به گزارش خبرگزاری اقتصادایران،لامبورگینی کانتاش یکی از مهم‌ترین خودروهای تاریخ سنت‌آگاتا به شمار می‌رود که در دهه هشتاد میلادی دیده به جهان گشود. استفاده از بال بزرگ (و البته بلااستفاده) در عقب، درهای پروانه‌‎ای و طراحی قابل‌توجه باعث شد تا کانتاش بر سر زبان‌ها بیافتد. ظاهرا برخی مشتریان لامبورگینی به خاص‌بودن کانتاش بسنده نکرده و تقاضای چیزی فراتر از آن را داشته‌اند. نتیجه این داستان تولید دو نسخه بسیار خاص از کانتاش شد.

دو نمونه اولیه مجهز به توربوشارژر از کارگاه یک تیونر توانا خارج شدند که یکی از آن‌ها در یک موزه نگهداری می‌شود اما دیگری در دست یکی مشتری خصوصی است. یک طرفدار دو آتشه لامبورگینی مدت‌ها خود را مشغول آن کرده تا این خودرو را پیدا کند؛ ظاهرا موفق به انجام این کار نیز شده است.

دهه هشتاد میلادی دوره‌ای تازه برای صنعت خودرو به شمار می‌رفت چراکه در آن خودروسازان بزرگ به انجام ابداعات تازه می‌پرداختند و تیونرها هم از آن‌ها حمایت می‌کردند. لامبورگینی کانتاش تنها یکی از خودروهای بی‌نظیر این دوره بود که توانست جای خود را روی دیوار اتاق خواب بسیاری از کودکان پیدا کند. کانتاش به موتوری ۳.۹ لیتری V12 مجهز بود که ۳۸۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد.

در همان دوره، تیونری به نام «مکس بابنار» تصمیم گرفت تا تغییرات لازم را در این خودرو ایجاد کرده و از ظرفیت‌های واقعی کانتاش استفاده کند. نخستین قدم او بهره‌وری از دو توربوشارژر «راجای» در دو دستگاه کانتاش به رنگ‌های سیاه و سرخ بود. کار بابنار آنقدر بی‌نقص بود که لامبورگینی این خودروها را در رویدادهای گوناگون به نمایش گذاشت. خودروهای سیاه‌رنگ راه خود را به یک کلکسیون در آلمان باز کرد درحالی‌که نسخه سرخ‌رنگ ناپدید شد.

این خودرو موردتوجه بسیاری از اسباب‌بازی‌سازان و طراحان پوستر قرار گرفت؛ همین امر باعث شد یک مالک نمایندگی خودرو و طرفدار خودروهای لامبورگینی، «جان تِمِریان»، نام این خودرو را در هشتگ‌های اینستاگرام جستجو کند؛ گویا او عادتی برای جستجوی نام خودروهای گمشده داشته است. سرانجام به‌صورت اتفاقی عکس یک دستگاه کانتاش سرخ‌رنگ به‌همراه رینگ‌های همر‌نگ بدنه و گلگیرهای جانبی خاص می‌بیند و پس از ارتباط با مالک این عکس در شبکه مجازی، متوجه می‌شود خودروهای یادشده در ایالت نوادای آمریکا نگهداری می‌شود.

مالک خودرو علاقه‌ای به فروش کانتاش توربوی خود نداشته اما تمریان به رانندگی با خودرو اصرار می‌کند. ظاهرا در دهه هشتاد میلادی یک تاجر محلی این کانتاش زیبا را خریداری می‌کند و آن را درکنار سایر سوپرخودروهایش و درون کازینوی خود به نمایش می‌گذارد. پس از مرگ او، یکی از آشناهایش اتفاقا علاقه‌ای شدید به خودروها داشته است، اقدام به خریداری کانتاش توربوشارژ سرخ می‌کند تا از آن در اتاق نشیمن خانه خود استفاده کند.

تمریان سرانجام و پس از یک و نیم سال رای‌زنی با مالک موفق به خریداری این کانتاش شد. او کانتاش سرخ را یک اسب تک‌شاخ می‌داند که باید هر قیمتی را برای آن پرداخت کرد. نظر شما درباره این سوپرخودروی توربوشارژ چیست؟