آرزو اسکندری ۳۵ساله نمونه‌ای از زنان شجاع و مستقل است که با دوچرخه مسیرهای طولانی را می‌پیمایند تا فرهنگ، آداب‌ورسوم و جاذبه‌های گردشگری ایران را به جهان معرفی کنند. وی با تصمیم شخصی و بدون هیچ حمایت مالی، سفری را آغاز کرده که فراتر از ورزش و رکاب‌زدن است؛ سفری فرهنگی و اجتماعی که پیام صلح و دوستی مردم ایران و به‌ویژه اصفهان را به کشورهای آسیایی منتقل می‌کند. در طول مسیر، آرزو با مردم محلی و فرهنگ‌های متنوع ارتباط برقرار می‌کند، صنایع‌دستی، غذاها و آداب محلی را معرفی و حمایت می‌کند و نقش یک سفیر گردشگری فعال را ایفا می‌کند. این سفر نشان‌دهنده قدرت زنان جوان در جامعه است که با شجاعت و اراده خود می‌توانند مرزهای فرهنگی و اجتماعی را بشکنند و تجربه‌های انسانی، آموزشی و فرهنگی را با دیگران به اشتراک بگذارند. رکاب‌زدن در جاده‌های ناشناخته و روبه‌روشدن با چالش‌های سفر، تنها ابزاری است برای تحقق این هدف بزرگ: معرفی ایران و فرهنگ آن به جهان و ایجاد پیوند انسانی بین ملت‌ها.

«زندگی در لحظه»؛ هنر حضور ذهن در مسیر و لذت‌بردن از هر لحظه سفر

آرزو اسکندری در گفت‌وگو به ایسنا اظهار کرد: من حدود ۸ سال است که با دوچرخه سفر می‌کنم. قبل از آن کوهنورد بودم و به‌صورت حرفه‌ای این رشته را ادامه دادم و مربی کوهنوردی هستم. مدرک کارشناس ارشد روان‌شناسی دارم، بیش از ۱۲ سال است که به قله‌های بلند ایران و چند کشور دیگر صعود کرده‌ام. سفرهای برون‌مرزی به ترکیه داشتم و سفر قبلی‌ام رکاب زنی دور ایران بود؛ طی پنج ماه، ۸۴۰۰ کیلومتر را به‌تنهایی رکاب زدم. حالا در سفر جدیدم قصد دارم دور قاره آسیا را رکاب بزنم که حدود یک سال طول می‌کشد و ۱۸ هزار کیلومتر مسافتش هست، مسیرم از چین شروع می‌شود و به جنوب شرق آسیا شامل ویتنام، لائوس، تایلند، هند، نپال، پاکستان و سپس آسیای میانه می‌روم و در نهایت از طریق ترکیه به ایران بازمی‌گردم.

وی افزود: هدف اصلی این سفر، رساندن پیام صلح و دوستی مردم ایران و به‌ویژه مردم اصفهان به کشورهای آسیایی است؛ چرا که در سال ۲۰۲۵ اصفهان به‌عنوان پایتخت شهرهای آسیایی انتخاب شد. من در این سفر به‌عنوان سفیر گردشگری اصفهان عمل می‌کنم و می‌خواهم فرهنگ، جاذبه‌های گردشگری و صنایع‌دستی اصفهان را معرفی کنم. حتی دوچرخه ما با طرح‌های اسلیمی و المان‌های اصفهان تزئین شده تا اصالت فرهنگی شهرم را نشان دهد.

این سفیر گردشگری درباره سفرهای طولانی و تأثیر آن بر زندگی شخصی‌اش اظهار کرد: با چالش‌های زیادی روبرو بودم، ابتدا مخالفت‌های خانواده که باگذشت زمان و جلب‌اعتماد آن‌ها توانستم تا حدودی این چالش‌ها را برطرف کنم. مهم‌ترین تأثیر این سفرها بر من، تجربه صبر و افزایش صبوری بوده است. این تجربه باعث شده که از نظر ذهنی آدم آرام‌تر و صبورتری باشم. همچنین با یادگیری آنچه من آن را زبان انسانیت می‌نامم، توانستم با فرهنگ‌ها و مردم مختلف بهتر ارتباط برقرار کنم و آن‌ها را بهتر درک کنم.

اسکندری ادامه داد: در طول سفر پنج‌ماهه قبلی، با مردم و فرهنگ‌های مختلف در ارتباط بودم و یاد گرفتم که زبان دوستی و صلح، فراتر از هر زبان و نژاد و فرهنگی است. این تجربه اکنون در زندگی شخصی من باعث شده که بتوانم ارتباط عمیق‌تر و انسانی‌تری با دیگران برقرار کنم.

وی درباره فلسفه سفر و تجربه لحظه‌ها توضیح داد: من همیشه شعاری دارم تحت عنوان کندزیستی یا اسلو لایف؛ «هنر در لحظه زندگی‌کردن». این فلسفه به آدم‌ها یاد می‌دهد که در لحظه حال زندگی کنند، از گذشته غصه نخورند و برای آینده‌ای که نیامده مضطرب نشوند. سفر با دوچرخه برای من یک سفر آهسته است که بیشترین هدفش لذت‌بردن از مسیر و ارتباط‌گرفتن با مردم است، نه صرفاً رسیدن به مقصد. وقتی با دوچرخه سفر می‌کنم، تغییرات مسیر، آدم‌هایی که ملاقات می‌کنم و اتفاقاتی که رخ می‌دهد را به‌خوبی درک می‌کنم.

این بانوی گردشگر ادامه داد: یکی از اهداف مهمم در سفر قبلی، آموزش فلسفه کندزیستی و هنر زندگی در لحظه بود و کارگاه‌های آموزشی زیادی برگزار کردم. هدف دیگر، ترویج گردشگری پایدار بود؛ سفری که کم‌ترین آسیب را به محیط‌زیست وارد کند، به جوامع محلی سود برساند و با احترام به آن‌ها انجام شود. در هر شهری که می‌رفتم، جاذبه‌های گردشگری، لباس‌ها، غذاها و صنایع‌دستی را معرفی می‌کردم و این فرهنگ و هنر را در صفحات مجازی خود منتشر می‌کردم.

اسکندری درباره چالش‌های فیزیکی و ذهنی سفرهای طولانی‌اش توضیح داد: سفر با دوچرخه علاوه بر زیبایی‌ها، چالش‌های زیادی دارد. از نظر فیزیکی باید توان بدنی و تغذیه مناسب داشته باشید، اما بیش از آن، آمادگی ذهنی و روانی اهمیت دارد. باید ذهن آماده اتفاقات جدید، تغییر مسیرها و مواجهه با آدم‌های مختلف باشد. انعطاف‌پذیری ذهنی بالا باعث می‌شود بتوانیم، با چالش‌های زندگی شخصی هم بهتر کنار بیاییم.

وی درباره خاطره و تجربه‌های سفرش بیان کرد: هر شهر و روستایی که می‌رفتم، فرصتی بود برای آشنایی با فرهنگ‌های محلی، صحبت با مردم و یادگیری هنر زندگی در لحظه. این خاطرات تأثیر عمیقی بر دیدگاه من گذاشت و باعث شد سفرهای طولانی را نه فقط به‌عنوان ورزش، بلکه به‌عنوان تجربه انسانی و فرهنگی نگاه کنم.

این سفیر گردشگری تأکید کرد: هدف اصلی سفر در آسیا، معرفی فرهنگ، آداب‌ورسوم مردم اصفهان و ایران است. با این سفر قصد دارم پیام صلح و دوستی را منتقل کنم و جاذبه‌های گردشگری را به جهانیان معرفی کنم.

اسکندری در خصوص توصیه به نوجوانان و جوانان علاقه‌مند به دوچرخه‌سواری اظهار کرد: مهم‌ترین نکته این است که از نقطه امن خود خارج شوید و قدم در مسیر بگذارید. تجربه سفر طولانی بسیار لذت‌بخش است و وقتی در مسیر قرار می‌گیرید، می‌بینید که می‌توانید از پسش بر بیایید. به نوجوانان می‌گویم که نترسند و تجربه کنند، اما حتماً با گروه و به‌صورت مرحله‌ای سفر کنند و بعد از کسب مهارت می‌توانند تنها هم سفر کنند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: این سفرها با هزینه شخصی من انجام می‌شود و هنوز اسپانسر ندارم. البته اگر اسپانسر داشته باشم، مطمئناً بازده تبلیغاتی خوبی خواهد داشت، زیرا من در شبکه‌های اجتماعی فعال هستم و این فرصت دیده‌شدن برای برندها و حامیان وجود دارد.

آرزو اسکندری با هر رکاب خود، نه‌تنها مسیرهای طولانی را طی می‌کند، بلکه پلی می‌سازد میان فرهنگ‌ها، ملت‌ها و قلب‌ها. سفر او یادآور این است که شجاعت، اراده و عشق به انسانیت می‌تواند مرزها را بشکند و زنان و جوانان را الهام بخشد تا با گام‌هایی استوار، مسیر خود را بسازند و جهان را به مکانی نزدیک‌تر و انسانی‌تر تبدیل کنند.

انتهای پیام