دکتر نیکتا نیک‌بخت در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: شانه یخ‌زده را به عنوان وضعیتی توصیف می‌کنند که در آن بافت‌های اطراف شانه انعطاف خود را از دست می‌دهند و دامنه حرکتی شانه به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. 

وی با بیان اینکه این بیماری با کاهش فضا در شانه، همراه با حرکات دردناک و ناتوانی در حرکت دادن شانه در جهات مختلف خود را نشان می‌دهد، تصریح کرد: شانه یخ‌زده معمولاً به‌طور تدریجی آغاز می‌شود به‌طوری‌که در ابتدا، تاندون‌های عضلات شانه دچار التهاب می‌شوند که با گذشت زمان این التهاب افزایش یافته و می‌تواند به فلج شدن کامل عضلات گرداننده شانه منجر شود.

متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان، اظهار کرد: به دلیل از دست رفتن تعادل در عملکرد عضلات، بافت‌ها انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند و شانه به اصطلاح «منجمد» می‌شود.

نیک‌بخت با تاکید بر اینکه  تشخیص اصلی شانه یخ زده معمولاً بر اساس معاینات بالینی انجام می‌شود، بیان کرد: یکی از ویژگی‌های مهم شانه یخ‌زده این است که حرکات فعال و غیر فعال شانه هر دو به شدت مختل می‌شوند، یعنی بیمار حتی قادر به تکان دادن دست خود نیست و حتی با کمک پزشک نیز این حرکت انجام‌پذیر نیست و درد زیادی دارد. 

 وی خاطرنشان کرد: در بسیاری از موارد، تصویربرداری با رادیولوژی ساده کافی است، اما در بررسی‌های دقیق‌تر، مانند ام آر آی(MRI)، ممکن است مشکلات دیگری مانند پارگی تاندون‌ها مشاهده شود.

متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان تصریح کرد: درمان شانه یخ زده در ابتدا شامل داروهای ضدالتهاب و فیزیوتراپی است.

نیک‌بخت ادامه داد: در مراحل بعدی، تمرینات تقویتی برای افزایش قدرت عضلات و بهبود دامنه حرکتی انجام می‌شود،این بیماری معمولاً خودمحدود است و در بیشتر موارد نیازی به جراحی نیست، مگر اینکه به درمان‌های غیرجراحی پاسخ ندهد یا پارگی کامل تاندون‌های عضلات رخ دهد که در این صورت جراحی ضروری خواهد بود.

وی با بیان اینکه  جراحی شانه یخ‌زده در بیماران مبتلا به بیماری‌های تیروئید و دیابت بیشتر دیده می‌شود، اظهار کرد: درمان آن در این گروه از بیماران ممکن است دشوارتر باشد؛ همچنین، در این افراد روند بهبودی ممکن است طولانی‌تر باشد.

انتهای پیام