به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ،  محمد غفوری با اشاره به ریسک‌های حاکم بر بازار سرمایه در سال ۱۴۰۳ و تشبیه بازارها به استادیوم دارای درهای کوچک به دنیای اقتصاد، اعلام کرد: با توجه به اینکه بازارساز نقش مهمی در بخش بزرگی از بورس ایفا‌ می‌کند، اصولا معامله‌گران تاثیر چندانی در روند این بازار ندارند. تمام اتفاقات و تصمیمات بازارساز، تحولات گسترده‌ای را رقم می‌زند. به عنوان مثال سال ۲۰۰۸ تنها ۵۰ میلیارد دلار سفارش فروش توانست بزرگ‌ترین فروپاشی بازارهای سرمایه‌ای را رقم بزند.

ابلاغیه‌ها و تصمیمات گوناگون می‌توانند مسیر بازار را تغییر دهند. برخی تصمیمات باعث می‌شوند بورس از واقعیت دور بماند و ارزندگی نیز به داد بازار نرسد. تجربه سال‌های قبل حاکی از این است که سهامداران در مواجهه با بخشنامه‌های مختلف به‌ سرعت هیجانی شده و بازار را به هم ریختند. به همین دلیل شاید مهم‌ترین ریسک بورس، بازارساز است که اثرات مشخصی بر روند بازار سهام ایفا می‌کند.

بازار سهام سه سال درگیر رکود شده و مهم‌ترین دلیل این امر به مواضع بازارساز بازمی‌گردد. این مهم از سوی سرمایه‌گذاران ردیابی شده و آنها دریافتند که سیاست گذار می‌تواند بازار را به انحای مختلف غافلگیر کند. از‌این‌ رو ورود پول به بازار سهام با تردید و نگرانی همراه است.

دومین ریسک بازار سهام را باید به مباحث مرتبط با سود سپرده‌های بانکی گره زد. این موضوع از این حیث مهم محسوب می‌شود که میانگین نرخ بهره و سودهای سپرده در افزایشی‌ترین حالت ممکن به سر می‌برند. با توجه به اینکه سپرده بانکی برای سرمایه‌گذاران در زمره بازارهای کم‌ریسک قرار دارد، نوسانات افزایشی ‌می‌تواند نقدینگی سرمایه‌گذاران خرد را به سمت بانک‌ها هدایت کند.

سال گذشته سیاست‌های انقباضی تهدید بزرگی برای بورس بود و با تدابیر بانک مرکزی، گردش پول به پایین‌ترین حالت رسید. اگرچه این سیاست باید بتواند تورم را کنترل کند اما رشد تولید با مخاطرات بسیاری همراه بود. به نظر می‌رسد اهدافی که در راستای سیاست‌های انقباضی ترسیم شده تا زمان تنش‌های بین‌المللی ایران قابل دستیابی نباشند. از این‌رو پافشاری بر سیاست‌های انقباضی می‌تواند سیگنال منفی برای بازار سهام به حساب بیاید.

ریسک سوم بورس هم ناشی از وضعیت قیمت‌ها در بازار جهانی است. با توجه به دلار محور بودن بیشترین صنایع بورسی، کلیت بازار از فراز و فرود قیمت‌های جهانی تاثیر می‌پذیرد. نظریه اکثر تحلیلگران جهانی نیز حول یک محور مهم می‌چرخد. اینکه با رسیدن تورم به حدود ۲ درصد در راستای اهداف فدرال رزرو، آمریکا باز هم می‌تواند به سمت کاهش نرخ بهره گام بردارد.

این موضوع سیگنال مثبتی به کامودیتی‌محورها مخابره می‌کند و از افزایش تقاضا در این بازار خبر می‌دهد. به همین دلیل است که تحرکات جهانی با وسواس شدیدی از سوی سهامداران دنبال می‌شود. هرگونه اتفاق در این حیطه می‌تواند صنایع مرتبط را تحت‌تاثیر قرار دهد.

چهارمین ریسک بورس نیز فاصله قیمت دلار نیمایی با دلار آزاد بوده اگر فاصله بیش از ۵۰ درصدی کمتر نشود، سودسازی شرکت‌ها را مورد هدف قرار می‌دهد. هرچقدر قیمت دلار نیما افزایش یابد، شرکت‌های صادراتی با تحرکات بیشتری روبرو خواهند شد. بنابراین تصمیمات دستوری پیرامون نرخ دلار نیمایی یکی از ریسک‌های بزرگ بازار سهام محسوب می‌شود که تمام بازار را تحت تاثیر قرار ‌می‌دهد. 

علاوه بر این ریسک‌ها برخی اتفاقات از جمله تنش‌های بین‌المللی و نتیجه انتخابات آمریکا و متعاقبا پیامد آن بر نرخ دلار در زمره ریسک‌هایی هستند که به‌ مرور نقش مهمی در روند بازارهای مالی ایران ایفا ‌می‌کنند. با این اوصاف بازار سهام در سال جاری با ریسک‌های جدی‌تری مواجه بوده و به نظر می‌رسد سالی پر از نوسان در انتظار بورس‌بازان باشد.