در بهمن‌ماه ۱۴۰۱، شرکت هواپیمایی یزدایر با چهار فروند هواپیما شامل دو فروند ایرباس ۳۱۰ برای مسیرهای بین‌المللی و دو فروند BAe/RJ برای مسیرهای داخلی و با هدف ایجاد یک برند مستقل و قابل افتخار برای یزد در آسمان ایران و جهان تاسیس شد که در ماه‌ های نخست با رضایت نسبی مسافران و تأخیرهای اندک، نوید آینده‌ای امیدوارکننده را می‌داد.

توقف ناگهانی و سکوت مسئولان

۳۰ مهرماه ۱۴۰۴، پروازهای یزدایر متوقف شد و هیچ توضیح رسمی از سوی شرکت یا نهادهای مسئول ارائه نشد. با وجود واکنش محدود شرکت، توقف طولانی و بلاتکلیفی، جای خود را به نگرانی‌های جدی درباره آینده ایرلاین داد.

بیشتر بخوانید:‌ پروازِ بی‌فرود؛ سقوط آزاد «یزدایر» در سکوت

بازگشت موقت؛ وعده‌های نیمه‌تمام

اما پروازها پس از ۱۹ روز توقف مجدداً آغاز شد، اما این بازگشت تنها احیایی موقت بود و مشکلات ساختاری همچنان پابرجا ماند. وعده پروازهای خارجی و تسهیل سفر زائران یزدی محقق نشد، و ناوگان هوایی عملاً زمین‌گیر شد. ایرباس‌ها در فرودگاه امام خمینی (ره) متوقف مانده و RJ ها به علت پرداخت‌نشدن هزینه ترخیص، پشت درهای گمرک هستند.

بیشتر بخوانید: دلمان برای آسمان تنگ شده!

بحران سهام‌داران؛ بازی قدرت و منافع شخصی

اکنون بر اساس پیگیری های خبرنگار ایسنا مشخص شد که اختلافات سهام‌داران به نقطه‌ای رسیده که ادامه همکاری به شکل سابق غیرممکن است. پیشنهاد اولیه برای ماندن ماهان به عنوان شریک عملیاتی منطقی، با مخالفت چادرملو روبرو شد؛ این سهام‌دار حاضر به واگذاری یا تملیک سهم خود به بخش خصوصی یزدی نبود.

ماه‌ها مذاکره و پیشنهادها نشان داد که هیچ توافق ساده‌ای ممکن نیست. بخش خصوصی ورود خود را مشروط به تسویه بدهی‌ها و افزایش سرمایه اعلام کرد، اما پرداخت‌ها از طرف چادرملو ناقص ماند و بدهی‌ها همچنان باقی است و با افزایش نرخ ارز روز به روز به این بدهی ها افزوده می شود.  

فرسایش داخلی؛ استعفای نیروهای کلیدی و زمین‌گیر شدن ناوگان 

نیروهای متخصص یکی پس از دیگری استعفا می‌دهند، امنیت شغلی در یزدایر از دست رفته و هواپیماها زمین‌گیر شده‌اند. مدیریت تلاش می‌کند اخبار منفی منتشر نشود، اما حفظ نیروها با «چنگ و دندان» انجام می‌شود.

استعفای نیروهای کلیدی، بدهی‌های ارزی سنگین و عدم تزریق نقدینگی، این ایرلاین را در آستانه بحرانی جدی قرار داده است؛ بحرانی که اگر تصمیم فوری و شفاف اتخاذ نشود، فروپاشی کامل آن قطعی خواهد بود.

یزدایر امروز نه یک ایرلاین موفق، بلکه نماد یک پروژه شکست‌خورده و نیمه‌جان است. سهام‌داران اصلی، منافع کوتاه‌مدت خود را بر منافع عمومی استان ترجیح داده‌اند و بخش خصوصی نیز بدون اصلاح ساختار مالی و مدیریتی وارد بازی نمی شود. وعده‌های پروازهای خارجی، تسهیل سفر زائران و ایجاد برند مستقل یزد، به خاک نشسته‌اند.

مردمی که به نام استان خود افتخار می‌کنند، امروز شاهد سوءمدیریت، بی‌مسئولیتی و بازی قدرت سهام‌داران هستند؛ سکوت مسئولان و بلاتکلیفی مدیریتی، به معنای خاموشی قطعی یزدایر و نادیده گرفتن حق مردم استان است.

انتهای پیام