خبرگزاری مهر، یادداشت مهمان- فاطمه گنجه: هر کتابی قرار نیست صرفاً روایت کند؛ گاهی می‌خواهد «یادآوری» کند. «ایستگاه خیابان روزولت» از همین جنس است؛ کتابی که به جای بازگویی رویدادها، پرده از بخشی از حافظه تاریخی ملت ایران برمی‌دارد.

این اثر، روایتی صادقانه و ژرف از انسان‌هایی است که در سکوت و بی‌هیاهو، پرچم ایمان و ایستادگی را برافراشتند. قلم نویسنده نه‌فقط گزارشگر یک دوره پرحادثه، بلکه کاوشگری است در لایه‌های پنهان تاریخ معاصر؛ جایی که سیاست، ایمان و سرنوشت ملت در هم تنیده‌اند.

تقریظ رهبر معظم انقلاب بر این کتاب، خود گواهی است بر اهمیت مضمون و صداقت بیان آن. ایشان در یادداشت خود، از کتاب به عنوان «روایتی روشن از بخشی از تاریخ پرماجرای انقلاب» یاد کرده‌اند — نشانه‌ای از جایگاه ویژه این اثر در میان آثار مستند انقلاب اسلامی.

خواندن ایستگاه خیابان روزولت سفری است از دل تاریخ به عمق احساس و باور؛ سفری میان اسناد، گفت‌وگوها و سرگذشت‌هایی که هر کدام پاره‌ای از حقیقت را آشکار می‌کنند.

این کتاب در ظاهر به رابطه ایران و آمریکا می‌پردازد، اما در واقع روایتگر مسیری است که از خیابانی در تهران آغاز شد و تا بازتعریف عزت ملی در صحنه بین‌الملل ادامه یافت. نویسنده با نگاهی دقیق و مستند، نشان می‌دهد چگونه تغییر نام یک خیابان، از دل ارادت ظاهری به قدرتی خارجی، به نشانه‌ای از وابستگی تبدیل شد؛ و چگونه همان خیابان بعدها نماد بیداری و استقلال شد.

او با اشاره به نخستین سفیر آمریکا در ایران، لویی هندرسون، و تأسیس مدرسه‌ای به نام او، مسیر نفوذ تدریجی فرهنگی و سیاسی آمریکا را بازخوانی می‌کند. اما اوج روایت، ماجرای تسخیر سفارت آمریکا است؛ رویدادی که نویسنده آن را نه اقدامی احساسی، بلکه حرکتی حساب‌شده و آگاهانه می‌داند.

در خلال روایت، جزئیات مستند و کمتر گفته‌شده‌ای به چشم می‌خورد؛ از «قرارداد جاویتس» و پایگاه‌های شنود «تِکسمن ۱ و ۲» گرفته تا طرح‌های پیچیده واشنگتن برای حفظ نفوذش در ایران. نویسنده به‌خوبی می‌کوشد نشان دهد چگونه جوانان انقلابی با ایمان، جسارت و شناخت، در برابر تمام این نقشه‌ها ایستادند.

از نکات برجسته کتاب، روایت رفتار انسانی و اخلاقی دانشجویان انقلابی با گروگان‌هاست؛ به‌ویژه آنجا که به دستور امام خمینی(ره)، مراسم کریسمس برای آنان برگزار می‌شود — نشانه‌ای از بلوغ فرهنگی و اخلاقی انقلاب در اوج بحران.

در ادامه، نویسنده از نقش مترجمان و دانشجویان در خوانش و ترجمه اسناد لانه جاسوسی سخن می‌گوید؛ کاری طاقت‌فرسا که توسط جوانانی چون معصومه ابتکار انجام شد. تشکیل انجمن اسلامی دانشگاه‌ها، حضور چهره‌هایی همچون خوئینی‌ها، بنی‌صدر، شبستری و خامنه‌ای، و انتخاب آیت‌الله خامنه‌ای به‌عنوان رابط امام با دانشجویان، از دیگر بخش‌های خواندنی کتاب است.

نویسنده با ظرافت، از جدایی خط مشی بنی‌صدر از انجمن اسلامی و کشف ارتباط او با سازمان سیا نیز پرده برمی‌دارد. همچنین روایت او از زندگی مخفیانه شاپور بختیار، فرار او و ارتباطش با حزب بعث عراق، لایه‌های تازه‌ای از پشت‌پرده تحولات آن دوران را آشکار می‌کند.

در پایان، ایستگاه خیابان روزولت نه‌تنها کتابی مستند درباره روابط ایران و آمریکا، بلکه روایتی زنده از هویت و ایستادگی ملت ایران است. اثری که با اتکا به اسناد واقعی، نشان می‌دهد چگونه ایمان و آگاهی توانست بر شبکه‌ای از نفوذ و فشار غلبه کند.

اکنون، در آستانه ۱۳ آبان و سالگرد تسخیر لانه جاسوسی، بازخوانی این کتاب اهمیتی دوچندان دارد؛ به‌ویژه برای نسل جوانی که آن روزها را به چشم ندیده است. ایستگاه خیابان روزولت فرصتی است برای درک عمیق‌تر چرایی و چگونگی آن رخداد تاریخی — برای فهمیدن اینکه استقلال و عزت، نه یک شعار سیاسی، بلکه نتیجه سال‌ها آگاهی، فداکاری و ایمان است.

این اثر، به‌درستی پلی است میان دیروز و امروز؛ میان نسلی که ایستاد تا نگذارد حافظه تاریخی‌اش فراموش شود، و نسلی که امروز باید بداند آن ایستادگی از کجا آغاز شد.