خبرگزاری مهر،بر اساس گزارش واحد تنظیم خدمات انرژی و آب (Ursea) اروگوئه، این کشور با یک «انقلاب خاموش» الگوی تولید برق خود را به شکلی ساختاری متحول کرده و به مدلی تقریباً کاملاً تجدید پذیر تبدیل شده که به یک نمونه جهانی تبدیل شده است.

اروگوئه دارای تقریباً ۱۰۰ درصد پوشش برق (۹۹.۹٪ در مناطق شهری و ۹۹.۸٪ در مناطق روستایی) است و به بیش از ۱.۶ میلیون کاربر خدمات می‌دهد. در گذشته، اروگوئه به شدت وابسته به نفت بود و منابع هیدرولیکی آن نزدیک به سقف ظرفیت خود فعالیت می کردند.

این وضعیت، توسعه کشور را با آسیب‌پذیری انرژی مواجه می‌ساخت. ظرفیت نصب شده تولید برق از ۳۹۴ مگاوات در سال ۱۹۶۵، به ۵,۲۹۹ مگاوات در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته است (بیش از ۱۳ برابر). این تحول بر پایه یک دیدگاه دولت‌محور، هماهنگی نهادی قوی و یک چارچوب نظارتی استوار است:سیاست بلندمدت انرژی و قانون‌گذاری پیشگام:

۱- قانون ۱۹۹۷که مبنای ابتکار آزاد در تولید برق را فراهم کرد و اجازه مشارکت بخش خصوصی را می دهد.

۲ - قانون۲۰۰۶: آغازگر فاز جدیدی بود و به شرکت دولتی UTE اجازه داد تا ۶۰ مگاوات برق از منابع تجدیدپذیر (بادی، زیست‌توده و هیدروالکتریک کوچک) خریداری کند.

۳- قانون ۲۰۱۰: میکروژنراتورها، خانه‌ها و کسب‌وکارهای کوچک می‌توانند انرژی خود را تولید کرده و مازاد آن را به شبکه ملی تزریق. در اروگوئه تنوع منابع تولید انرژی های تجدید پذیر تلفیقی از انرژی بادی، انرژی خورشیدی، زیست‌توده، هیدروالکتریک، سوخت‌های زیستی و هیدروژن سبز می باشد.

با وجود موفقیت‌های فعلی (که در برخی روزها کل تقاضای داخلی با انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین شده و مازاد آن به کشورهای همسایه صادر می‌شود)، چالش‌های «گذار انرژی دوم» در پیش است. این چالش‌ها عبارتند از: توسعه راهکارهای ذخیره‌سازی انرژی مانند باتری‌ها، تقویت نقش نظارتی Ursea در برابر فناوری‌های جدید، ترویج حمل‌ونقل الکتریکی و هوشمندسازی شبکه. توسعه بازارهای منطقه‌ای و صادرات برنامه‌ریزی شده مازاد انرژی.