خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: پنج‌شنبه ۲۹ آبان، مشکین‌دشت روزی متفاوت را تجربه کرد؛ روزی که شهر نه‌تنها میزبان پیکر مطهر یک شهید گمنام بود، بلکه در کنار او، نماز باران نیز اقامه شد؛ نمازی که این روزها، با گذشت هفته‌ها از پاییزِ بی‌باران، بیش از همیشه برای مردم مشکین‌دشت معنا دارد.

از ساعت ۱۵، جمعیت در حوالی گلزار شهدای گمنام گرد آمد. فضای شهر آمیخته‌ای بود از بوی اسپند، پرچم‌های سه‌رنگ و نگاه‌هایی که هم شوق استقبال از یک شهید را داشت و هم التماس باران را. نوجوانان پرچم‌ها را در باد آرام تکان می‌دادند و مادران زیر لب دعا می‌خواندند؛ دعایی برای آسمانی که مدت‌هاست بر زمین خشک البرز بخل ورزیده.

با ورود تابوت شهید جمعیت یکدل شد. گویی حضور یک مهمان آسمانی در روزهای خشکسالی، امید تازه‌ای را در دل‌ها روشن کرده بود. برخی از مردم زمزمه می‌کردند: «شاید این شهید واسطه شود… شاید باران برگردد.»

پس از سخنان حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید ابراهیم حسینی، امام جمعه شهرستان فردیس، لحظه‌ای فرا رسید که کمتر شهری تجربه آن را داشته: اقامه نماز باران در کنار پیکر پاک و مطهر یک شهید گمنام.

صفوف نماز در اطراف تابوت شکل گرفت؛ مردان و زنان، دست‌ها را به آسمان بلند کرده بودند و صدای «اللهم اسقنا الغیث» در محیط طنین‌انداز شد. هم‌زمان، نگاه‌ها میان تابوت و آسمان جابه‌جا می‌شد؛ آسمانی که هرچند هنوز ابری نبود، اما امید در دل‌ها موج می‌زد که این حضور نورانی، دعای مردم را شنیدنی‌تر کرده باشد.

لحظه‌ای که تکبیر پایانی نماز گفته شد، سکوتی کوتاه و پرمعنا برقرار شد. مردم با اشک، دستانشان را بر تابوت کشیدند و از شهید خواستند واسطه رحمت شود. چند نفر به گریه افتادند؛ نه از غم، بلکه از نوعی امید آمیخته به خشوع.

حضور شهید و نماز باران، مشکین‌دشت را به صحنه‌ای از معنویت حقیقی تبدیل کرده بود؛ صحنه‌ای که در آن زمین خشکی‌زده، آسمان چشم‌انتظار و مردم دعاگو، همه در سایه یک پیکر مطهر به هم رسیده بودند.

با پایان مراسم، نسیمی ملایم وزیدن گرفت؛ نسیمی که هرچند باران نبود، اما برای بسیاری پیام داشت؛ پیام اینکه دعا بی‌پاسخ نمی‌ماند و شاید این بار، شهید آمده باشد تا آسمان را مهربان‌تر کند.