به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، هزاران دستگاه پیجر و پس از آن دستگاه های دیجیتال دیگر از قبیل لپ‌تاپ و موبایل و حتی رادیو در ضاحیه بیروت و محل زندگی شیعیان و حزب الله لبنان در جریان یک رخنه امنیتی بی‌سابقه، در روز سه‌شنبه و چهارشنبه منفجر شدند، این حادثه منجر به زخمی شدن هزاران نفر از جمله زنان و کودکان شد و چندین نفر هم به شهادت رسیدند.

حزب‌الله لبنان، اشغالگران رژیم صهیونیستی را مسئول اجرای این عملیات ترور گسترده می‌داند. این در حالی است که صهیونیست‌ها از اظهار نظر در مورد انفجارها خودداری کرده‌اند. با این وجود انفجارهای سه‌شنبه تنها چند ساعت پس از آن رخ داد که ارتش این رژیم اعلام کرد اهداف خود در جنگ را گسترش داده و مبارزه با حزب‌الله در مرز لبنان را نیز شامل می‌شود.

خبرنگار ما در این گزارش به بررسی ابعاد مختلف این حادثه تروریستی و مسئله لزوم اتخاذ تدابیر امنیتی برای جلوگیری از وقوع حملات مشابه یا سایر نواقص امنیتی تجهیزات الکترونیکی می‌پردازد.

ابهامات فراوان درباره نحوه اجرای عملیات و منشأ تجهیزات

هنوز اطلاع دقیقی از نحوه اجرای این عملیات تروریستی در دست نیست و کارشناسان در حال گمانه‌زنی درباره نحوه انفجار تجهیزات الکترونیکی مذکور هستند. با این وجود، طبق گفته یک منبع امنیتی ارشد لبنانی در گفت‌وگو با خبرگزاری رویترز، مقدار کمی مواد منفجره در سری جدید پیجرهای اعضای حزب‌الله جای‌گذاری شده بوده و همین امر علت انفجار بوده است.

این منبع آگاه اظهار داشت: «موساد یک مدار در داخل دستگاه کار گذاشته است که مواد منفجره‌ای دارد که یک کد را دریافت می‌کند. شناسایی این مدار از طریق هر وسیله یا اسکنری بسیار دشوار است.»

همچنین یک منبع امنیتی دیگر نیز به رویترز گفت که تا ۳ گرم مواد منفجره در پیجرهای جدید وجود داشته و ماه‌ها توسط حزب‌الله شناسایی نشده بود. این منبع گفت که ۳ هزار پیجر با ارسال پیامی رمزنگاری شده منفجر شدند؛ پیامی که هم‌زمان مواد منفجره را فعال کرده است.

علاوه بر این، یک مقام آمریکایی ناشناس نیز در گفت‌وگو با نیویورک تایمز، ادعای مشابهی را مطرح کرده و افزود که دستگاه‌ها پیش از رسیدن به لبنان دست‌کاری شده بودند. ظاهراً مواد منفجره به همراه سوئیچی برای کنترل از راه دور چاشنی انفجاری در کنار باتری هر پیجر مخفی بوده است.

در حالی که موساد هنوز اظهار نظر رسمی درباره این حادثه نداشته است، پرسشی عمیق ذهن بسیاری از کارشناسان را به خود مشغول ساخته است. منشأ این تجهیزات الکترونیکی کجاست؟

چندین منبع معتبر به رویترز اعلام کردند که این نقشه چندین ماه در دست اجرا بوده است. یک مقام ارشد لبنانی اذعان داشت که حزب‌الله ۵ هزار پیجر از شرکت تایوانی «Gold Apollo» سفارش داده بود و این دستگاه‌های جدید بودند که منفجر شده‌اند. علاوه بر این، تحلیلگران گروه اطلاعاتی بلینگ‌کت نیز منشأ تجهیزات الکترونیکی جدید حزب‌الله را شرکت تایوانی می‌دانند.

یک منبع نزدیک به حزب‌الله نیز در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه گفت که «پیجرهای منفجر شده مربوط به یک محموله هستند که اخیراً توسط حزب‌الله وارد شده بود و به نظر می‌رسد که خرابکاری در منبع رخ داده است». از همین روی به نظر می‌رسد این دستگاه‌ها که به عنوان مدل «AR-924» شناسایی شده‌اند، توسط سرویس جاسوسی اسرائیل «در سطح تولید» هدف دست‌کاری قرار گرفته باشند.

با این وجود، بر اساس گزارش‌های منتشر شده، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که شرکت تایوانی «Gold Apollo» از دست‌کاری دستگاه‌هایش آگاه بوده باشد. بنیان‌گذار این شرکت، هسو چینگ-کوانگ، روز چهارشنبه در پاسخ به خبرنگاران گفت که پیجرهای مورد استفاده در حمله توسط این شرکت تولید نشده بودند، بلکه محصول «BAC Consulting»، شرکتی مستقر در مجارستان هستند که حق استفاده از برند این شرکت تایوانی را داشت. با این حال، ادعای مذکور از سوی شرکت مجارستانی نیز رد شده است.

با وجود همه موارد ضدونقیض در بررسی ابعاد مختلف این حادثه تروریستی، عملیات مذکور زنگ خطر را برای بررسی دقیق‌تر مخاطرات موجود در استفاده از تجهیزات الکترونیکی به صدا درآورد.

تهدیدات بالقوه دستگاه‌ها و تجهیزات ارتباطی دیجیتال

به عقیده کارشناسان، دستگاه‌های ارتباطی و هوشمند می‌توانند خطرات امنیتی جدی برای کاربران به همراه داشته باشند. این تجهیزات، به ویژه دسته مبتنی بر اینترنت یا شبکه‌های رادیویی، می‌توانند هدف نفوذهای سایبری قرار گیرند. این موارد نفوذ به عوامل مخرب اجازه می‌دهند تا داده‌های کاربر را جمع‌آوری کنند یا حتی دسترسی غیرمجاز به دستگاه‌ها پیدا کنند. بسیاری از دستگاه‌های هوشمند، به ویژه تلفن‌های همراه و دستگاه‌هایی مجهز به سرویس «GPS»، به صورت منظم موقعیت مکانی کاربر را گزارش می‌دهند. بی‌شک در بسیاری از موارد این اطلاعات می‌تواند توسط سرویس‌های جاسوسی، هکرها یا حتی دولت‌های متخاصم استخراج شده و مورد استفاده قرار گیرند.

علاوه بر این، برخی دستگاه‌های ارتباطی دیجیتال نیز دارای آسیب‌پذیری‌های امنیتی جدی هستند که می‌توانند توسط عوامل مخرب مورد بهره‌برداری قرار گیرند. آسیب‌پذیری‌های مذکور این امکان را دارند که به حملات از راه دور یا دست‌کاری دستگاه‌ها منجر شوند. وجود این نواقص امنیتی امکان طرح ریزی حملات تروریستی مانند حادثه انفجار پیجرهای حزب‌الله را برای بازیگران مخرب فراهم می‌سازد.

حمله اخیر در لبنان نشان داد که دستگاه‌های ارتباطی می‌توانند با تعبیه مواد منفجره یا مدارهای الکترونیکی خطرناک، به سلاح‌های مخفی تبدیل شوند. در چنین وضعیتی، حتی دستگاه‌های ساده نیز قابلیت استفاده مخرب به عنوان صلاح را دارند و ممکن است توسط مهاجمان به عنوان ابزارهایی برای حملات فیزیکی مورد استفاده قرار گیرند.

در سناریوی انفجارهای اخیر، دیده شد که چگونه دستگاه‌های ساده‌ای مانند پیجرها می‌توانند به ابزارهایی برای حملات فیزیکی تبدیل شوند. این امر نشان‌دهنده خطرات نه تنها برای کاربران عادی، بلکه برای سازمان‌ها و گروه‌هایی است که از این تجهیزات برای برقراری ارتباطات حساس استفاده می‌کنند؛ بنابراین هر دستگاه الکترونیکی می‌تواند با تغییرات ساده‌ای مانند تعبیه مواد منفجره یا مدارهای خطرناک، به یک تهدید فیزیکی جدی تبدیل شود. این امر به ویژه برای گروه‌های سیاسی یا نظامی که از دستگاه‌های هوشمند استفاده می‌کنند، تهدیدی بزرگ محسوب می‌شود.

ویژگی‌های مورد نیاز برای کاهش حداکثری تهدیدات

متخصصان امنیتی معتقدند که برای کاهش خطرات امنیتی و افزایش اعتماد کاربران به دستگاه‌ها و تجهیزات دیجیتال ارتباطی، لازم است این ابزارها به برخی ویژگی‌های حیاتی مجهز باشند. در وهله اول، رمزنگاری پیشرفته باید در تمامی داده‌های تبادل شده در دستگاه‌ها اعمال شود. این فرایند شامل رمزنگاری داده‌های ذخیره شده و همچنین ارتباطات اینترنتی یا شبکه‌ای می‌شود. با استفاده از سازوکار رمزنگاری قوی، حتی اگر مهاجمان به داده‌ها دسترسی پیدا کنند، بدون کلید رمزگشایی نخواهند توانست از داده‌های به دست آمده بهره‌برداری نمایند.

علاوه بر این، دستگاه‌ها باید به طور منظم به‌روزرسانی‌های امنیتی لازم را دریافت کنند تا حفره‌ها و آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزاری برطرف شود. این به‌روزرسانی‌ها عموماً از سوی شرکت سازنده به صورت خودکار یا با هشدار به کاربران ارائه شوند تا همواره به‌روز بودن سیستم‌ها تضمین گردد. از سوی دیگر، تجهیزات هوشمند باید از نظر سخت‌افزاری به گونه‌ای طراحی شوند که در برابر دست‌کاری و خرابکاری مقاوم باشند. این موضوع شامل استفاده از ماژول‌های امنیتی اختصاصی، چیپ‌های «TPM» و محافظت‌های فیزیکی مانند سازوکار بسته‌بندی ضدنفوذ می‌شود.

علاوه بر این، کنترل دسترسی نیز باید از طریق سیستم‌های احراز هویت چندعاملی انجام شود تا تنها افراد مجاز به دستگاه‌ها دسترسی پیدا کنند. این روش‌ها شامل استفاده از رمزهای عبور قوی، سیستم‌های شناسایی بیومتریک و کلیدهای امنیتی فیزیکی می‌شود.

در نهایت، دستگاه‌ها باید دارای قابلیت نظارت و بررسی امنیتی باشند تا فعالیت‌های مشکوک و حملات احتمالی شناسایی و گزارش شوند. این امکان واکنش سریع به تهدیدات را فراهم می‌کند. کارشناسان اذعان دارند که تجهیز دستگاه‌های هوشمند و ارتباطی به چنین ویژگی‌هایی می‌تواند خطرات امنیتی را به حداقل رسانده و محافظت بیشتری از کاربران و سازمان‌ها فراهم کند.

با این وجود، در عصری که تهدیدات سایبری و حملات دیجیتالی در حال افزایش است، اگرچه استفاده از مکانیسم‌های امنیتی برای حفظ حریم خصوصی و امنیت امری ضروری است، اما به هیچ وجه ضامن تأمین صددرصدی امنیت تجهیزات دیجیتال محسوب نمی‌شود.

استفاده از تجهیزات الکترونیکی بومی و تأثیر آن در کنترل تهدیدات

در این میان، استفاده از تجهیزات الکترونیکی بومی می‌تواند نقشی کلیدی در کنترل تهدیدات امنیتی ایفا کند، البته به شرطی که زیرساخت‌های تولید و نظارت‌های امنیتی دقیق در تمامی مراحل به کار گرفته شوند. یکی از مهم‌ترین مزایای تولید بومی تجهیزات الکترونیکی، کنترل کامل زنجیره تأمین است. با تولید این تجهیزات در داخل کشور، امکان نظارت دقیق بر همه مراحل تولید، از تأمین مواد اولیه تا مونتاژ نهایی فراهم می‌شود. این نظارت مستمر از بروز خطراتی مانند تعبیه تجهیزات جاسوسی یا آسیب‌پذیری‌های امنیتی در زنجیره تأمین جلوگیری می‌کند. در مقابل، در صورتی که تجهیزات از کشورهای خارجی وارد شوند، بی‌شک چنین نظارتی کامل نخواهد بود.

یکی دیگر از مزایای استفاده از تجهیزات بومی، افزایش مقاومت در برابر نفوذ و جاسوسی محسوب می‌شود. به عنوان مثال، گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که در حادثه پیجرهای حزب‌الله، تجهیزات وارداتی از طریق جاسازی مواد منفجره و کدهای مخرب مورد سوءاستفاده قرار گرفتند. این در حالی است که اگر این تجهیزات به صورت بومی و یا در کشوری قابل اعتماد تولید شده بودند، احتمال چنین نفوذهایی به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یافت.

همچنین، تجهیزات بومی می‌توانند به صورت سفارشی‌سازی شده بر اساس نیازهای داخلی تولید شوند. این امر شامل تعبیه لایه‌های امنیتی اضافه و تطبیق بهتر با زیرساخت‌های محلی می‌شود؛ فرایندی که معمولاً در خرید و به‌کارگیری محصولات وارداتی با چالش‌هایی مواجه می‌گردد. توانایی سریع‌تر در شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌ها نیز یکی دیگر از مزایای استفاده از تجهیزات داخلی است. تولید تجهیزات به صورت داخلی به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد که به سرعت مشکلات امنیتی را شناسایی و برطرف کنند، در حالی که در محصولات خارجی این فرآیند به دلیل دسترسی محدود به کدها و سخت‌افزارها ممکن است زمان‌برتر باشد و خطرات بالقوه بسیاری ایجاد کند.

با عنایت به توضیحات ارائه شده، می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از تجهیزات الکترونیکی بومی به کشورها اجازه می‌دهد تا هم از آسیب‌پذیری‌های ناشی از وابستگی به فناوری‌های خارجی جلوگیری کنند و هم صنعت داخلی خود را تقویت نمایند. این رویکرد نه تنها امنیت بیشتری برای کاربران فراهم می‌کند، بلکه در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی، باعث افزایش اعتماد و رشد اقتصادی کشورها نیز می‌شود.

راهکارهایی برای کاربران و دولت‌ها جهت مقابله با تهدیدات

همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، با پیشرفت سریع تکنولوژی و افزایش وابستگی به تجهیزات الکترونیکی، تهدیدات امنیتی نیز به صورت چشمگیری رشد کرده‌اند. از همین روی، کاربران و دولت‌ها باید برای مقابله با این تهدیدات، راهکارهای پیشگیرانه و حفاظتی مناسب را در راستای تضمین امنیت خود اتخاذ نمایند. یکی از اولین و مؤثرترین اقداماتی که می‌توان در این زمینه انجام داد، آموزش و آگاهی‌بخشی مداوم است. در چنین شرایطی، آگاهی کاربران از تهدیدات امنیتی و روش‌های حفاظت از داده‌ها، شناسایی بدافزارها و استفاده صحیح از ابزارهای امنیتی می‌تواند به افزایش ایمنی در برابر حملات کمک کند. دولت‌ها نیز این امکان را دارند که با ارائه برنامه‌های آموزشی عمومی و تنظیم دستورالعمل‌های امنیتی دقیق، نقش مهمی در ارتقای سطح امنیتی جامعه ایفا کنند.

به همین ترتیب، به‌روزرسانی منظم نرم‌افزارها و سیستم‌ها نیز امری ضروری محسوب می‌شود. کاربران باید اطمینان حاصل کنند که نرم‌افزارها و دستگاه‌هایشان به‌طور منظم به‌روزرسانی می‌شوند تا از بروز آسیب‌پذیری‌های امنیتی جلوگیری شود. از سوی دیگر، دولت‌ها نیز باید با وضع قوانین الزام‌آور، سازمان‌ها و شرکت‌ها ملزم کنند که سیستم‌های خود را به‌روز نگه دارند.

بی‌شک بومی‌سازی، بخشی غیرقابل‌انکار از پازل مقابله با تهدیدات سایبری محسوب می‌شود. از همین روی، نهادهای متولی دولتی ناگزیر از سرمایه‌گذاری در زمینه توسعه و حمایت از فناوری بومی هستند. این اقدام به کاهش وابستگی به فناوری‌های خارجی و افزایش کنترل بر زنجیره تأمین کمک می‌کند. حمایت از شرکت‌های داخلی برای تولید تجهیزات الکترونیکی امن می‌تواند به ارتقای امنیت ملی در مقیاس کلان منجر شود. در کنار این موارد، پیاده‌سازی استانداردهای احراز هویت چندعاملی برای کاربران و دولت‌ها نیز بسیار حیاتی است. استفاده از سازوکارهای امنیتی کارآمد از جمله رمز عبور، اثر انگشت و کلیدهای امنیتی فیزیکی، سطح امنیت حساب‌ها و دسترسی‌های حساس را افزایش می‌دهد.

از سوی دیگر، نظارت و پایش مداوم توسط دولت‌ها و سازمان‌های امنیتی از طریق سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ نیز می‌تواند به شناسایی تهدیدات امنیتی و جلوگیری از وقوع حملات کمک کند؛ امری که مستلزم سرمایه‌گذاری دولتی در حوزه تحقیق و توسعه امنیت سایبری است. ایجاد مراکز تخصصی و همکاری با نهادهای علمی و تحقیقاتی می‌تواند به توسعه راهکارهای نوین امنیتی منجر شود. همچنین با رشد سریع تجهیزات اینترنت اشیا، توسعه برنامه‌های امنیتی خاص برای این دستگاه‌ها نیز امری حائز اهمیت است. کاربران نیز در این بخش باید از ابزارهای امنیتی مانند آنتی‌ویروس‌ها و فایروال‌های مناسب برای حفاظت از داده‌های خود استفاده کنند.

علاوه بر موارد مذکور، ایجاد قوانین و مقررات امنیتی سخت‌گیرانه نیز یکی دیگر از راهکارهای مهم در کنترل تهدیدات موجود به شمار می‌رود. قوانین الزام‌آور امنیتی می‌توانند استفاده ایمن از تجهیزات الکترونیکی را برای کاربران تضمین نموده و استانداردهای امنیتی را برای مقابله با تهدیدات سایبری تعیین کنند.

سخن پایانی

با پیشرفت شتابان فناوری و افزایش چشمگیر استفاده از تجهیزات الکترونیکی و هوشمند، امنیت به یکی از برجسته‌ترین چالش‌های دنیای امروز و زیست روزمره تبدیل شده است. اگرچه این ابزارها قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای برای بهبود ارتباطات و تسهیل زندگی و ارتباطات دارند، اما در کنار این فرصت‌ها، تهدیدات امنیتی پیچیده‌ای نیز ظهور کرده‌اند.

برای مقابله با این چالش‌ها، نه تنها کاربران باید به اهمیت حفاظت از حریم خصوصی و داده‌های شخصی خود توجه کنند، بلکه دولت‌ها و سازمان‌ها نیز موظف به ایجاد زیرساخت‌های امنیتی قوی و استفاده از فناوری‌های بومی برای تأمین حداکثری امنیت هستند. کنترل دقیق زنجیره تأمین، به‌روزرسانی مستمر نرم‌افزارها و به کارگیری استانداردهای رمزنگاری پیشرفته تنها بخشی از اقداماتی هستند که منجر به کاهش این تهدیدات می‌شوند.

به عقیده بسیاری از متخصصان، در این میان، بومی‌سازی و نظارت مستمر بر وضعیت تجهیزات، مهم‌ترین اقداماتی هستند که می‌توانند سطح مخاطرات امنیتی موجود را تا حد امکان تقلیل دهند. با این وجود و همان‌طور که پیش‌تر نیز ذکر شد، همچنان هیچ راهکار قطعی برای تأمین کامل امنیت یک دستگاه دیجیتال وجود ندارد و اقدامات پیشنهادی در این نوشتار کوتاه صرفاً منجر به کاهش حداکثری مخاطرات و چالش‌های مذکور، می‌شود.