به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، ورود ماشین و موتور با لاستیک‌های سنگین و بزرگ به مناطق بکر و طبیعی مناطق مختلف ایران برای تفریح عده‌ای بدون هیچ چارچوب و ضابطه ای، امروز به قیمت نابودی پوشش‌های گیاهی، فرسایش خاک و افزایش خطر سیل‌خیزی و سلب آرامش حیات وحش تمام‌ شده است.

آسیب آفرودسواری به طبیعت

عباس محمدی، فعال زیست‌محیطی و دبیر انجمن زیست‌محیطی دیده‌بان کوهستان: خودروهای آفرود در همه بخش‌های محیط‌زیست مانند کوهستان، بیابان و جنگل سبب تخریب‌های جبران ناپذیری هستند. ورود خودروها به رودخانه‌ها، گیاهان حاشیه رودخانه را از بین می‌برد و گاه با ریخته شدن بنزین و روغن اتومبیل در رودخانه، گونه‌های جانوری رودخانه را در معرض آسیب قرار می‌دهد. در مناطق جنگلی و بیابانی نیز به همین صورت است؛ در واقع می‌توان گفت که آفرودسواران طبیعت ایران را خط خطی کرده‌اند. این خودروها سبب کاهش امنیت مناطق برای حیات وحش، از بین رفتن برخی از حیوانات و مهاجرت اجباری برخی گونه‌ها شده‌اند.

براساس اصول محیط‌زیستی وقتی در مکان زیست‌محیطی قدم می‌گذاریم، نباید ردپایی از خود به جا بگذاریم، طبق دستورالعمل‌هایی که در این رابطه وجود دارد، حتی برای پوشیدن کفش‌های مناسب برای طبیعت گردی، دستوراتی وجود دارد تا گل و لای به آن نچسبد تا خاکی که زاینده است، از آن منطقه خارج و جابه‌جا نشود. حال باید حساب کرد خودرویی با چند تن وزن و آج‌هایی به‌مراتب بزرگ‌تر از آج‌هایی کف کفش، چه مقدار گل و لای و خاک را جابه‌جا می‌کند و چه اثر مخربی روی محیط‌زیست دارد.

کوبیدگی و فرسایش خاک، یکی دیگر از پیامدهای آفرودسواری در مناطق بیابانی و جنگلی است. وقتی از آفرودسواری به‌عنوان ورزش یاد می‌کنیم باید بدانیم یکسری قوانین ضابطه‌مند در این راستا باید وجود داشته باشد؛ همکاری‌هایی باید مابین سازمان محیط‌زیست و فدراسیون اتومبیلرانی ایجاد و قراردادهایی منعقد شود؛ محدوده فعالیت تیم‌های آفرودی، محدود به مکان‌هایی خاص باشد تا از تخریب بیش از حد محیط‌زیست جلوگیری شود.