به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند که تنها یک چهارم از داروهای آزمایش شده در کشورهای دیگر، ظرف پنج سال پس از تأیید داروها توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در دسترس شهروندان آن کشورها قرار گرفته است.

محققان دریافتند که ایالات متحده، اروپای غربی و کانادا بیشترین دسترسی را به داروهای آزمایش شده در داخل مرزهای خود داشته‌اند.

از سوی دیگر، نتایج نشان می‌دهد که کشورهای آفریقایی، آمریکای لاتین، آسیایی، اروپای شرقی و خاورمیانه اغلب میزبان آزمایش‌های بالینی برای داروهایی هستند که هرگز به عنوان محصولات تأیید شده و به بازار عرضه نمی‌شوند.

«جنیفر میلر»، محقق ارشد و در دانشکده پزشکی ییل در کنتیکت، در یک بیانیه خبری گفت: «این شکاف نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند. طبق دستورالعمل‌های اخلاقی، اگر جمعیتی را در تحقیقات بالینی ثبت‌نام کنید، باید آنها از آن دارو بهره‌مند شوند.»

برای این مطالعه جدید، محققان ۱۷۲ داروی تأیید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده را که بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ در تقریباً ۹۰ کشور آزمایش شده بودند، ردیابی کردند. حدود ۴۵٪ از این کشورها، کشورهای کم‌درآمد یا با درآمد متوسط بودند.

نتایج نشان می‌دهد که تنها ۲۴٪ از داروها در کشورهای خارج از ایالات متحده که در آزمایش‌های بالینی برای تأیید FDA آزمایش شده‌اند، در دسترس بیماران قرار داشته‌اند.

محققان می‌گویند کشورهای با درآمد بالا احتمال بیشتری دارند که به داروهای آزمایش‌شده در آنجا دسترسی پیدا کنند، در حالی که کشورهای با درآمد متوسط و پایین ممکن است سال‌ها منتظر بمانند تا داروی آزمایش‌شده در آنجا واقعاً در دسترس بیماران قرار گیرد.

دکتر «کری گراس»، استاد دانشکده پزشکی ییل و محقق، در یک بیانیه خبری گفت: «مردم کشورهای دیگر احتمالاً به دلایل زیادی در آزمایش‌های بالینی ثبت‌نام می‌کنند، از جمله فرصت مشارکت در پیشرفت علمی.»

تیم میلر اکنون در حال بررسی چیزی است که او آن را «نقاط روشن» می‌نامد - کشورهایی مانند اتیوپی و اوگاندا که موفق به دسترسی کامل به داروهایی شدند که در آزمایش آنها کمک کردند.

او قصد دارد بفهمد که این کشورها برای دستیابی به این دسترسی چه کرده‌اند و این درس‌ها را با سایر کشورها به اشتراک بگذارد.

میلر می‌گوید: «شرکت‌های داروسازی باید تغییر کنند، کشورها باید توانمند شوند و رسانه‌ها، سازمان‌های غیردولتی و سازمان‌های بیماران باید درگیر بمانند. ما به همه دست در دست هم نیاز داریم.»