خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها-محمدرضا بهرامی*: امروزه با توجه به رشد تحولات گوناگون فرهنگی سیاسی اجتماعی و اقتصادی به ویژه نفوذ گسترده رسانه‌های مختلف و ارائه الگوهای متنوع سبک زندگی غربی خانواده‌ها نه تنها از آموزه‌های دینی فاصله گرفته‌اند بلکه به تربیت دینی فرزندان خود هم اهمیتی نمی‌دهند در واقع دغدغه مندی در این زمینه در خانواده‌ها کم‌رنگ شده و این موضوع به ابرچالشی تبدیل شده که نظام تربیتی را تهدید می‌کند.

دردآور است که برخی والدین هنوز به اندازه نگرانی درباره تغذیه و معدل فرزندان خود به نقش حیاتی و اثرگذار تربیت دینی توجه نمی‌کنند.

تربیت دینی کودکان بهتر است به صورت تدریجی و مرحله به مرحله انجام شود ابتدا انس دینی سپس عادت دینی و بعد معرفت دینی و عمل به آموزه‌های دینی و در نهایت خودجوشی دینی باشد.

انس دینی یعنی وقتی مادر می‌خواهد نماز بخواند نباید بچه‌ها را تهدید کند که سر و صدا نکنند و وقتی پدر قرآن می‌خواند نباید بچه‌ها را وادار به سکوت کند این رفتارها موج منفی نسبت به دین ایجاد می‌کند.

گرایش به دین زمانی شکل می‌گیرد که برای شخصیت کودک ارزش قائل شوند وقتی کودک وارد محیط مسجد یا نمازخانه می‌شود همه برای وی حریم باز کنند و دست محبت بر سرش بکشند.

دومین مرحله تربیت دینی عادت دینی است کودکان پیش از بلوغ در دورانی هستند که آرامش و تاثیرپذیری بالایی دارد این دوره اهمیت زیادی دارد زیرا در این دوران عادت‌ها شکل می‌گیرند.

تحمیل ملایم برنامه‌های دینی برای کودکی که به دین علاقه دارد و اعتماد دارد مفید است اما تنبلی و سهل انگاری مانع این امر می‌شود.

مرحله سوم معرفت دینی است در این مرحله باید تلفیق دین و دانش به کودکان آموزش داده شود تا آنها فکر نکنند دین و دانش دو مسیر جداگانه هستند بلکه باید بدانند این دو در کنار هم قرار دارند.

در مرحله انس دینی حالت تلقین در عادت دینی حالت تقلید و در معرفت دینی حالت الگوپذیری حکمفرما است.

مرحله چهارم شاکله دینی است وقتی کسی معرفت دینی پیدا می‌کند دین وارد زندگی‌اش می‌شود و بینشش نیز بینش دینی می‌شود در نتیجه به همه چیز با عینک دین نگاه می‌کند و تلاش می‌کند در همه ابعاد زندگی دین را عملی سازد.

مرحله پنجم تربیت دینی خودجوشی است در این مرحله فرد دیگر تاب و قرار ندارد و نمی‌خواهد لحظه‌ای از وقتش را به بطالت و بیهودگی بگذراند.

ناهماهنگی میان سه نهاد خانواده مدرسه و جامعه باعث بی‌ثمر شدن تلاش‌های والدین در تربیت دینی می‌شود و موجب سردرگمی و دوگانگی فرهنگی در کودکان و دانش‌آموزان می‌شود.

باید به جای برخورد سلیقه‌ای در حوزه تربیت دینی مدلی مشخص و منسجم برای تحقق آرمان‌های انسانی انقلاب اسلامی مثل عدالت آزادی و امنیت انتخاب و به عنوان مرجع به کار گرفته شود.

آموزش و پرورش می‌تواند ارتباط مستقیم‌تر با خانواده‌ها و همکاری ارگانیک با مراکز آموزشی داشته باشد و طبق تاکید رهبر معظم انقلاب از ظرفیت خانواده‌ها به عنوان ستون فقرات جامعه در قالب کرسی‌های آزاداندیشی و نشست‌های هم‌اندیشی برای تربیت دینی دانش‌آموزان بیشتر بهره ببرد.

در ضرورت توجه پدران و مادران به تربیت دینی فرزندان از روایات متعددی استفاده شده که باید به آن اهمیت داد بسیاری از مشکلات جوامع امروز ناشی از بی‌توجهی خانواده‌ها به تربیت صحیح فرزندان است جوانانی که بی‌بندوباری می‌کنند و جامعه را آلوده می‌سازند اغلب از خانواده‌های بی‌مسئولیت وارد جامعه شده‌اند.

اگر امروز والدین جلوی حضور فرزندانشان در مکان‌هایی که مسائل دینی در آن رعایت نمی‌شود را نگیرند فردا نباید انتظار داشته باشند که فرزندانشان هنجارهای جامعه را به خوبی رعایت کنند.

*دبیر مجمع نخبگان دانشگاهی حوزوی استان گلستان