به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث کارت، آیا تا به حال متوجه یک توده سفت زیر پوست خود شده اید؟ بسیاری از افراد در مقطعی از زندگی خود توده های سفت زیر پوست را تجربه می کنند. این توده ها بسته به نوع و محل توده می توانند علل و ویژگی های مختلفی داشته باشند.

اکثر توده های سخت زیر پوست خوش خیم هستند، به این معنی که سرطانی نیستند. با این حال، برخی از توده ها ممکن است نشانه عفونت، التهاب یا یک بیماری جدی تر باشد.

علل ایجاد توده های سخت زیر پوست

دلایل زیادی برای ایجاد توده های سفت زیر پوست وجود دارد. برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

1. کیست

کیست ها برآمدگی های کوچک و گردی هستند که به دلیل مسدود شدن غدد چربی یا فولیکول های مو در زیر پوست ایجاد می شوند. کیست ها حاوی کراتین هستند، پروتئینی که در پوست و موی ما یافت می شود. آنها همچنین می توانند در اثر آسیب به فولیکول ها ایجاد شوند. کیست ها معمولا بدون درد هستند، اما ممکن است عفونی و قرمز شوند. آنها می توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند، اما بیشتر در صورت، گردن یا بالاتنه دیده می شوند.

2. لیپوم

لیپوم ها توده های نرم و چربی هستند که در زیر پوست شما به دلیل رشد بیش از حد سلول های چربی در بافت زیر جلدی ایجاد می شوند. لیپوم ها بی ضرر هستند و به سرطان تبدیل نمی شوند. آنها به آرامی رشد می کنند و احساس لاستیک می کنند. وقتی روی آنها فشار می دهید ممکن است به نظر حرکت کنند. لیپوم می تواند در هر قسمتی از بدن ایجاد شود، اما بیشتر در شانه ها، گردن، بالاتنه یا زیر بغل دیده می شود.

3. درماتوفیبروم

درماتوفیبروم ها توده های قهوه ای یا قرمز سفت هستند که به دلیل تجمع سلول های اضافی در درم زیر پوست شما ایجاد می شوند. علت دقیق درماتوفیبروم ناشناخته است، اما ممکن است به ترومای جزئی، مانند نیش حشرات مربوط باشد. درماتوفیبروم ها به سرطان تبدیل نمی شوند و معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کنند. با این حال، ممکن است گاهی اوقات خارش یا درد داشته باشند. آنها تمایل دارند به صورت یک توده سفت زیر پوست روی پا، پشت و تنه ظاهر شوند.

4. کراتوآکانتوما

کراتوآکانتوماها زائده های گنبدی شکلی هستند که در نواحی در معرض آفتاب از پوست مانند صورت یا گوش ایجاد می شوند. آنها به دلیل رشد غیر طبیعی کراتینوسیت ها ایجاد می شوند که کراتین را در پوست تولید می کنند.

کراتوآکانتوما به سرعت رشد می کنند و ممکن است در عرض چند هفته یا چند ماه به قطر 2 اینچ برسند و خوش خیم هستند و ممکن است طی یک سال خود به خود از بین برود. با این حال، آنها ممکن است با کارسینوم سلول سنگفرشی که نوعی سرطان پوست است، اشتباه گرفته شوند.

4. آبسه های پوستی

آبسه های پوستی پاکت های پر از چرک هستند که به دلیل عفونت توسط باکتری ها، قارچ ها، انگل ها یا اشیاء خارجی که از طریق زخم یا فولیکول مو وارد پوست می شوند، زیر پوست شما ایجاد می شوند.

آبسه های پوستی دردناک و متورم هستند و ممکن است رنگ قرمز یا زرد داشته باشند. آنها می توانند در هر جایی از بدن ایجاد شوند، اما در مناطقی که اصطکاک یا تعریق وجود دارد، مانند زیر بغل، کشاله ران، باسن یا ران ها بیشتر دیده می شوند.

5. غدد لنفاوی متورم

غدد لنفاوی غدد کوچکی هستند که مواد مضر را از مایع لنفاوی فیلتر می کنند و گلبول های سفید تولید می کنند که با عفونت ها و بیماری ها مبارزه می کنند. گره‌های لنفاوی زمانی که توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا سلول‌های سرطانی آلوده یا ملتهب شوند، متورم می‌شوند.

غدد لنفاوی متورم مانند نخود یا لوبیای سفت در زیر پوست شما احساس می شود و ممکن است در لمس حساس یا دردناک باشد. آنها می توانند در قسمت های مختلف بدن ایجاد شوند، اما بیشتر در گردن، زیر بغل، کشاله ران یا پشت گوش دیده می شوند.

6. فتق

فتق زمانی رخ می دهد که یک عضو یا بافت از طریق یک نقطه ضعیف در عضله یا بافت همبند که آن را احاطه کرده است، فشار می آورد. فتق می تواند قسمت های مختلف بدن مانند شکم، کشاله ران یا قفسه سینه را درگیر کند.

فتق می تواند باعث ایجاد یک توده سفت در زیر پوست شود که ممکن است هنگام سرفه، عطسه یا زور زدن بیرون بزند. فتق ها معمولا بدون درد هستند اما ممکن است باعث ناراحتی یا فشار در ناحیه آسیب دیده شوند. فتق می تواند مادرزادی یا اکتسابی به دلیل افزایش سن، جراحت یا جراحی ایجاد بشود.

7. کیست گانگلیون

کیست های گانگلیونی کیسه های پر از مایعی هستند که روی یا نزدیک مفصل یا تاندون ایجاد می شوند. آنها به دلیل نشت مایع سینوویال ایجاد می شوند که مفاصل و تاندون ها را روان می کند. کیست های گانگلیون بی ضرر هستند و بر عملکرد مفصل یا تاندون تأثیر نمی گذارند. آنها ممکن است در اندازه و شکل متفاوت باشند و ممکن است در طول زمان ناپدید شده و دوباره ظاهر شوند. کیست‌های گانگلیونی بیشتر در مچ دست‌ها دیده می‌شوند، اما می‌توانند روی مچ پا یا زانو نیز ایجاد شوند.

راه حل هایی برای توده های سخت زیر پوست

اکثر توده های سخت زیر پوست نیازی به درمان ندارند. با این حال، برخی از توده ها ممکن است نشانه عفونت، التهاب یا یک بیماری جدی تر باشد. بنابراین، مهم است که با پزشک مشورت کنید تا بدانید چه زمانی در مورد توده زیر پوستی نگران باشید:

• توده به سرعت در حال رشد است یا اندازه، شکل یا رنگ آن تغییر می کند.
• دردناک، قرمز رنگ و یا داغ هستند و یا ترشح چرکی یا خونی دارند.
• در حرکت یا عملکرد شما اختلال ایجاد می کنند.
• این توده بر تنفس، بلع یا بینایی شما تأثیر می گذارد.
• این توده با تب، تعریق شبانه، کاهش وزن یا خستگی همراه است.
• سابقه سرطان یا ضعف سیستم ایمنی دارید.

پزشک توده را معاینه می‌کند و ممکن است آزمایش‌هایی را برای تعیین علت و نوع توده تجویز کند. درمان توده های سفت زیر پوست به علت و نوع توده بستگی دارد. برخی از گزینه های درمانی ممکن عبارتند از:

• آنتی بیوتیک: آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که باکتری ها را از بین می برند و عفونت ها را درمان می کنند. آنتی بیوتیک ها ممکن است برای آبسه های پوستی یا غدد لنفاوی متورم ناشی از عفونت های باکتریایی تجویز شوند.
• آسپیراسیون سوزنی: آسپیراسیون با سوزن روشی است که شامل وارد کردن یک سوزن نازک در داخل توده و تخلیه مایع یا چرک داخل آن است. آسپیراسیون سوزنی ممکن است برای کیست ها یا آبسه های پوستی بزرگ، دردناک یا عفونی انجام شود.
• تزریق کورتیکواستروئید: تزریق کورتیکواستروئید تزریقی است که داروهای ضدالتهابی را برای کاهش تورم و درد به توده وارد می کند. تزریق کورتیکواستروئید ممکن است برای درماتوفیبروماها یا کیست های گانگلیونی که آزاردهنده هستند یا با حرکت تداخل دارند، انجام شود.
• جراحی: برداشتن با جراحی روشی است که شامل ایجاد یک برش در پوست و برداشتن کل توده یا بخشی از آن است. برداشتن جراحی ممکن است برای لیپوم ها، کراتوآکانتوماها، فتق ها یا توده هایی که مشکوک به سرطان هستند انجام شود.
• انجماد با نیتروژن مایع: انجماد با نیتروژن مایع روشی است که شامل استفاده از یک ماده بسیار سرد روی توده برای از بین بردن سلول های آن و کوچک شدن یا ناپدید شدن آن است. انجماد با نیتروژن مایع ممکن است برای درماتوفیبروماها یا کراتوآکانتوماهای ناخوشایند یا در یک مکان نامناسب انجام شود.
• بریدن لایه های بالایی توده: بریدن لایه های بالایی توده روشی است که شامل استفاده از چاقوی جراحی یا تیغ برای برداشتن قسمت بالایی توده بدون تأثیر بر بافت های عمیق تر است. بریدن لایه های بالایی توده ممکن است برای درماتوفیبروماها یا کراتوآکانتوماهایی که از سطح پوست بیرون زده اند انجام شود.
• برداشتن مرکز توده: برداشتن مرکز توده روشی است که شامل ایجاد یک سوراخ کوچک در مرکز توده و برداشتن محتویات آن با کورت است. برداشتن مرکز توده ممکن است برای کیست هایی که دارای جوش سرسیاه در مرکز خود هستند انجام شود.

علاوه بر این گزینه های درمانی، نکات و اقدامات احتیاطی وجود دارد که می تواند به پیشگیری یا مدیریت توده های سخت زیر پوست کمک کند، مانند:

• برای جلوگیری از مسدود شدن منافذ یا فولیکول های مو، پوست خود را تمیز و مرطوب نگه دارید.
• از خاراندن یا فشردن توده های خود اجتناب کنید زیرا این امر می تواند باعث عفونت یا زخم شود.
• استفاده از کمپرس گرم یا کمپرس یخ روی توده های خود برای کاهش تورم یا درد.
• پیروی از دستورات پزشک و مصرف داروهای خود طبق دستور.
• پوست خود را به طور منظم برای وجود هر گونه توده جدید یا در حال تغییر بررسی کنید.