به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، شامگاه 4 اکتبر، پس از اعلام نتایج انتخابات شهرداری‌ها در گرجستان، تظاهرکنندگان ناراضی تلاش کردند به کاخ ریاست‌جمهوری یورش ببرند اما با مقاومت پلیس عقب رانده شدند.

ایراکلی کوباخیدزه، نخست‌وزیر گرجستان، اپوزیسیون را به تلاش برای سازماندهی یک «میدان» دیگر در تفلیس متهم کرد و گفت: «در مورد تلاش برای سرنگونی دولت، این تلاش شکست خورد. طی چهار سال گذشته، ما شاهد پنجمین تلاش برای ایجاد "میدان" در کشورمان بودیم.»

کارشناسان گرجی به تحلیل این رویدادها پرداخته‌اند.

حمایت غرب و استانداردهای دوگانه

بسو کورتانیدزه، تحلیلگر گرجی و سردبیر پروژه «چشم‌انداز اروپایی»، خاطرنشان کرد که اپوزیسیون از مدت‌ها قبل انقلاب در 4 اکتبر را اعلام کرده بود.

او گفت: «در 11 سپتامبر، یکی از رهبران "جنبش اتحاد ملی"، لوان خابیشویلی، که از نیروهای ویژه خواسته بود به انقلاب بپیوندند و به آن‌ها وعده پاداش داده بود، دستگیر شد. در اول اکتبر، زویاد کوپراوا و فعالان دیگر به دلیل فراخوان برای سرنگونی دولت بازداشت شدند. اپوزیسیون به مناطق مختلف سفر می‌کرد و مردم را به سرنگونی دولت در 4 اکتبر فرامی‌خواند. به طور خلاصه، آن‌ها فعالانه برای انقلاب آماده می‌شدند و دولت نیز به نوبه خود، کسانی را که با فراخوان‌های انقلابی قانون را نقض می‌کردند، دستگیر می‌کرد.»

به گفته این تحلیلگر، انقلاب به معنای خروج حوادث از چارچوب قانون اساسی است و در چنین مواردی، معمولاً سفارتخانه‌ها و دولت‌های غربی بیانیه‌هایی مبنی بر لزوم عدم نقض قانون اساسی صادر می‌کنند.

کورتانیدزه تأکید کرد: «با این حال، هیچ کشور غربی چنین بیانیه‌ای صادر نکرد. ما تصویر متفاوتی را در ارمنستان می‌بینیم: زمانی که اپوزیسیون علیه پاشینیان تظاهرات می‌کند، دولت‌های غربی بر لزوم احترام به قانون اساسی تأکید می‌کنند. این استاندارد دوگانه بخشی از سیاست غرب است: آن‌ها از کسانی که «خودی» می‌دانند، دفاع می‌کنند. دولت فعلی گرجستان از سوی آن‌ها به عنوان متحد تلقی نمی‌شود.»

وی همچنین اشاره کرد که در 2 اکتبر، رئیس سرویس امنیت دولتی گرجستان اعلام کرد که سفارت آمریکا در حال تأمین مالی گروه‌های رادیکال است. در پاسخ، سفیر گرجستان به وزارت خارجه آمریکا احضار و نگرانی واشنگتن در مورد این «اتهامات نادرست» به وی ابلاغ شد.

یک طرح شکست‌خورده

این تحلیلگر می‌گوید: «تلاش برای انقلاب در 4 اکتبر با شکست مواجه شد. پنج سازمان‌دهنده، از جمله خواننده اپرا بورچولادزه، دستگیر شدند. این اتفاق آنقدر سریع و بدون دردسر رخ داد که امروز بسیاری می‌پرسند: "آیا نمایندگان اپوزیسیون آنقدر احمق بودند که واقعاً فکر می‌کردند می‌توانند به این سادگی انقلاب کنند؟" من معتقدم که اینطور نیست. اپوزیسیون نمی‌توانست نداند که نیروهای ویژه و پلیس به آن‌ها نخواهند پیوست. آن‌ها صرفاً از برنامه خود خارج شدند و نتوانستند وظایف محوله را انجام دهند.»

کورتانیدزه به یک نکته قابل توجه دیگر اشاره می‌کند: «همراه با سازمان‌دهندگان، پلیس دوست وزیر دفاع سابق، روسلان شاماکیا، را نیز دستگیر کرد. سلاح و مواد منفجره کنترل از راه دور که در نزدیکی تفلیس پنهان شده بود، کشف شد. بدیهی است که اطلاعاتی به بیرون درز کرده و شاید دستگیری شاماکیا برنامه‌های سازمان‌دهندگان را مختل کرده باشد.»

اپوزیسیون در بن‌بست

آرچیل سیخارولیدزه، تحلیلگر سیاسی و بنیانگذار مرکز تحقیقاتی SIKHA Foundation، معتقد است که هیجان انقلابی 4 اکتبر ناشی از سیاست‌های نسنجیده اپوزیسیون بود.

او می‌گوید: «بخشی از اپوزیسیون مردم را متقاعد کرد که هسته اصلی ناراضیان یک سال است در خیابان‌ها اعتراض می‌کنند و اکنون، در روز انتخابات، باید یک نقطه عطف رخ دهد. آن‌ها هم خود و هم دیگران را به اشتباه انداختند و وقتی تعداد کمی از حامیان را جمع کردند، در موقعیتی قرار گرفتند که یا باید عمل کنند یا از مردم بخواهند به خانه‌هایشان بروند. آن‌ها با این نتیجه‌گیری که درخواست برای پراکنده شدن به منزله مرگ سیاسی است، تصمیم گرفتند همه چیز را به قمار بگذارند.»

سیخارولیدزه افزود: «آن‌ها تلاش کردند وارد ساختمان ریاست‌جمهوری شوند، به این امید که این اقدام زنجیره‌ای از حوادث را برای افزایش اعتراضات به راه بیندازد. اما پیش‌بینی آن‌ها محقق نشد و نتوانستند توده‌ها را به اقدام علیه مقامات تحریک کنند و نیروهای ویژه نیز پاسخ مناسبی به آن‌ها دادند.»

این کارشناس وضعیت فعلی اپوزیسیون را بحرانی توصیف می‌کند: «آن‌ها در خیابان هستند، تعدادشان بسیار کم است، در پارلمان و دولت نماینده‌ای ندارند و تا سال 2028 نیز راهی برای بازگشت به قدرت نخواهند داشت. در این مدت، اپوزیسیون ممکن است به طور کامل از بین برود. تنها امید آن‌ها این است که اتحادیه اروپا با پول و بیانیه‌های سیاسی از آن‌ها حمایت کند. با این حال، اگر همین حالا وارد زندگی سیاسی واقعی کشور نشوند و به حل مشکلات مردم نپردازند، در سال 2028 نیز به دلیل حمایت ضعیف رأی‌دهندگان، ممکن است شکست بخورند.»

انتهای پیام/