به گزارش «آیه جوده»، خبرنگار تسنیم در نوار غزه، دو سال پس از آغاز جنگ وحشیانه علیه نوار غزه، قاب تصاویر در اینجا هنوز شبیه روزهای نخست جنگ است. بمباران از سر گرفته می‌شود، محاصره تشدید می‌شود و زندگی تحت سلطه ترس و انتظار ادامه می‌یابد. شهرها ویران شده‌اند و خیابان‌ها خالی از سکنه هستند، هرچه هست آثار آوار و درد است. دو سال از جنگ سپری شده، اما زخم غزه همچنان باز است و خونریزی ادامه دارد. با این حال همچنان امید در دل اهالی غزه برای ساخت آینده‌ای روشن برای فردای فرزندانشان زنده است.

.

«یارین ابوالنجا»، مادری فلسطینی از اهالی شهر خان‌یونس است که با نگاهی حسرت‌بار بر ویرانه‌های خانه‌ای که 17 سال از حیاتش را در آن سپری کرده است می‌نگرد. او در تشریح دو سال جنگ و قتل عام نظامیان صهیونیست در حق مردم غزه و خانواده‌اش می‌گوید: دو سال سپری شد و همه روزها را در سختی و رنج زندگی کردیم. خاطرات ما بر باد رفتند، رویاهای ما بر باد رفت. من هر وقت به ساختمان پشت سرم نگاه می‌کنم، خاطراتم را به یاد می‌آورم. 17 سال قبل اینجا فرزندانم را به دنیا آوردم و حالا این ساختمان از بین رفته. اولین خاطراتم از زندگی مشترک در این خانه که ویران شد، رقم خورد. همه چیز نابود و تخریب شده، خانه‌ای که ساخته بودیم، حالا نابود شده و دو سال است رنگ خوشی به خود ندیده‌ایم.

یارین نیز به مانند بسیاری دیگر از زنان مقاوم فلسطینی غزه اگرچه از مصائب جنگ دل‌چرکین است اما همچنان بر ادامه حیات در سرزمین فلسطین و ترسیم آینده روشن و درخشان برای فرزندانش چشم دوخته است. او می‌گوید: به رغم همه درد و رنج ها،‌ در اینجا می‌مانیم و آن را می‌سازیم و آباد می‌کنیم و نسل جدیدی تربیت می‌کنیم. آینده‌ای جدید با بچه‌ها؛ اینجا خورشید خواهد دمید و همه جا را روشن خواهد کرد.

در مناطق اسکان آوارگان و اردوگاه‌ها از شمال تا جنوب باریکه غزه، صدها هزار نفر به امید روزی امن هستند. نه آب به اندازه کافی هست و نه برق، حتی دارو به صورت قطره‌چکانی وارد این باریکه می‌شود. مادران برای تهیه غذا تلاش می‌کنند و کودکان در سایه جنگ و ویرانی بزرگ می‌شوند. زندگی بر لبه مرگ جریان دارد، با این حال، اهالی غزه‌ همچنان امیدی بس بزرگتر از تمام ویرانی‌ها دارند.

«ام صهیب»، یک از زنان سالخورده شهر خان‌یونس در مرکز غزه نیز نمی‌تواند از مشکلات ادامه زندگی تحت‌الشعاع جنگ و محاصره آن هم در کهنسالی چشم بپوشد. او می‌گوید: بعد از دو سال، حتی اگر جنگ متوقف شود، چگونه باید به زندگی بازگردیم؟  اینجا ساختمان سه طبقه‌ای که من در آن ساکن بودم، تخریب شده و اکنون در چادر آوارگان اسکان داده شده‌ام. اما نمی‌دانم چگونه باید زندگی کنم؟ یعنی مانده‌ام چگونه زندگی کنم؟ بعد از دو سال جنگ چطور به زندگی ادامه دهم؟ چه کار باید انجام دهم؟

با وجود کشتار، آوارگی و فقر، غزه همچنان به زندگی ادامه می‌دهد. صدای کودکان در کوچه‌های ویران به گوش می‌رسد و بازارها در جستجوی وزیدن روحی جدید هستند. معلمان زیر چادرها تدریس می‌کنند و بیمارستان‌های موقت با حداقل امکانات مقاومت می‌کنند. دو سال آتش و محاصره سپری شد، با این حال اراده این ملت در هم شکسته نشد.

دو سال پس از آغاز جنگ اسرائیل علیه نوار غزه، غزه هنوز غرق در خون است. بمباران متوقف نشده و رنج و عذاب روز به روز در حال افزایش است. با این حال، اهالی غزه‌ مصمم به زندگی و ادامه حیات در سرزمین خود هستند. آنها معتقدند که سپیده دمی از دل این شب طولانی سر خواهد زد.

انتهای پیام/