کشورهایی به سمت دیکتاتوری می‌روند که از طریق قهر مردم، یک اقلیتی سوار بر همه امور می‌شوند یا ساختارهای حکومت گاهی کاری می‌کنند که مردم روش اشتباهی را انتخاب کرده و نتوانند حضور پیدا کنند.

اگر زمانی یک ساختاری از حکومت اشتباه کرد، مردم باید با حضور خود آن اشتباه را رفع کنند و به حکومت بگویند ما راه خود را متوجه شدیم. رأی ندادن مسیری است که کشور را به سمت سلطه اقلیت خواهد برد. اگر اشکالاتی هم وجود دارد، باید با رأی دادن اصلاح شود.

اگر خدایی ناکرده رأی ندادن‌ها شرایط را به سمت یک دیکتاتوری ببرد خسارت بسیار بزرگی است. یک انتخابات پرفروغ، یک سرمایه ملی در کشور است و این مسئله در مراودات بین‌المللی لحاظ می‌شود. نکته مهم دیگر این است که خود نهاد انتخابات را نباید در کشور ضعیف کرد. اگر این نهاد انتخابات ضعیف شد، هم در داخل کشور مشکل‌ساز می‌شود و هم در خارج از کشور.

با شرکت نکردن در انتخابات، آیا مسائل و مشکلات حل می‌شود؟ اگر دولت در انظار بین‌المللی موجه نباشد در حل مسائل موفق نمی‌شود. ممکن است اشکالات وارد باشد اما عدم شرکت در انتخابات راه حل دقیق آن نبوده و حلال مشکل نیست.

قطع به یقین نارضایتی بخش اعظمی از مردم درست است، اگر کارها درست انجام می‌شد، ما دچار این یاس نشده بودیم. اما سوال این است که این یاس چگونه باید جبران شود؟ مردم این آگاهی را دارند و یک گام جلوتر را مشاهده می‌کنند که اگر رأی ندهیم، چه مشکلاتی حل می‌شود. آیا دولت در حل مسائل بین‌المللی قوی‌تر شده یا مسائل اقتصادی داخلی بهتر حل می‌شود؟ زمانی که فردی ناتوان‌تر به ریاست جمهوری برسد، قطعاً مسائل اقتصادی حل نمی‌شود.

اگر ما تلاش کردیم به گونه‌ای در انتخابات رأی بدهیم که فرد توانمندتر یا دارای حریت لازم برای احقاق حقوق مردم و اداره کشور به ریاست جمهوری برسد، آن وقت یک گام به اصلاح امور نزدیک‌تر شده‌ایم.

مردم ایران؛ شما را دعوت می‌کنم، به فرد با اراده‌ای رأی دهید که صاحب یک تفکر باشد و قدرت اجرای آن را داشته باشد. به یک سیاستمدار رأی دهید نه یک دانشمند و تفاوت سیاستمدار یا یک دانشمند این است که دانشمند شرایط را توصیف می‌کند اما سیاستمدار تغییر شرایط را دنبال می‌کند.»

بنده خدا

علی لاریجانی

1403/04/11