خبرآنلاین:  در اوایل سال‌های دهه چهل، وقتی خشکسالی مردم جنوب را به کوچ وادار کرده بود، در گوشه‌ای از شوشتر اتفاقی افتاد که حتی برای آن زمان هم «غیرمعمول» بود؛ ده کوله‌جاز، روستایی کوچک میان شوشتر و دزفول، پس از مرگ کدخدا، سراغ زنی رفت که سال‌ها کنار مردان قریه ایستاده بود. صنوبر — زنی سخت‌کوش، صاحب‌نام و مادر شش دختر — با رأی مردم بر صندلی کدخدایی نشست و ابلاغ رسمی فرمانداری را هم دریافت کرد. او خود را «دومین کدخدای زن ایران بعد از کدخدا گلنار» می‌دانست و با صدایی مطمئن به خبرنگار کیهان می‌گفت اولین کارش حفر چاه عمیق برای نجات قریه از تشنگی است. گزارشی که در پی می‌خوانید به نقل از کیهان ششم آذر ۱۳۴۲ روایت زنی است که در بحبوحه خشکسالی، کدخدایی را نه از سر رسم، که از دل اعتماد مردم به دست گرفت.

در ده کول‌جاز زنی به نام صنوبر به کدخدایی انتخاب شد و از طرف فرمانداری شوشتر ابلاغ کدخدایی او به بخشداری محل داده شد که به کدخدا صنوبر تسلیم گردد. ده کول‌جاز از توابع گتوند است و در پانزده کیلومتری شوشتر بین راه شوشتر – دزفول واقع شده است.

کدخدا صنوبر از شوهر اول خود چهار دختر و از شوهر دوم دو دختر دارد که همه شوهر کرده‌اند. شوهر اولش وفات یافته بود که صنوبر با حاج عبدالعلی کدخدای قریه ازدواج کرد و وقتی کدخدا مرد، مردم تقاضا کردند که صنوبر کدخدا شود و او را انتخاب کردند.

کدخدا صنوبر به خبرنگار ما گفت: «این افتخار من است که پس از کدخدا گلنار دومین کدخدای زن ایران هستم. سه سال است که خشکسالی رسیده و عده‌ای از افراد قریه مجبور به کوچ شده‌اند. البته قرار است به ما وام داده شود... اولین برنامه من حفر یک حلقه چاه عمیق است که امیدوارم دولت کمک کند و این برنامه هرچه زودتر اجرا گردد.»

مردم گفتند کدخدا صنوبر خیلی خوب برای قریه کار می‌کند و ما از فعالیت وی راضی هستیم.