سید احمد هاشم آبادی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: در فرهنگ ایرانی اسلامی، پوشش فراتر از ظاهر و نمود اجتماعی است و ریشه در مفاهیم عمیق کرامت، وقار و حیا دارد؛ ارزش‌هایی که اصالت زن و خانواده ایرانی را از گذشته تا امروز حفظ کرده‌اند و در برابر نفوذ سبک‌های بیگانه، نماد استقلال فرهنگی و خودباوری ملی به‌شمار می‌روند.

جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه فرهنگ افزود: پوشش در فرهنگ ایرانی اسلامی تنها به معنای لباس نیست، بلکه تجلی عفت، احترام و کرامت انسانی است؛ مفاهیمی که قرن‌ها در تار و پود فرهنگ ایرانی تنیده شده‌اند.

وی گفت: در طول تاریخ ایران، از دوران باستان تا عصر اسلامی، پوشش و عفاف نه نشانه محدودیت، بلکه جلوه خرد، عزت و خودشناسی بوده است، ویژگی که بقا و استحکام نهاد خانواده را تضمین کرده است.

هاشم‌آبادی با اشاره به نقش زنان ایرانی در پاسداشت حیا و وقار یادآور شد: در فرهنگ ایرانی، زن با حفظ پوشش و رفتار متین، مظهر فرهیختگی و دانایی است. حجابِ بی‌روح و عفتِ بی‌پوشش، هر دو ناقص‌اند؛ این دو مفهوم در کنار هم معنا پیدا می‌کنند و کرامت انسان را کامل می‌سازند.

جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه فرهنگ دوری از معیارهای اصیل پوشش و رفتار را منشأ آسیب‌های اجتماعی می‌داند و تأکید کرد: تزلزل اخلاقی، کاهش اعتماد اجتماعی و ضعف بنیان خانواده، پیامدهایی هستند که از بی‌توجهی به ارزش‌های عفت و حیا در جامعه ناشی می‌شوند.

وی در واکنش به چالش‌های فرهنگی روزگار کنونی گفت: در عصر نفوذ رسانه‌ها و سبک‌های بیگانه، حجاب و پوشش متین باید به عنوان نماد استقلال فرهنگی و خودباوری ملی بازخوانی شود؛ چرا که زن ایرانی از دیرباز مظهر پاکی، متانت و خرد بوده و حفظ این میراث، در گرو احیای روح حیا و کرامت انسانی است.