به گزارش خبرنگار مهر، کرسی علمی ترویجی با محوریت بررسی تطبیقی مفاهیم «صلاح» و «فساد» در اندیشه علامه آیت‌الله مصباح یزدی و مکتب فلسفی افلاطون، صبح دوشنبه با حضور استادان، پژوهشگران و طلاب حوزه علمیه خواهران در ساری برگزار شد.

در ابتدای جلسه، زینب شکری دانشجوی طلبه سطح ۳ با تبیین هدف خلقت انسان به‌عنوان «هدایت»، مفاهیم «صلاح» و «فساد» را در چارچوب نگاه دینی تفسیر کرد.

وی تصریح کرد: آنچه انسان را به سمت هدف الهی سوق دهد، «صلاح» و هرچه مانع آن شود، «فساد» است. به باور او، اصلاح حقیقی بشر تنها با تمسک به تعالیم الهی، پیروی از پیامبران، رعایت تقوا و تسلیم در برابر خداوند امکان‌پذیر است.

وی در ادامه، مقایسه‌ای میان دو نگرش ارائه داد و بیان داشت: علامه مصباح یزدی، محور سنجش صلاح و فساد را آموزه‌های دینی و وحیانی می‌داند و عقل را در صورت هماهنگی با وحی، معتبر می‌شمارد. در مقابل، مکتب افلاطون، شناخت خیر مطلق و عالم مثل را اساس صلاح دانسته و عقل را ابزار رسیدن به این درک تلقی می‌کند.

شکری افزود: در نگاه علامه مصباح، صلاح به رضایت الهی و کمال انسانی پیوند دارد، در حالی که افلاطون، غایت زندگی را نیل به خیر و تحقق عدالت می‌داند.

حجت‌الاسلام ابوترابی استاد علوم قرآنی در نقد این ارائه، ضمن تقدیر از تلاش علمی پژوهشگر، به تفاوت ماهوی میان یک اندیشمند معاصر و یک مکتب فلسفی تاریخی اشاره کرد و بیان داشت: قیاس فردی همچون علامه مصباح با مکتب افلاطون، که شامل مجموعه‌ای از متفکران و تفاسیر فلسفی است، از منظر علمی نیازمند دقت بیشتری است.

وی همچنین برخی کاستی‌های ساختاری مقاله را برشمرد؛ از جمله ضعف در روش‌شناسی تطبیقی، تعریف نامشخص مسئله و اهداف، عدم تعادل در تحلیل دو دیدگاه، ارجاعات ناقص و نتیجه‌گیری سطحی.

ابوترابی توصیه کرد که برای ارتقاء علمی مقاله، بازنگری جدی در ساختار، تعمیق تحلیل‌ها و دقت بیشتر در ارجاع منابع ضروری است.