به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، دکتر حسن خسروی  مدرس دانشگاه و متخصص امور برنامه و بودجه کشور: هر چه بود، امروز تهران شهری است با بیش از 700 کیلومترمربع وسعت ، حدود 10 میلیون نفر جمعیت و 22 منطقه و 354 محله که به تنهایی از کشور سنگاپور بزرگتر است. اما این کجا و آن کجا؟!؟

مطابق یک نظر سنجی صورت گرفته  در شهر تهران ، حادترین مسائل زندگی در پایتخت از دیدگاه شهروندان تهرانی عبارتند از : آلودگی هوا ، ترافیک ، فاصله طبقاتی میان شمال و جنوب ، جمعیت زیاد ، بی‌تفاوتی مردم نسبت به همدیگر ، آسیب‌پذیری در برابر زلزله ، جرم و جنایت ، ناامنی هنگام تردد در شهر، کمبود امکانات رفاهی و وسایل نقلیه عمومی .

( به نقل از پایگاه خبری وزارت راه وشهرسازی http://news.mrud.ir/news/ - جمعه ۲۹ تیر ۱۳۹۷ - ۱۲:۲۶ ).
تهران در حقیقت یک روستا شهر وسعت یافته بی قد و قواره است که هیچ چیز آن با هم، همخوانی و هماهنگی ندارد.

تهران فاقد یک شهربازی بین المللی است. تهران فاقد یک رودخانه درون شهری است که همچون ونیز ایتالیا کانون گردشگری و جذب سیاحان باشد. تهران یک پارک همه چی تمام ندارد. تهران یک باغ وحش مورد توجه جهانیان ندارد.

تهران یک مجموعه ورزشی بین المللی استاندارد ندارد. تهران فاقد یک هتل آبرومندانه با کارکردهای مختلف است.

تهران یک سالن کنسرت استاندارد با ظرفیت بالای 10 هزار نفر ندارد. حتی نقشه شبکه مترو تهران را نگاه کنید ، همچون جگر زلیخاست.

اخیرا هم که با انواع و اقسام ناترازی های ریز و درشت دست و پنجه نرم می‌کند. حقیقت آن است که تهران، خودش نمی‌داند چکاره این کشور است؟ آیا تهران صرفا پایتخت و مرکز سیاسی کشور است یا شهری اقتصادی، کشاورزی، تولیدی، صنعتی، فرهنگی، دانشگاهی و یا همه موارد؟!؟ پاشنه آشیل تهران این است که نمی‌داند در میدان بازی چه جایگاه و چه نقشی دارد؟ متأسفانه وجود شش دوره شورای شهر و بیش از 20 سال حکمرانی شهری توسط شوراهای با دیدگاه های مختلف ، تهران را به جایی که باید می‌بود، نرسانده است زیرا تهران را باید مسئله محور و مبتنی بر عقلانیت اداره کرد نه با تعصب بیجا و هیجان کاذب. به نظر می‌رسد تهران نیازمند یک بازآفرینی شهری بلند مدت است تا برای آیندگان، شهری با کیفیت برای زیستن باشد.