به گزارش خبرگزاری اقتصادایران،‌ دراین یادداشت که نسخه ای از آن دراختیار اکونیوز قرار گرفته ، آمده است : " معماری و مدل، نقش تعیین‌کننده­ای در میزان موفقیت یک سامانه، بویژه سامانه­ های مبتنی بر پلتفرم اینترنت اشیا (IoT)دارند. دیده شده که در اکثر پروژه­های اینترنت اشیا ، بدون درنظر گرفتن ماهیت پروژه، دامنه‌ و کاربرد آن، از معماری مرجع چهار لایه رایج استفاده شده است که در این بین، فضای ابری (Cloud) به عنوان محل استقرار هسته پلتفرم اینترنت اشیا (IoT Core Platform)، نقشی محوری را ایفا می­کند. از طرفی، دلایلی نظیر ماهیت عملکردی و الزامات کلیدی در تعداد زیادی از پروژه ­های اینترنت اشیا نظیر؛

• - نظارت از راه دور بر بیماران خاص
• - پروژه ­های پایشی و هشدار سریع مربوط به مدیریت بحران(سیستم‌های هشدار سریع زمین‌لرزه)
• - خودروهای خودران، اتوماسیون صنعتی و امثالهم

 که روند اخذ تصمیمات در آنها به ثانیه ­ها و میلی ثانیه­ ها بستگی دارد، دلایلی نظیر؛

• - تاخیرهای زمانی،
• - چالشهای مربوط به  شبکه ­های موبایلی
• - حجم بسیار بالای داده (مثلا صدها دوربین با وضوح بالا که جریان‌های ویدئویی با سرعت 30 فریم بر ثانیه ایجاد می­کنند) منجر به آشکار شدن ضعف رایانش ابری در سرویس­رسانی مطلوب به کاربر نهایی در دو بعد کلی نظارت و اقدام در زمان واقعی شده است. دقیقا در جایی که ورتیکال­های مختلف، با ناهمگونی پروتکل‌ها، پلتفرم‌ها و فرمت‌های داده­ای، حجم بسیار زیادی از تقاضا و داده را با هدف محاسبه، پیش بینی، اعلام و اقدام در زمان واقعی به سمت اَبر روانه می­کنند که در این صورت نه پهنای باند فعلی پاسخگوی انتقال این حجم از داده و تقاضا و نه اَبر توانایی ذخیره ­سازی، محاسبه و اعلان در زمان واقعی را دارد و در نهایت پروژه با شکست مواجه شده و حتی توسعه توجیه‌ ناپذیر مراکز داده نیز نخواهد توانست پاسخگوی نیاز امروز و فردای پروژه‌های هشدار سریع اینترنت اشیا باشد.
  
  
  
  لذا اینجاست که یک معماری سبکتر، چابک‌تر، امن‌تر، قابل اعتماد­تر، مقرون به صرفه‌تر و کاملا توزیع شده که اتفاقا رعایت حریم خصوصی هم در آن توجیه مناسب‌تری دارد، می­تواند راهگشایی چالش‌های ذکر شده باشد. آنچه که بیشتر مد نظر است، گسترش ظرفیت‌های ابر نظیر؛ فضای ذخیره سازی و توان محاسباتی به سمت لبه شبکه است. جایی که بیشتر به حسگرها و عملگرها نزدیک بوده و قابلیت تعریف  یک "ابر محلی" تحت عنوان   Fog یا "مِه" رادر قالب یک پلتفرم محاسباتی نزدیک به لبه شبکه با نام رایانش مه (Fog Computing) را داشته باشد و این دقیقا جایی است که عامل‌های هوشمند در آن به طرز خارق‌العاده‌ای فعال هستند.
  
  درحقیقت رایانش مه، در قالب نودهای مه؛ سرویس‌های محاسباتی، شبکه و ذخیره­ سازی را به گره‌های انتهایی یک پروژه اینترنت اشیا نزدیک‌تر می‌کنند. از دیگر ویژگی‌های لایه‌ مه، توزیع گسترده جغرافیایی‌، تاخیر زمانی کم، و امنیت بیشتر آن در مقایسه با لایه‌ متمرکز ابر است. علاوه بر مدیریت داده‌ها، رویدادها را می‌توان در لایه‌‌ مِه مدیریت کرد. ماهیت ناهمگون پروتکل‌های شبکه بی‌سیم، سیستم‌عامل‌ها و معماری در لایه ادراک اینترنت اشیا، ساخت یک سیستم یکپارچه و قابل اعتماد را دشوار می­سازد اما لایه مِه به عنوان یک میانجی، سرویس‌هایی را فراهم می‌کند که می‌تواند برای مخفی کردن چنین ناهمگونی و ایجاد کانال دسترسی یکنواخت به لایه‌ی ادراک برای کاربران از طریق شبکه مورد استفاده قرار گیرد."
  
  
• نویسندگان:
  

  1- عیسی خوشوقت ، مجری و توسعه دهنده پروژه‌های اینترنت اشیای صنعتی و  شهرهوشمند 

  2-مصطفی خوشوقت ، مجری و مشاور راهکارهای هوشمند امنیتی

  3-فرید زندی  ، پژوهشگر مدیریت شهری و فعال حوزه فناوری اطلاعات