به گزارش خبرگزاری اقتصادایران،فرشاد عادل درباره توافقات انجام شده در دیدار روسای جمهور ایران و چین درباره تکمیل کریدور شرق به غرب، اظهار داشت: کریدور شرق به غرب، با مشکلات زیرساختی مواجه است و برای تکمیل آن باید سرمایه‌گذاری گسترده‌ انجام شود؛ علاوه بر موضوع سرمایه‌گذاری در این کریدور، باید توان جذب بار نیز برای آن وجود داشته باشد.

مدیر دپارتمان مطالعات کریدورها و سیاست‌پژوهی راه اندیشکده جهان معاصر ادامه داد: به عنوان نمونه کریدور شمال به جنوب در شرایط فعلی با تقاضا مواجه بوده و باید کریدور شرق به غرب نیز این تقاضا ایجاد شود.

این کارشناس حمل ونقل و ترانزیت با اشاره به فعالیت‌های انجام شده در زمینه کریدور شرق به غرب، تاکید کرد: باید از اقدامات مقطعی در این موضوع خودداری کرده و با یک برنامه میان مدت و بلندمدت، نظیر همین قرارداد سرمایه‌گذاری ایران و چین، به سمت اجرایی کردن این کریدور برویم.

عادل افزود: باید دید کشور چین چه مقدار از سرمایه 400 میلیارد دلاری که در توافقنامه وجود دارد، به سرمایه‌گذاری در کریدور شرق-غرب، اختصاص می‌دهد.

به گفته وی، در مجموع کر‌یدور شمال به جنوب و شرق به غرب در صورت توسعه هر چه بیشتر، می‌تواند سالانه 11 میلیارد دلار برای کشور درآمدزایی داشته باشد.

‌وی به شیوه‌های سرمایه‌گذاری اشاره کرد و افزود: در صورتی که بتوانیم یک‌سوم تقاضای موجود در بخش‌های ترانزیتی محدوده شرق به غرب و شمال به جنوب را به دست بیاوریم، می‌توانیم به درآمد قابل توجهی در این زمینه دست یابیم.

مدیر دپارتمان مطالعات کریدورها و سیاست‌پژوهی راه اندیشکده جهان معاصر اضافه کرد: با شکل گیری کریدور شرق به غرب، چین می تواند به سواحل مدیترانه نیز دست پیدا کند و می تواند این کریدور یک بخش قابل توجهی از نیازهای ترانزیتی شرق آسیا به آفریقا و شمال اروپا را فراهم کند.

بنابراین گزارش کریدور شرق به غرب (جاده قدیم ابریشم)، با قدمتی بیش از دو هزار سال، ارتباط قاره اروپا و آسیا را از طریق ایران برقرار می‌سازد، از طریق این کریدور، کالاهای ترانزیتی کشورهای چین و آسیای میانه در شرق و شمال شرقی از طریق ایران به حوزه های قفقاز، آسیای غربی و حوزه دریای مدیترانه منتقل می شود.

این کریدور با پوشش دادن 6 مسیر مختلف حمل و نقل (ایران به کشورهای آسیای میانه، خاور دور، شرق آسیا و آسیای جنوب شرقی، اروپا و آفریقا)، اتصال اروپا و آفریقا به خاور دور از طریق دریای مدیترانه و گذر از ایران را امکان پذیر کرده است.