امضای قرارداد تا سه ماهه اول سال 2022، که آخرین دوره با داده‌های موجود است، تنها 76.4 میلیون دلار در ایران سرمایه‌گذاری کرده است.

جریان صادرات نفت ایران نشان می دهد که تهران به تعهدات خود در این معامله عمل می کند. مجموع صادرات نفت خام این کشور در سال گذشته به 1.4 میلیون بشکه در روز افزایش یافت که بیشترین میزان از زمان خروج ترامپ از توافق هسته ای ایران و بازگرداندن تحریم های گسترده علیه جمهوری اسلامی در سال 2018 است.

بر اساس پلتفرم تحلیلی کپلر، بیش از 90 درصد این صادرات به چین بوده است که امسال نفت ایران را با تخفیف بیشتری خریداری می‌کند.

فولتون از شورای آتلانتیک می گوید که چین این خریدها را "فرصت طلبی اقتصادی" می‌داند و ایران نیز آن را یک "قایق نجات" می‌بیند.