در این یادداشت آمده است:

انتخاب‌های غذایی روزمره می‌تواند تعادل باکتری‌های روده را حفظ کرده و کنترل دیابت را بهبود بخشد. ترکیب میکروبی روده در افراد دیابتی به طور قابل توجهی با افراد سالم متفاوت است. این تفاوت‌ها شامل کاهش تنوع گونه‌های باکتریایی، کاهش باکتری‌های مفید و افزایش باکتری‌های بیماری‌زا است.

تغذیه مناسب، سنگ بنای یک میکروبیوم سالم و متعادل است. هدف، تغذیه سویه‌های مفید و محدود کردن رشد سویه‌های مضر است.

غذاهای حاوی فیبر: فیبرها به عنوان غذای اصلی برای باکتری‌های تخمیرکننده در روده بزرگ عمل می‌کنند. منابع غذایی غنی از فیبر شامل غلات کامل، حبوبات و سبزیجات است.

مواد پروبیوتیک: پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که در صورت مصرف کافی، اثر بر افزایش جمعیت باکتری‌های روده دارند. منابع غذایی آن شامل ماست، کفیر، ترشیجات تخمیر شده طبیعی(نه آن‌هایی که با سرکه درست شده‌اند) مانند کیمچی است.

مواد پری بیوتیک: پری بیوتیک‌ها مواد غیرقابل هضمی هستند که رشد و فعالیت باکتری‌های مفید روده‌ای را تحریک می‌کنند. منابع آن در پیاز، سیر، تره فرنگی، مارچوبه و ریشه کاسنی موجود است.

استراتژی تغذیه ضد التهابی: شامل افزایش تدریجی مصرف فیبر، مصرف سبزیجات به خصوص سبزیجات با رنگ تیره، گنجاندن چربی‌های سالم در رژیم(مانند ماهی های چرب، بذر کتان، گردو) است.

کنترل مصرف سموم رژیمی: رژیم غذایی غنی از چربی‌های اشباع و ترانس می‌تواند منجر به کاهش تنوع میکروبی، افزایش نفوذپذیری روده و افزایش التهاب می‌شود. التهاب مزمن، واسطه اصلی مقاومت به انسولین و بیماری دیابت است.

خواب و استرس: استرس مزمن و کمبود خواب باعث افزایش هورمون کورتیزول می‌شود که می‌تواند سد روده را تضعیف کرده و محیط روده را برای رشد باکتری‌های مضر مستعد سازد. داشتن ۷ تا ۸ ساعت خواب با کیفیت در شب، بخشی از رژیم درمانی برای دیابت محسوب می‌شود.

سلامت روده فقط بر گوارش تأثیر نمی‌گذارد؛ بلکه یکی از کلیدهای اصلی در کنترل قند خون، بهبود حساسیت به انسولین و کاهش التهاب سیستمیک در دیابت است. با انتخاب‌های هوشمندانه غذایی می‌توان میکروبیوم روده را در وضعیت مطلوب نگهداشت و  اثرات منفی دیابت را کاهش داد.

انتهای پیام