خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- شکیبا کولیوند: در جهان هنر، گاه یک اثر فراتر از ترکیب رنگ‌ها و فرم‌هاست؛ روایتی از انسانی که محدودیت‌های جسمی را با اراده‌ای استوار به چالش می‌کشد و بر بوم زندگی، تصویری از امید و پایداری می‌آفریند.

اینجا روایت «سحر باقری» است؛ زنی که پس از یک حادثه ناگهانی، مسیر زندگی‌اش تغییر کرد اما با تکیه بر هنر نقاشی، نه‌تنها از انزوا عبور کرد بلکه امروز به نمادی از توانمندی و خلاقیت بدل شده است.

کلاس‌های مهندسی تا آتلیه نقاشی

سحر باقری، ۳۵ ساله و اهل همدان، ۱۵ سال پیش و در آستانه فارغ‌التحصیلی از رشته مهندسی برق، در پی یک سانحه رانندگی دچار ضایعه نخاعی از ناحیه گردن شد؛ حادثه‌ای که حرکت دست‌ها و عملکرد انگشتان او را به‌شدت محدود کرد. آینده‌ای که با فرمول‌ها و مدارهای الکتریکی ترسیم شده بود، ناگهان دگرگون شد و او خود را در مسیری تازه یافت؛ مسیری که باید از نو ساخته می‌شد.

وی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: روزهای اول بسیار سخت بود و تصور می‌کردم همه چیز تمام شده است، اما نقاشی به من نشان داد که هنوز راهی برای ادامه وجود دارد. با تمرین‌های طولانی و استفاده از ابزارهای کمکی، کم‌کم توانستم قلم‌مو را در دست بگیرم. هر خط و هر رنگ، برای من یک پیروزی بود.

نقاشی برای باقری صرفاً یک مهارت جدید نبود؛ بلکه به زبانی برای بیان احساسات، ابزاری برای آرامش روان و پلی برای بازگشت دوباره به اجتماع تبدیل شد. تابلوهای رنگارنگ او در ابعاد مختلف، امروز علاوه بر جلوه‌های زیبایی‌شناسانه، بازتاب‌دهنده روحیه‌ای مقاوم و امیدوار است.

باقری درباره نقش هنر در زندگی‌اش گفت: نقاشی به من اجازه داد دوباره دیده شوم؛ نه به‌عنوان یک فرد دارای معلولیت، بلکه به‌عنوان یک هنرمند. حضور در نمایشگاه‌ها، ارتباط با مخاطبان و فروش آثارم، اعتمادبه‌نفسی را به من بازگرداند که فکر می‌کردم برای همیشه از دست رفته است.

هنر؛ پلی میان انزوا و اجتماع

این هنرمند همدانی بر این باور است که هنر می‌تواند فاصله میان افراد دارای معلولیت و جامعه را کاهش دهد.

به گفته وی، مخاطب در مواجهه با یک اثر هنری، پیش از هر چیز احساس و پیام خالق اثر را می‌بیند و همین مسئله می‌تواند نقطه آغاز تغییر نگرش‌ها باشد.

باقری ادامه داد: در بسیاری مواقع، نخستین چیزی که دیده می‌شود، محدودیت‌های ظاهری ماست، اما هنر این زاویه دید را تغییر می‌دهد. هر تابلویی که خلق می‌کنم، تنها یک نقاشی نیست، بلکه پیامی است که می‌گوید ما هم می‌توانیم بیافرینیم، تأثیرگذار باشیم و عضوی فعال از جامعه به شمار آییم.

وی با اشاره به اهمیت معرفی آثار هنری توان‌یابان بیان کرد: ایجاد فضاهایی برای نمایش این آثار، به جامعه کمک می‌کند ما را در نقش‌های جدید ببیند. امروز خودم را یک هنرمند می‌دانم، نه یک معلول و این تغییر نگاه، بزرگ‌ترین دستاورد هنر در زندگی من بوده است.

داستان سحر باقری، روایت پایداری، خلاقیت و امید است؛ روایتی که نشان می‌دهد چگونه می‌توان در مواجهه با سختی‌ها، به‌جای تسلیم، راهی تازه برای ساختن و خلق زیبایی برگزید. نقاشی‌های او صرفاً رنگ بر بوم نیستند، بلکه تصویر اراده انسانی‌اند که محدودیت را به فرصتی برای آفرینش تبدیل کرده است.