سید علیرضا سیدکاظمی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: ایده‌ اصلی نمایش از یکی از دغدغه‌های همیشگی من درباره‌ قدرت و تأثیر کلمات به وجود آمد. جایی حس کردم اگر شاعری که کارش چیدن و خلق زیبایی از واژه‌ها است، مجبور باشد برای خرید هر کلمه هزینه‌ای بپردازد، چه بر سر جهان شعر و ادبیات خواهد آمد؟ از همین سؤال، داستان شاعر شهر متولد شد.

وی افزود: در لایه‌های زیرین نمایش «شاعر شهر»، تلاش شده است پیام‌های متعددی گنجاده شود؛ از مخالفت جامعه با هنرمندان گرفته تا اختلاف‌ها و حسادت‌های بین خودِ هنرمندان و همچنین ورود دین و سیاست به فضای هنر. همه‌ این مسائل در خطوط فرعی اثر حضور دارند و با روایت اصلی پیوند خورده‌اند.

این کارگردان تئاتر درباره روند انتخاب بازیگران گفت: برای این اثر از یک تیم جوان استفاده شده و بیشتر اعضا، دانشجو یا دانش‌آموز رشته‌های هنری هستند. بسیاری از آنها اولین تجربه‌ حضورشان در تئاتر حرفه‌ای را با این نمایش کسب کرده‌اند. دغدغه‌ اصلی من هدایت و رهبری این تیم در مسیری امن و سازنده بود، که آن‌ها بتوانند با اعتماد به ‌نفس به هدف و علاقه خود نزدیک شوند.

سیدکاظمی با اشاره به چالش‌های تولید نمایش «شاعر شهر»، خاطرنشان کرد: سخت‌ترین بخش تولید، مدیریت گروهی با دغدغه‌های متفاوت، تأمین بودجه‌ مورد نیاز و نبود حمایت از سوی مسئولان فرهنگی بود. گروه‌های جوان معمولاً پشتوانه‌ مالی یا سازمانی ندارند و بخش زیادی از انرژی ما صرف غلبه بر همین موانع شد. از سوی دیگر، هماهنگی میان گروه فرم و بخش دیالوگ‌ها تمرین‌های طولانی و طاقت‌فرسایی می‌طلبید.

وی درباره بازخورد مخاطبان از اجرای نخست، افزود: بازخورد تماشاگران تاکنون بسیار خوب و قابل توجه بود. انرژی مثبتی از مخاطب گرفتیم و احساس کردم، مردم با داستان هم‌ذات‌پنداری می‌کنند، چون مضمون اثر آشنا و ملموس است؛ اتفاقی که شاید هر روزه برای هر کدام از ما رخ دهد.

این کارگردان تئاتر به شیوه‌ اجرایی و سبک نمایش اشاره کرد و گفت: نمایش بر پایه‌ تئاتر بی‌چیزِ گرتوفسکی و تنِ شاعرانه‌ ژاک لوکوک طراحی شده ‌است. تمرکز ما بیشتر بر بدن، حس و حضور بازیگر است، تا دکور و نور. البته برای القای فضای اثر، از دکور و لباس‌هایی متناسب با دوران رنسانس استفاده کردیم تا تصویرسازی لازم در ذهن مخاطب ایجاد شود.

سیدکاظمی به مقایسه این نمایش نسبت با نمایش‌های قبلی خود پرداخت و بیان کرد: در کارهای قبلی‌ معمولاً سراغ آثار مینیمال با تعداد پرسوناژ کم می‌رفتم و از داستان‌های واقعی الهام می‌گرفتم، اما این بار تصمیم گرفتم وارد دنیای رئالیسم جادویی شوم. در این نمایش، جزیره‌ای خیالی خلق کرده‌ام که در دنیای واقعی وجود ندارد، اما با مسائل واقعی انسان معاصر درگیر است. همین وجه نمادین باعث شده ‌است که اثر برایم تجربه‌ای کاملاً تازه باشد.

وی به وضعیت تئاتر در مشهد و ضرورت حمایت از نسل جوان اشاره کرد و گفت: تئاتر مشهد در سال‌های اخیر پویا و رو به ‌جلو حرکت کرده ‌است و خوشبختانه هنرمندان جوان زیادی وارد این عرصه شده‌اند. با این حال، هنوز هم نیاز جدی به حمایت، اعتماد و میدان دادن به همین نسل تازه را داریم. متأسفانه گاهی کم‌لطفی‌ها، حسادت‌ها یا بی‌توجهی‌ها سبب می‌شود انرژی و انگیزه‌ گروه‌های جوان کاهش پیدا کند. امیدوارم مسئولان فرهنگی با نگاه حمایتی‌تر به ظرفیت‌های این نسل توجه کنند تا شاهد رشد بیشتر تئاتر در مشهد باشیم.

انتهای پیام