به گزارش ایسنا، وین رونی بدترین شکست تاریخ منچستریونایتد را فاش کرد و هیچ اشاره‌ای به دو باخت آخر این تیم مقابل بارسلونا نکرد!

سر الکس فرگوسن به مدت ۲۷ سال سرمربی منچستریونایتد بود؛ تقریباً سه دهه که در طی آن چهره‌هایی چون اریک کانتونا، دیوید بکام، پیتر اشمایکل و روی کین برای این باشگاه بازی و در آن ۳۸ عنوان قهرمانی، از جمله ۱۳ عنوان قهرمانی لیگ برتر و دو عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را کسب کردند. اما هر تیم بزرگ، شکست‌های سختی هم در کارنامه دارد.

و این شکست سنگین برای یونایتد، هیچ‌یک از دو باخت مقابل بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان نبود. در واقع تلخ‌ترین شکست برای فرگوسن هشت مارس ۲۰۰۸، مقابل پورتسموث در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی بود؛ مسابقه‌ای که ممکن است بی‌اهمیت به نظر برسد و بسیاری از هواداران مطمئناً آن را کاملاً فراموش کرده‌اند، اما برای فرگوسن، بدترین شکست بود.

آن روز، منچستر یونایتد قوی‌ترین ترکیبش را به میدان فرستاد: ادوین فان‌درسار، وزلی براون، فردیناند، ویدیچ، اورا، کریستیانو رونالدو، اسکولز، هارگریوز، نانی، رونی و توز در ترکیب تیم قرار گرفتند.

تیم قدرتمند فرگوسن در نهایت با نتیجه یک بر صفر در اولدترافورد شکست خورد؛ مسابقه‌ای که با مصدومیت فان در سار و اخراج دروازه‌بان تعویضی یعنی توماس کوشچاک، منجر به این شد که ریو فردیناند دستکش‌هایش را بپوشد و سعی کند پنالتی‌ای را که مونتاری در نهایت تبدیل به گل کرد و پیروزی را برای تیمش به ارمغان آورد، مهار کند. نتیجه‌ای که فرگوسن هرگز تیمش را به خاطر آن نبخشید.

رونی روایتش را در پادکست اختصاصی خود برای بی‌بی‌سی اسپورت اینگونه آغاز کرد: ما در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی با پورتسموث بازی کردیم. توماس کوشچاک اخراج شد و ریو فردیناند در نهایت درون دروازه قرار گرفت. ما در اولدترافورد با نتیجه یک بر صفر شکست خوردیم. این سالی بود که ما لیگ قهرمانان و لیگ را بردیم. می‌توانستیم سه‌گانه را به دست بیاوریم.  الکس فرگوسن دو هفته با ما صحبت نکرد. دو هفته!

این صحبت رونی باعث تعجب همکارانش در پادکست شد و آنها خواستند تا او توضیح دهد فرگوسن چطور دو هفته با تیمش قهر بود. رونی افزود: او صبح بازی ترکیب تیم را انتخاب می‌کرد. اگر در تونل از کنارش رد می‌شدید، حتی به شما نگاه هم نمی‌کرد. چون می‌دانست که ما فرصت فوق‌العاده‌ای برای بردن سه‌گانه را از دست داده‌ایم. ما به‌سادگی سعی می‌کردیم از او دور بمانیم. اگر او را در راهرو می‌دیدیم که دارد می‌آید، برمی‌گشتیم و از راه دیگری می‌رفتیم.

انتهای پیام