به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از روابط عمومی هیئت کشتی تهران، منصور برزگر که جشنواره خردسالان سال ۱۴۰۴ کشتی آزاد تهران به نامش برگزار شد و یکی از میهمانان ویژه هیئت در روز جمعه (۷ شهریور) در سالن هفت‎تیر تهران بود، در پاسخ به این سوال که برگزاری چنین جشنواره‌هایی تا چه حد می‌تواند در بالا بردن جمعیت کشتی پایتخت اثرگذار باشد، عنوان کرد: من هم از هیئت تهران و هم فدراسیون کشتی که در زمینه سازندگی زحمت زیادی می‌کشند تشکر می‌کنم. الان آمار نفرات‌مان بالا رفته اما به صورت کلی تنها اشکالی که در این برنامه‌ها می‌بینم این است که به کشتی نباید دید درآمدزایی داشته باشیم و صرفاً نگاه‌مان باید سرمایه‌گذاری باشد. کشتی فوتبال نیست و اصولاً قشر ضعیف سراغش می‌آیند. این شهریه‌ها سرسام‌آور است و نمی‌دانم چه فکری می‌خواهند بکنند. زمانی که ما ورزش می‌کردیم تمام این مراکز دولتی بود و ولی خوشبختانه با سیاست قاسم علی‌عسگری و مسابقاتی که می‌گذارند علاقمندان بیشتر شدند و امیدوارم کشتی تهران به همان جایی که بود برسد. در گذشته هیچ وقت امتیاز تهران و مرکزی را در مسابقات قهرمان کشوری حساب نمی‌کردند که استان‌های دیگر مثل مازندران و کرمانشاه روی سکو بروند ولی الان که حساب می‌کنند گرفتن مقام اولی برای‌شان سخت شده است. به کشتی باید دید المپیکی داشت، که ما هیچ‌وقت در ورزش کشورمان چنین دیدی نداشتم. کشورهایی که در مجموع از ما عقب‌ترند، اما در المپیک از ما پیشی می‌گیرند.

سرمربی اسبق تیم ملی کشتی آزاد در خصوص عملکرد هیئت کشتی تهران ادامه داد: کشتی تهران خیلی افت کرده بود اما حالا دارد کار می‌شود و شرایط بهتر از قبل شده، البته که انتظارات خیلی بیشتر از این حرف‌هاست. باید دنبال استعدادیابی باشند و با تفکر و برنامه روی آنها کار کنند. عمر کشتی بین ۱۰-۱۵ سال است و این به من ثابت شده، اگر زود شروع کنی، زود هم دوره کشتی‌ات تمام می‌شود. به بچه خردسال و نوجوان نباید فشار آورد. عسگری و همکارانش در هیئت زحمت می‌کشند ولی باید حواس‌شان باشد که در رده‌های سنی پایه فشار زیادی وارد نشود. ما نه تنها در کشتی، در استعداد کشی نابغه‌ایم و به نحو احسن از داشته‌هایمان استفاده نمی‌کنیم. بچه‌های ما ذاتاً باهوش‌اند اما از آن بهره‌برداری نمی‌شود. باید گروه استعدادیابی داشته باشیم. باید به صورت خاص برای رده‌های سنی خردسال و نونهال مربی تربیت کنیم. مربی‌ای که با تمریناتش جلوی رشد بچه را نگیرد. در این رده سنی ما قهرمان المپیک و جهان نمی‌خواهیم، مهم پرورش کشتی‌گیر است. یعنی باید مربی طوری برنامه‌ریزی کند که این بچه‌ها در ۱۶-۱۷ سالگی به فکر قهرمانی باشند نه ۱۰-۱۲ سالگی که اوج رشد بچه است.

نایب قهرمان المپیک ۱۹۷۶ مونترال و قهرمان سال ۱۹۷۳ جهان در خصوص ضایعه درگذشت دو بزرگِ کشتی در هفته‌ای که به روز ملی کشتی منتهی می‌شد گفت: ما در روزهای گذشته دو تن از ستاره‌هایمان را از دست دادیم و واقعاً جای تأسف است. این شتری است که جلوی خانه همه می‎‌خوابد و هیچ رقمی هم نمی‌شود جلوی آن را گرفت. مراسم درگذشت امامعلی حبیبی در مازندران که باشکوه برگزار شد، اما تشییع رضا سوخته‌سرایی نه، البته بچه‌های گرگان گله کردند که چرا سوخته‌سرایی را آنجا نمی‌برند، ولی الحمدالله مراسم ختمش خیلی باشکوه بود. من هم آنجا بودم و سالن یک ساعت و نیم پرو خالی شد. هر دو از قهرمانان نامی دنیا بودند همین آقای سوخته سرایی را اگر در نونهالی و نوجوانی با او ورزش می‌کردند، نه اصلاً کشتی، هر رشته دیگری، با آن قد و قواره و قدرت ستاره دنیا می‌شد اما متأسفانه در زمان سربازی‌اش تازه توسط آقای آذرخش کشف شد و او را به ناصر گیوه‌چی سپرد و مشکلات فنی زیادی داشت. ۵ سال تیم ملی بود و مدالی نگرفت. سال ۷۸ که من مربی شدم با تغییراتی که در تمرین او گذاشتم دو نقره گرفت.