به گزارش خبرنگار مهر، علی‌محمد مودب شاعر و مدیرعامل موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب، ‌ به بهانه دیدار شاعران و نویسندگان با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و تأسیس «دفتر ادبیات، شعر و زبان فارسی» در این وزارتخانه، ‌ یادداشتی درباره اهمیت پرداختن به زبان و ادبیات فارسی و آموزش آن به کودکان نوشته و برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.

این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

چند روز قبل دخترم از من خواست با هم کتاب ادبیات فارسی مدرسه‌اش را بخوانیم. با خوشحالی استقبال کردم و با هم نشستیم به صحبت کردن و پاسخ دادن به سوال‌هایی که درباره شعر استادان و دوستان من مثل شعرهای قیصر امین‌پور، محمدکاظم کاظمی و... داشت. اما با کمال تأسف در ادامه دیدم که در انبوهی از اصطلاح‌های گیج‌کننده گیر افتاده‌ام و هم من و هم دخترم گیج و عصبی شدیم. تازه فهمیدم وقتی کودکی از درس‌های فارسی شکایت می‌کند، منظورش چیست.

دختر من یک کتابخوان جدی است و از کودکی بسیاری از شعرهای شاخص عطار و مولوی و سعدی را حفظ کرده است و ده‌ها داستان و رمان خوانده است. ممکن است این حرف یک تهمت تلقی شود اما این یک فرضیه می‌تواند باشد که بخشی از این اصطلاح‌سازی‌ها و اصطلاح‌بازی‌های گیج‌کننده و تمرکز بر آرایه‌های ادبی و تقسیم‌بندی آنها و حفظ آنها، بی ارتباط با کنکور و با اقتصاد عظیم کنکور نیست. این نوع معرفی زبان و ادب فارسی به فرزندان‌مان بسیار دردناک است. انگار تعمدی هست که بچه‌ها از زبان فارسی و ادبیات باشکوه آن منزجر شوند. ادبیات اصولاً آمده است تا معارف را با زیبایی و لذت بیامیزد و به مخاطب منتقل کند. نباید در آموزش ادبیات این دو بال پرواز را از سیمرغ ادبیات و زبان فارسی گرفت.

زبان فارسی با تکیه بر ظرفیت‌ها و زیبایی‌ها و توان‌های ادبیات خلاق، رشد یافته و زنده مانده است و با توجه به همین بخش هم می‌تواند زنده بماند. تکیه بر بخش دانشگاهی ادبیات که بیشتر به نوعی نگاه پسینی دارد، نمی‌تواند زبان را بالنده نگه دارد. با احترام به همه پژوهشگران، باید آفرینشگران را در ساختارهای متولی حفظ و توسعه زبان بیشتر حرمت گذاشت. فرهنگستان باید معاونت ادبیات خلاق داشته باشد و شاعران و نویسندگان برجسته جهان فارسی، عضو فرهنگستان باشند. فردوسی و مولوی و عطار و جامی زمان باید عضو فرهنگستان باشند. تنها با آموزش زیبایی‌های ادبیات فارسی است که می‌توان نسل جدید با دلباخته زبان فارسی کرد و جهان فارسی را از گزند زبان‌های بیگانه و مهاجم حفظ کرد.