به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی فوتبال ناشنوایان ایران که امیدوار بود در بیست و پنجمین دوره رقابت های المپیک که به میزبانی توکیو در جریان است به جمع سه تیم برتر راه پیدا کند و روی سکو قرار بگیرد، با برگزاری دو دیدار که شامل یک شکست و یک تساوی بود خیلی زود از دور مسابقات کنار رفت.

در این میان رئیس و مسئولان فدراسیون هم از این نتیجه ابراز شگفتی و ناراحتی کردند. پوریا سهرابی کارشناس ورزش و از مسئولان فدراسیون ورزش های ناشنوایان در تحلیل خود پیرامون دلایل شکست تیم ملی فوتبال ناشنوایان نوشته است:

«حذف تیم ملی فوتبال ناشنوایان ایران از دور رقابت‌های المپیک ناشنوایان ۲۰۲۵ توکیو، اگرچه در نگاه اول مایوس‌کننده به نظر می‌رسد، اما در پسِ نتایج فنی (شکست ۲-۱ در مقابل ترکیه و تساوی بدون گل با انگلیس)، داستان دیگری را روایت می‌کند؛ داستان تیمی که برخلاف انتظارات، ظرفیت‌های خود را برای رسیدن به قله‌های جهانی به نمایش گذاشت، اما در دام چالش‌هایی ساختاری و مقطعی گرفتار آمد. این گزارش تحلیلی، با استناد به داده‌های میدانی و ارزیابی‌های کارشناسی، به واکاوی عمیق‌تر این رویداد می‌پردازد.

۱- عملکرد روی چمن: فراتر از نتیجه

آمار و مشاهدات بازی‌ها حاکی از برتری قابل توجه تیم ایران در ابعاد مختلف بازی بود:

مالکیت و کنترل بازی: ایران توانست جریان بازی را در اکثر دقایق در اختیار داشته باشد و حریفان را تحت فشار تاکتیکی قرار دهد.
خلق موقعیت: تعداد موقعیت‌های به ثمر نرسیده‌ی تیم ایران، به‌ویژه در بازی مقابل انگلیس، نشان می‌دهد که حلقه مفقوده، خلق فرصت نبوده، بلکه تبدیل آن به گل بوده است.
انضباط تاکتیکی: اجرای دستورات فنی و پرسینگ سازمان‌یافته تیم ایران، در برابر دو حریف اروپایی، حاکی از آمادگی و بلوغ نسبی این تیم است.

۲- چالش‌های پیش‌رو: سه عاملی که نتیجه را تغییر داد

دلایل حذف را می‌توان در سه محور اصلی خلاصه کرد:

الف) شوک گروه‌بندی و فشار روانی:

تغییر ناگهانی گروه‌بندی تنها ۲۴ ساعت قبل از آغاز مسابقات،یک "شوک برنامه‌ریزی" به تیم وارد کرد. تمام تاکتیک‌ها و آمادگی ذهنی بازیکنان که برای حریفان دیگر طراحی شده بود، یک‌شبه باید بازنویسی می‌شد. این تغییر ناگهانی، همراه با قرارگیری در "گروه مرگ" در کنار قدرت‌های بی‌چون و چرایی مانند ترکیه و انگلیس، فشار روانی مضاعفی ایجاد کرد که بدون شک بر کیفیت نهایی اجرا سایه افکند.

ب) شکاف زیرساختی: چمن طبیعی به عنوان یک تفاوت تعیین‌کننده

بازیکنان ترکیه و انگلیس به دلیل برخورداری از لیگ‌ها و زمین‌های چمن طبیعی در کشورشان، از "حافظه عضلانی" و تطابق بهتری با این شرایط برخوردار بودند. این برتری زیرساختی خود را در لحظات کلیدی مانند کیفیت اولین تماس با توپ، اجرای دقیق حرکات در زمین خیس و سرعت تصمیم‌گیری نشان داد. این یک ضعف فنی برای ایران نبود، بلکه نشان‌دهنده شکافی بود که تنها با سرمایه‌گذاری بلندمدت بر روی زیرساخت‌ها پر خواهد شد.

ج) نقش بخت و اقبال در فوتبال:

فوتبال همواره با یک جزء غیرقابل پیش‌بینی همراه است. یک توپ منحرف شده، تصمیم داور در لحظه حساس یا یک عملکرد درخشان دروازه‌بان حریف می‌تواند نتیجه یک بازی کاملاً به تسلط را تغییر دهد. تیم ایران نیز از این نوسان در لحظات حساس در امان نبود.

۳- نقشه راه آینده: از توکیو ۲۰۲۵ به سوی قله‌های جهانی

عملکرد تیم در توکیو،نه یک پایان، که یک "آغاز امیدوارکننده" بود. این تجربه ثابت کرد که فوتبال ناشنوایان ایران به جایگاه‌ای رسیده که برای جهش نیازمند نگاهی سیستماتیک و علمی است. راهبردهای پیشنهادی برای تحقق این جهش عبارتند از:

تثبیت ساختار آکادمیک و پایه: استمرار در فعالیت تیم زیر ۲۳ سال و شناسایی استعدادها از رده‌های سنی پایه، تنها راه تضمین آینده است.
تحول دیجیتال و داده‌محوری: توسعه "مرکز ملی داده ورزش ناشنوایان" برای تحلیل عملکرد بازیکنان، آنالیز حریفان و مدیریت استعدادها یک ضرورت انکارناپذیر است.

شخصیت‌سازی حرفه‌ای: آموزش‌های روان‌شناسی، مدیریت استرس و تصمیم‌گیری تحت فشار باید به بخشی جدایی‌ناپذیر از برنامه‌های تیم تبدیل شود.

ارتقای زیرساخت‌های تمرینی: افزایش سهم تمرینات تیم ملی روی چمن طبیعی استاندارد، کلید کاهش شکاف با تیم‌های تراز اول جهان است.
هم‌افزایی علمی: انعقاد تفاهم‌نامه‌های همکاری با دانشگاه‌ها و مراکز علمی داخلی و بین‌المللی برای بهره‌گیری از آخرین دستاوردهای علوم ورزشی.

جمع‌بندی نهایی:

حذف تیم ملی فوتبال ناشنوایان ایران از المپیک توکیو،یک "شکست تاکتیکی" نبود، بلکه یک "درس استراتژیک" بود. این تیم ثابت کرد که از پتانسیل و کیفیت فنی لازم برای رقابت با بهترین‌های جهان برخوردار است. اکنون، مسئولیت فدراسیون و نهادهای متولی، تبدیل این پتانسیل به نتیجه با برداشتن گام‌های استوار در مسیر توسعه زیرساخت‌ها، علم‌محوری و برنامه‌ریزی بلندمدت است. آینده فوتبال ناشنوایان ایران، در صورت تداوم این مسیر، نه تنها درخشان، بلکه پایدار خواهد بود.