داستان از یک توییت آغاز شد؛ پیامی که «نوه‌ی مرحومه بی‌بی سیف‌الدینی» در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد و به سرعت توجه زیادی را به خود جلب کرد. او روایت کرد که مادربزرگش، در سال ۱۳۷۹ با هزینه شخصی و از سر عشق به آموزش دختران، دبیرستان دخترانه‌ای را در یزدان‌شهر بنا کرده بود؛ مدرسه‌ای که می‌خواست راه تحصیل را برای دختران کوتاه‌تر و آینده‌شان را روشن‌تر کند.

اما همان‌طور که در متن توییت آمده بود، نام این مدرسه بدون اطلاع و رضایت خانواده تغییر یافت؛ اقدامی که از نگاه او هم خلاف بخشنامه‌هاست و هم از نظر اخلاقی قابل قبول نیست.

او نوشت: این اسم فقط یک تابلو نیست؛ بخشی از هویت و میراث زنی است که با عشق و مسئولیت اجتماعی این مدرسه را بنا کرد.

این مطالبه مردمی خیلی زود به سمع و نظر مسئولان رسید. محمدعلی طالبی، استاندار کرمان، در همان چند دقیقه پس از انتشار، با پاسخی کوتاه و صریح وارد ماجرا شد نوشت: «حتماً پیگیری می‌کنم.»

پاسخی که با استقبال کاربران همراه شد و امید خانواده خیر نیز دوباره زنده شد.

اما پیگیری‌ها فقط یک وعده نبود. کمتر از سه روز بعد، استاندار کرمان در پاسخ به همان رشته‌توییت، تصویری تازه منتشر کرد: تابلوی جدید مدرسه با نام کامل بانی‌اش، «مرحومه بی‌بی سیف‌الدینی».

او خبر داد: اقدام شد و نام خیر به مدرسه برگشت.

تصویری که او منتشر کرد، لحظه نصب تابلو را نشان می‌داد؛ نمادی از اینکه میراث یک زن خیراندیش پس از سال‌ها دوباره در جای درست خود قرار گرفته است.

این اتفاق بازتاب گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی داشت. بسیاری از کاربران، اقدام استاندار را قابل تقدیر و نمونه‌ای روشن از شنیده‌شدن صدای مردم توصیف کردند.  

بازگرداندن نام بانی مدرسه، نه‌تنها سبب دلگرمی خانواده آن خیر شد، بلکه پیام مهمی نیز داشت، میراث خیرین و مشارکت مردمی، بخشی از هویت فرهنگی این سرزمین است و باید حفظ شود.

انتهای پیام