عصرایران: مدل مفهومی آلفارومئو کمال که در سال ۲۰۰۳ رونمایی شد، با بهره‌گیری از موتور V۶ ۳.۲ لیتری ۲۵۰ اسب بخاری و سیستم پیشرفته ۴×۴، پاسخ این شرکت به رشد سگمنت شاسی‌بلندهای لوکس در آن دوره بود. کارشناسان معتقدند عدم تولید انبوه این کراس‌اوور جذاب، بزرگترین اشتباه تاریخ آلفارومئو بود که فرصت نجات مالی برند را از بین برد.

 این داستان ناگفته آلفارومئو کمال (Alfa Romeo Kamal) است؛ شاسی‌بلندی که می‌توانست آلفارومئو را نجات دهد، اما در حد یک کانسپت باقی ماند. بسیاری از کارشناسان معتقدند عدم عرضه این مدل، بزرگترین اشتباه تاریخ این شرکت بود.

آلفارومئو کمال برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ در نمایشگاه خودروی ژنو رونمایی شد، به نظر می‌رسید در زمان کاملاً مناسبی معرفی شده است. در آن دوره، شاسی‌بلندهای لوکسی مانند ب‌ام‌و X3 و پورشه کاین در حال تسخیر نمایشگاه‌های اروپا بودند.

زمانی که آلفارومئو کمال برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ در نمایشگاه خودروی ژنو رونمایی شد، به نظر می‌رسید در زمان کاملاً مناسبی معرفی شده است. در آن دوره، شاسی‌بلندهای لوکسی مانند ب‌ام‌و X3 و پورشه کاین در حال تسخیر نمایشگاه‌های اروپا بودند. کمال در واقع پاسخ آلفا به این موج بود: یک کراس‌اوور ۴×۴، حسی با ظاهری «اسپرتِ ظریف» که مجهز به موتور V6 ۳.۲ لیتری ۲۵۰ اسب بخاری، سیستم تعلیق با قابلیت تنظیم ارتفاع و یک کابین چندمنظوره شبیه به MPVها بود. روی کاغذ، این خودرو می‌توانست اولین شاسی‌بلند مدرن این برند باشد؛ سال‌ها پیش از تولید مدل استلویو (Stelvio). با این حال، هرگز به خط تولید نرسید.

کمال در واقع پاسخ آلفا به این موج بود: یک کراس‌اوور ۴×۴، حسی با ظاهری «اسپرتِ ظریف» که مجهز به موتور ۳.۲ لیتری 6 سیلندر ۲۵۰ اسب بخاری، سیستم تعلیق با قابلیت تنظیم ارتفاع و یک کابین چندمنظوره شبیه به MPVها بود. روی کاغذ، این خودرو می‌توانست اولین شاسی‌بلند مدرن این برند باشد؛ سال‌ها پیش از تولید مدل استلویو (Stelvio). با این حال، هرگز به خط تولید نرسید.

کانسپتی سرشار از وعده‌ها

کمال، تجسم یک ایده جسورانه در محصولات آلفارومئو بود. نام این خودرو خود دارای معانی ترکیبی بود: «قرمز» در زبان سانسکریت و «کمال» (کامل بودن/نهایت) در زبان عربی؛ آلفا می‌خواست یک پرچم‌دار جهانی برای سگمنت جدید «کوپه اسپرت-کاربردی» ایجاد کند. از لحاظ فنی، این خودرو آماده بود تا پا را فراتر از صحنه نمایش بگذارد:

پلتفرم و سامانه انتقال قدرت: سیستم ۴×۴ با سه دیفرانسیل و دیفرانسیل مرکزی تورسِن (Torsen)، سیستم تعلیق دو جناغی و گیربکس سِله‌اسپید (Selespeed).

عملکرد: ۲۵۰ اسب بخار قدرت، ۳۰۰ نیوتن‌متر گشتاور و حداکثر سرعتی بیش از ۲۰۰ کیلومتر در ساعت؛ اعدادی که با شاسی‌بلندهای لوکس هم‌دوره کاملاً رقابتی بودند.

بسته‌بندی: لولاهای هوشمندانه درِ عقب، فضای بار بیش از ۴۰۰ لیتر و استفاده از مواد لوکس با الهام از قایق‌های دریایی، که مدل‌هایی چون پژو ران‌آبوت یا قایق‌های ریوا را یادآوری می‌کرد.

طراحی این مدل که در مرکز استایل آلفارومئو توسعه یافته بود، کاپوت کشیده و جلوپنجره تیز آلفا را با شانه‌های عضلانی و چراغ‌های عقب جواهر مانند ترکیب می‌کرد. این خودرو نه یک شاسی‌بلند سنتی بود و نه یک مینی‌ون؛ دقیقاً همان نوع کراس‌اووری بود که در سال‌های آتی بازار را فتح کرد.