به گزارش خبرنگار مهر، نشست حسین ذوالفقاری، دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر با مدیران سمن‌ها از سراسر کشور صبح در مجموعه فرهنگی شقایق برگزار شد.

حسین ذوالفقاری، دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر اظهارداشت: نباید صرفاً به برگزاری یک جلسه محدود شویم، بلکه باید اشکالات و کاستی‌های مسیر را شناسایی کنیم. یکی از موضوعات بسیار مهم این است که بر اساس تجربه‌های داخلی، بررسی کنیم که آیا برنامه‌ها برای شرایط ما طراحی شده‌اند یا خیر. در این میان ضرورت دارد که در حوزه‌های رسمی و غیررسمی مفهومی مشترک ایجاد شود، چرا که در غیر این صورت، اقدامات بعدی مبهم خواهد ماند.

ذوالفقاری گفت: همین چند لحظه پیش هم اشاره شد که ما در برخی موضوعات، مانند یک ماده قانونی خاص، به اجماع نمی‌رسیم و همین باعث می‌شود مشکل حل نشده باقی بماند. اگر بر سر این مسائل به جمع‌بندی نرسیم، چه در زمینه گیاهان دارویی، چه واردات و چه کشفیات، پرسش این است که از کجا باید شروع کنیم و الزامات قانونی آن چیست. بنابراین ما نیازمند اجماع‌سازی در داخل کشور هستیم، وگرنه هر روز با اختلافی جدید، از جمله بر سر مواد ۱۵ و ۱۶ قانون مبارزه با مواد مخدر و نحوه درمان، مواجه خواهیم بود.

وی افزود: تجربه دوران کرونا هم نشان داد که از آغاز تا پایان ما با مسائل مشابهی دست و پنجه نرم کردیم؛ از شیوه‌های درمان تا بحث هوشمندسازی. آن زمان جلسات اختصاصی متعددی داشتیم، برخی به دنبال واکسن بودند، برخی روش‌های دیگر را پیشنهاد می‌کردند. حتی یکی از پزشکان در خوزستان دارویی را معرفی کرد که در سراسر کشور دست به دست شد. ما با برگزاری جلسات تخصصی این موضوع را پیگیری کردیم و در مقطعی مؤثر واقع شد. اما همان‌طور که می‌دانیم، این مسائل ایستا نیستند؛ شرایط تغییر می‌کند و ممکن است راهکاری که دیروز مؤثر بود، امروز کارایی نداشته باشد.

ذوالفقاری خاطرنشان کرد: بحث اعتیاد و مواد مخدر نیز از همین جنس است. این پدیده در ذات خود پیچیده است و بسترها و زمینه‌های آن فراتر از موضوع صرفاً درمانی بوده و در حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی ریشه دارد. بنابراین اگر اجماع و هماهنگی لازم را ایجاد نکنیم، مسیر اقدامات آینده همچنان مبهم و پر از چالش باقی خواهد ماند.

دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر، در بخشی از سخنان خود گفت: اگر موضوعات را جداگانه بررسی کنیم، با مشکلات متعددی روبه‌رو هستیم که به آن‌ها اشاره خواهم کرد. با این حال باید توجه داشت که زمینه مشارکت اجتماعی در طول تاریخ بشر وجود داشته و در کشور ما نیز این ظرفیت انصافاً بالاست. اگر سازماندهی مناسبی ایجاد شود و اعتماد بیشتری شکل بگیرد، مردم آمادگی کامل برای حضور و همکاری دارند؛ به‌ویژه با توجه به پشتوانه‌های فرهنگی و دینی جامعه ما که بسیار قوی است.

وی افزود: در آموزه‌های دینی ما تأکید فراوانی بر همدلی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی وجود دارد؛ به‌عنوان نمونه، در روایات آمده که هیچ‌کس از دنیا نمی‌رود مگر آنکه پاسخگوی رفتار و گناه خود باشد، یا تأکید بر حق همسایه به اندازه‌ای است که حتی در حد ارث بردن نیز مطرح شده است. بنابراین ما از لحاظ فرهنگی و دینی سرمایه‌های بزرگی در اختیار داریم، اما در عرصه اجتماعی، خانوادگی، مدیریتی و اداری به‌درستی از آن بهره‌برداری نشده است.

ذوالفقاری ادامه داد: تجربه نشان داده است که ما ایرانیان در ذات خود هیچ مانع جدی برای همگرایی نداریم. وقتی از دور به یکدیگر نگاه می‌کنیم، ذهنیت‌های قالبی و تصورات نادرست درباره اقشار، گروه‌ها یا ظاهر افراد به وجود می‌آید؛ اما زمانی که ارتباط واقعی و منطقی شکل می‌گیرد، این ذهنیت‌ها کنار می‌رود و همگرایی پدید می‌آید. مشکل اینجاست که این ارتباط در سطح رسمی و غیررسمی به‌طور جدی دنبال نشده و به‌صورت حقیقی محقق نمی‌شود.

وی تأکید کرد: پرسش اصلی این است که جامعه مدنی ما در کجا و چرا دچار مشکل می‌شود. مشارکت رسمی و غیررسمی، اعم از سیاسی و مدنی، نیازمند سازوکاری روشن است. اساساً تعادل میان دولت و ملت زمانی برقرار می‌شود که از یک طرف زبان رسمی و سیاست‌گذاری‌های کلان وجود داشته باشد و از طرف دیگر خواسته‌ها و مطالبات جامعه به‌طور واقعی شنیده و اجرایی شود.