در اهمیت حفظ قرآن همین بس که شاید تقریبا هیچ سالی نبوده است که رهبر معظم انقلاب در بیانات خود در دیدار با قاریان قرآن کریم بر آن تأکید نکرده باشند.

ایشان در چهاردهم تیرماه 1390 در دیدار با شرکت‌کنندگان در مسابقات قرآن‌ درباره اهمیت حفظ قرآن می‌فرمایند: به سمت حفظ قرآن بیشتر بروید. حفظ، وسیله است البته؛ حفظ وسیله است. حفظ، هدف نیست. حفظ قرآن، وسیله است؛ وسیله است برای این که انسان، آسان بخواند، آسان تکرار کند و امکان تدبر پیدا کند. جوان‌ها بروند از استعدادشان، از حافظه‌شان استفاده کنند؛ بچه‌ها را، جوان‌ها را بکشانید به سمت حفظ قرآن.

تأکیدات رهبر معظم انقلاب بر ضرورت حفظ قرآن کریم و همچنین حضور چهره‌هایی همچون استاد شهریار پرهیزگار و سیدمحمدحسین طباطبایی (علم الهدی) در حافظه تاریخی مردم و افزوده شدن سالیانه به این چهره‌ها در جریان مسابقات قرآن کریم، موجب شده است تا گرایش به حفظ قرآن کریم بر خلاف کم‌کاری‌هایی که از سوی نهادهای مسئول در این حوزه صورت می‌گیرد، رو به ازدیاد باشد.

یکی از عوامل مؤثر در سوق دادن جوانان به حفظ قرآن کریم در امتداد پیگیری و تأکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب اسلامی، تشویق و ترغیبی است که از سوی اساتید برجسته و ممتاز قرآن کریم صورت می‌گیرد. اساتیدی که مرجعیتی ملی و بین‌المللی در فعالیت‌های قرآنی دارند.

یکی از این اساتید احمد ابوالقاسمی قاری قرآن و استاد آموزش هنر تلاوت قرآن کریم است که درباره فواید حفظ قرآن کریم می‌گوید: کسی که قرآن را حفظ کند دیگر به چیزی نیاز ندارد. کسانی که قرآن‌دان هستند دین را بهتر می‌فهمند و هرکسی دانایی‌اش بیشتر شد رفتارش تغییر می‌کند و این آدم هیچ وقت راه را گم نمی‌کند.

 عمل کردن به قرآن و گم نکردن راه به عنوان ثمره حفظ کردن قرآن، بسیار مهم و مورد توجه رهبر معظم انقلاب به عنوان اولین و مهم‌ترین شخصیت مبلغ حفظ قرآن است. ایشان در این باره فرموده‌اند: اگر قرآن در جامعه رواج پیدا کند، رونق پیدا کند، حفظ قرآن رایج بشود، انس با قرآن در بین اقشار مختلف جامعه رواج پیدا بکند، جامعه براى عمل به قرآن نزدیک می‌شود؛ ما این را می‌خواهیم. (13 خرداد 1393)

احمد ابوالقاسمی می‌افزاید: اولین معنی حفظ «در ذهن و حافظه رفتن» است، وقتی قرآن در حافظه برود نیاز به توضیح چندانی ندارد و تسلط بر مفاهیم هم در خود حفظ اتفاق می‌افتد.

رهبر معظم انقلاب نیز درباره فهم حاصل از حفظ قرآن می‌فرمایند: وقتی شما حافظ قرآن هستید، این تکرار آیات قرآنی و انس دائمی با قرآن، به شما فرصت می‌دهد که در قرآن تدبّر کنید. «تدبر در قرآن» با همین‌طور خواندن و رد شدن به دست نمی‌آید؛ با یکبار و دوبار خواندن هم حاصل نمی‌شود؛ با تکرار و انس با آیه‌ای از قرآن و امکان تدبّر در آن به دست می‌آید. و چقدر لطایف در قرآن کریم هست که اینها را جز با تدبّر نمی‌توان فهمید. بنابراین حفظ و فهم معانی قرآن و تلاوت آن لازم است. (4 مهرماه 1385)