جلیل نیک نژاد در گفت‌وگو با خبرنگار مهر به ویژگی‌های منحصر به فرد استاد شهریار اشاره کرد و گفت که آثار این شاعر بزرگ تلفیقی از فرهنگ حافظ و سعدی است که شعری شورانگیز و تأثیرگذار خلق کرده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه بیان کرد: استاد شهریار از ویژگی‌های منحصربه‌فردی برخوردار است و تلفیقی از فرهنگ و اندیشه‌های حضرت حافظ و سعدی را در شعر خود به کار برده است و این ترکیب باعث شده است آثار او شورانگیز، تأثیرگذار و ماندگار باشند.

وی افزود: استاد شهریار شاعری مردمی و جهانی است که کمتر شاعری را می‌توان یافت که چنین جایگاهی داشته باشد و خود شهریار در اشعارش اقرار کرده است که با شمشیر قلم دل‌ها را تسخیر کرده و نه تنها قلب مردم ایران بلکه قلب جهانیان را فتح کرده است.

شهریار قلب قلم است

نیک نژاد ادامه داد: شهریار را باید قبله و قلب قلم دانست زیرا سال‌ها شمع دل را افروخته و سوخته است تا پروانه‌هایی عاشقانه را به سوی خود جذب کند، روی دست استاد شهریار آمدن و شعر سرودن کار هر کسی نیست زیرا او ترکیبی از حافظ، سعدی و ادبیات معاصر است که واژه‌ها را در خدمت اندیشه قرار داده و شعرش لطافت و گیرایی خاصی دارد.

وی درباره حساسیت استاد شهریار به اشعارش بیان کرد: بسیاری از آثارش را به دلیل نامناسب بودن با احساسات خود نگه نداشت و حتی برخی را سوزاند، اما همین حساسیت باعث شده است که غزلیات او سرشار از سوز و گداز و احساس ناب باشند که از جوان تا پیر در هر شرایطی با آنها ارتباط برقرار می‌کنند.

نیک نژاد افزود: استاد شهریار شاعری است که در غم غربت یار و دیارش می‌سوزد اما در دیار شعر و اندیشه ماندگار می‌شود. ادبیات معاصر ایران تا صد سال آینده چنان شهریاری نخواهد داشت و این نظر نه تنها یک ادعای علمی دانشگاهی بلکه عقیده بسیاری از صاحب‌نظران و پژوهشگران حوزه شعر است.

وی اظهار کرد: شعرهای شهریار سرشار از عشق، غم و درد است و بزرگ‌ترین داروی هر دردی، عشق است. این عشق چنان عمیق است که غم‌های دیگر را خوار می‌کند و شعری خلق می‌کند که از دل تاریخ ایران، از دوران مشروطه تا انقلاب و حتی بیماری‌های دوران کودکی او نشأت گرفته است.

نیک نژاد یادآور شد: استاد شهریار دانشجوی دارالفنون پزشکی بود و در کنار تحصیلات به شعر علاقه‌مند بود و با بزرگان شعر همچون بهار و سعید نفیسی در ارتباط بود. عشق او به ثریا نیز همچون عشق شاعر به شعرش، از موضوعات مهم زندگی و آثار اوست.

وی در پایان تأکید کرد: شهریار یکتاست و همانطور که احمد شاملو، مولانا و حافظ جایگاه خاص خود را دارند، هیچ‌کس نمی‌تواند شهریار دیگری بسازد یا تقلید کند. تا سال‌ها پس از ما، شهریار همچنان در دل‌ها زنده خواهد بود.